Τα μολυσμένα νερά του Σηκουάνα, σε συνδυασμό με τις δηλώσεις της ολυμπιονίκης Ζολιέν Βερμάιλεν για το τι είδε και τι ένιωσε μέσα στον ποταμό, εύλογα ενίσχυσαν τις αμφιβολίες για την καταλληλότητα της ποιότητας των νερών σε ποτάμια και λίμνες, καθώς ο Σηκουάνας δεν είναι το μοναδικό ποτάμι με θολά νερά. Επίσης, δεν μπορεί να παραβλέψει κανείς το γεγονός, ότι αθλητές από Ελβετία, Πορτογαλία και Βέλγιο αποσύρθηκαν έπειτα από εκδήλωση λοιμώξεων και ενοχλήσεων.

Επομένως προκύπτει το ερώτημα: Πόσο ασφαλές είναι το κολύμπι σε λίμνες και ποτάμια και τι κινδύνους μπορεί να κρύβει;

Στην Ελλάδα και σε πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες δεν αποτελεί σπάνιο φαινόμενο να κολυμπήσει κάποιος σε ποτάμι ή λίμνη. Το αντίθετο μάλιστα. Στο πλαίσιο αυτό, ο επίκουρος Καθηγητής Μικροβιολογίας του Πανεπιστημίου Hull στη Βρετανία, κ. Γιώργος Ευθυμίου εξήγησε στο ygeiamou.gr, ότι στα νερά των ποταμών και των λιμνών συγκεντρώνονται μικροοργανισμοί, οι οποίοι μπορούν να προκαλέσουν λοιμώξεις, όπως είναι οι ουρολοιμώξεις. Το βακτήριο E.coli αποτελεί ένα χαρακτηριστικό και συνηθισμένο παράδειγμα.

Συγχρόνως, ακόμα ένα πρόβλημα αποτελούν τα χημικά που προέρχονται από αγροτικές περιοχές και τα λύματα από κοντινές βιομηχανικές περιοχές με αποτέλεσμα να καταλήγουν σε παρακείμενα νερά ποταμών ή λιμνών. Αν για παράδειγμα ένας ποταμός ή μία λίμνη συνορεύει με γεωργικές εκτάσεις, αρκεί μια βροχή για τη μεταφορά λιπασμάτων και εντομοκτόνων.

Θα μπορούσε όμως κάποιος να ισχυριστεί, ότι οι παραπάνω κίνδυνοι υπάρχουν και στη θάλασσα. Η απάντηση είναι, ότι στη θάλασσα γίνονται πολύ συχνά αναλύσεις του νερού, ενώ παράλληλα το αλάτι λειτουργεί ως αποτρεπτικός παράγοντας στην ανάπτυξη των μικροβίων. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο κος Ευθυμίου: «Όταν υπάρχει αυξημένη αλατότητα είναι πιο δύσκολο για τα μικρόβια να αναπτυχθούν».

Μεγάλη παγίδα αποτελούν επίσης τα στάσιμα νερά, καθώς εκεί τα μικρόβια και οι μικροοργανισμοί αναπτύσσονται και πολλαπλασιάζονται.

Ιδανικά, πριν αποφασίσει κάποιος να κολυμπήσει σε ποτάμι ή λίμνη, θα έπρεπε να μπορεί να δει την ανάλυση για την καταλληλότητα του νερού. Φυσικά κάτι τέτοιο είναι σχεδόν αδύνατον, ειδικά στην Ελλάδα. Στις χώρες της Βόρειας Ευρώπης γίνονται συχνά τέτοιου είδους αναλύσεις και οι κολυμβητές έχουν τη δυνατότητα, μέσω εφαρμογών, να δουν τα αποτελέσματα της ανάλυσης.

Επομένως, όσοι επιθυμούν να κάνουν τις βουτιές τους σε λίμνες και ποτάμια, θα πρέπει, πέρα από το μαγιό, να φορούν γυαλιά κολύμβησης και ωτοασπίδες για την προστασία των ματιών και των αυτιών. Επίσης, αν κάποιος έχει ανοιχτή πληγή, καλό θα ήταν να αποφύγει οποιαδήποτε επαφή με το νερό της λίμνης ή του ποταμού, καθώς τα μικρόβια μπορεί να εισέλθουν στον οργανισμό μέσω μία εκδοράς ή αποστήματος. Τέλος, εννοείται, ότι πρέπει να αποφεύγουμε την κατάποση νερού από λίμνες και ποτάμια.

Αν λοιπόν είμαστε προσεχτικοί και λαμβάνουμε όλα τα απαραίτητα μέτρα, μπορούμε να απολαύσουμε τις βουτιές μας σε θάλασσα, ποτάμια και λίμνες.