Τι είναι ζήλεια, γιατί υπάρχει, μας βοηθά σε κάτι όταν τη νιώθουμε;

Γιατί ζηλεύουμε τελικά;

Όλα τα συναισθήματα εξυπηρετούν έναν σκοπό. Για παράδειγμα, ο θυμός -αν και κατεξοχήν αρνητικό συναίσθημα- έχει χρησιμότητα: μας ενεργοποιεί, μας κινητοποιεί να αντιδράσουμε, να πράξουμε.

Τι γίνεται με τη ζήλεια; Χρησιμεύει κάπου; Μήπως αντί να εξυπηρετεί με τη σειρά της έναν σκοπό, μας «κλειδώνει», μας εγκλωβίζει, μειώνει την αντίληψη και την ορατότητά μας;

Οι 2 τύποι Ζήλειας

Υπάρχουν δύο βασικοί τύποι Ζήλειας. Είναι η ζήλεια, η γενική, που αφορά ανθρώπους ή υλικά αγαθά. Η ζήλεια που νιώθουμε για όσα έχουν οι γύρω μας. Υπάρχει και η ζήλεια, η «συναισθηματική», μέσα σε μία σχέση, που νιώθουν ο ένας σύντροφος για τον άλλο και η οποία σχετίζεται με την ανασφάλεια.

Στο άρθρο μας, σήμερα, αναφερόμαστε στον πρώτο τύπο ζήλειας, στη γενική.

Γιατί λοιπόν ζηλεύουμε τους γύρω μας; Η απάντηση είναι… επειδή κάνουμε το λάθος και συγκρινόμαστε!

Συγκρίνουμε, αναπόφευκτα ίσως, τον εαυτό μας με κάποιον άλλο, συγκεκριμένα, και με τα όσα φαίνεται να διαθέτει, να έχει κατακτήσει: πλούτο, γρήγορο αυτοκίνητο, μεγάλο σπίτι, ακριβά ρούχα κι αξεσουάρ, ωραίο σώμα, δημοφιλία.

Δεν σκεφτόμαστε όμως τι μπορεί να κρύβει αυτή η εικόνα, αυτός ο πλούτος, η εμφάνιση, η επίδειξη. Ή τι μπορεί να υποκαθιστά! Ζηλεύουμε τη γυναίκα του γείτονα, το πόσο υπάκουα είναι τα παιδιά του, τα πάρτυ που κάνει και τους καλεσμένους του, την διευθυντική του θέση.

Το σημαντικότερο όλων, όμως, είναι το τίμημα! Δεν γνωρίζουμε τίποτα για τον γείτονά μας, που ζηλεύουμε. Δεν ξέρουμε εάν είναι ευτυχισμένος, εάν είναι πλήρης, εάν είναι υγιής, εάν οι άνθρωποι που προσκαλεί στα πάρτυ του είναι πράγματι φίλοι του ή δημόσιες σχέσεις. Ζηλεύουμε, λοιπόν, την εικόνα των γύρω μας, το φαίνεσθαι, και όχι την πραγματικότητα. Γιατί, απλούστατα, δεν μπορούμε να γνωρίζουμε την πραγματικότητα. Γιατί δεν είναι δική μας. Δεν μας ανήκει. Και, δεν μας αφορά!

Πολύ πιθανόν, αν γνωρίζαμε τις θυσίες, τη δυστυχία, τον πόνο ή τη μοναξιά αυτού που ζηλεύουμε, να μην θέλαμε με τίποτα τελικά να είμαστε στη θέση του. Με όλα αυτά που τόσο καιρό χάσαμε χρόνο κι ενέργεια να ζηλεύουμε!

Κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός. Η ζήλεια μπλοκάρει. Στρέφει την προσοχή μας, εύκολα, στους γύρω μας, ενώ το φόκους μας θα έπρεπε να είναι σε εμάς, στη δική μας ζωή, ευτυχία, στους δικούς μας στόχους, τα δικά μας «θέλω». Κάθε άνθρωπος έχει τη δική του διαδρομή που τον οδηγεί στην εκπλήρωση των δικών του επιθυμιών και αναγκών.

Συνεπώς, η ζήλεια είναι ένα άχρηστο και βαθύτατα αρνητικό συναίσθημα.

Όταν συνειδητοποιήσουμε πόσο κακό μας κάνει στα αλήθεια η ζήλεια, η σύγκριση με τους άλλους, με τις ζωές και τις συνθήκες τους, θα απελευθερωθούμε, δίνοντας όλη μας την προσοχή σε αυτό που αξίζει και μετρά: σε εμάς, στην εξέλιξη, την αυτοβελτίωση, την πραγματοποίηση των δικών μας στόχων.

Κάνε, λοιπόν, ό,τι χρειάζεσαι για να πετύχεις, να κατακτήσεις αυτό που εσύ θέλεις. Αφιέρωσε την ενέργειά σου στους δικούς σου εσωτερικούς θησαυρούς, στις δικές σου ομορφιές, στις δικές σου «νίκες» και επένδυσε σε αυτά. Χάραξε και ακολούθησε το δικό σου, προσωπικό και αναντικατάστατο μονοπάτι… 

Νταίζη Μανιατοπούλου

MSc Counseling Psychology & Psychotherapy

Από την Ψυχοθεραπεύτρια Νταίζη Μανιατοπούλου
Συνδέσου μαζί της για καθημερινή έμπνευση για να Ζεις Με Αρμονία
Instagram: www.instagram.com/daisymaniatopoulou
Facebook: www.facebook.com/daisymaniatopoulouofficialpage
Website: www.daisymaniatopoulou.gr