Μια επαναστατική ανακάλυψη στο Moyse’s Hall Museum στο Suffolk (Σάφοκ) της Αγγλίας έχει φέρει στο φως ένα από τα πιο μακάβρια εκθέματα του μουσείου: ένα βιβλίο δεμένο με το δέρμα του Ουίλιαμ Κόρντερ, του διαβόητου δολοφόνου που εκτέλεσε τη Μαρία Μάρτεν το 1827 στο περιστατικό που έγινε γνωστό ως το Red Barn Murder.
Το βιβλίο αυτό, το οποίο έχει εκτεθεί στο μουσείο για δεκαετίες, έλαβε πρόσφατα μια δεύτερη αναγνώριση όταν εντοπίστηκε ένα ακόμα αντίτυπο που είχε παραμεληθεί για πολλά χρόνια. Η δεύτερη αυτή έκδοση, η οποία είχε δωρηθεί από μια οικογένεια με στενές σχέσεις με τον γιατρό που είχε τεμαχίσει το σώμα του Κόρντερ, αποκαλύφθηκε σε μια βιβλιοθήκη του μουσείου, προσφέροντας μια ακόμα μεγαλύτερη σύνδεση με τη μακάβρια κληρονομιά του εγκληματία.
Το κείμενο περιγράφει τη φρικτή ιστορία του Ουίλιαμ Κόρντερ, ο οποίος, αφού κατηγορήθηκε για τη δολοφονία της Μαρίας Μάρτεν, εκτελέστηκε δημοσίως το 1828. Η δημόσια εκτέλεση και η μετέπειτα τεμαχισμένη διάπραξη του σώματός του ήταν μια σκληρή και αποτρόπαιη ποινή. Οι αρχές έλαβαν την απόφαση να χρησιμοποιήσουν μέρος του δέρματός του για τη βιβλιοδεσία ενός βιβλίου που περιγράφει τη δίκη του, για να προσφέρουν μια μόνιμη «μαρτυρία» του εγκλήματος και της τιμωρίας του.
Η πρακτική αυτή, γνωστή ως ανθρωποδερμική βιβλιοδεσία (anthropodermic bibliopegy), ήταν διαδεδομένη τον 19ο αιώνα, συνήθως σε βιβλία που συνδέονταν με εγκλήματα ή θανατικές καταδίκες. Τα βιβλία αυτά θεωρούνταν αναμνηστικά αντικείμενα, ενώ οι γιατροί και οι ερευνητές χρησιμοποιούσαν τα ανθρώπινα σώματα ως «υποκείμενα» για επιστημονική μελέτη, μια πρακτική που σήμερα θεωρείται ηθικά αμφιλεγόμενη.
Ο Terry Deary, συγγραφέας της σειράς «Horrible Histories», που έχει πωλήσει εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως, έχει δηλώσει πως τα συγκεκριμένα βιβλία είναι «αρρωστημένα αντικείμενα», και χαρακτήρισε την πρακτική αυτή ως μια παράνοια, υποστηρίζοντας ότι η μνήμη του Κόρντερ έχει παραποιηθεί.
Ωστόσο, το μουσείο υποστηρίζει τη διατήρηση αυτών των βιβλίων ως πολιτιστικά κειμήλια με ιστορική αξία. Ο Dan Clarke, υπεύθυνος κληρονομιάς του μουσείου, δήλωσε πως παρά τις αντιδράσεις, τα βιβλία αυτά αναδεικνύουν την κοινωνική και νομική πραγματικότητα της εποχής και πως η δημόσια έκθεση αυτών των αντικειμένων μας επιτρέπει να αναλύσουμε πώς οι κοινωνίες του παρελθόντος αντιλαμβάνονταν το έγκλημα, την τιμωρία και τη μνήμη.
Η ανακάλυψη του δεύτερου βιβλίου στο μουσείο ανέδειξε ξανά τη συζήτηση για την ηθική διάσταση της έκθεσης ανθρώπινων υπολειμμάτων στα μουσεία. Το ζήτημα έχει αναδειχθεί και σε άλλα μουσεία, όπως στην περίπτωση του Harvard University, το οποίο τον Μάρτιο του 2024 αφαίρεσε τη βιβλιοδεσία από ανθρώπινο δέρμα σε ένα 19ου αιώνα βιβλίο λόγω της αμφιλεγόμενης προέλευσης και ιστορίας του.
Το μουσείο στο Σάφοκ, παρά τις αντιδράσεις, επέλεξε να διατηρήσει το βιβλίο, τονίζοντας πως όλα τα εκθέματα του μουσείου, είτε περιλαμβάνουν ανθρώπινα υπολείμματα είτε όχι, αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας και του πολιτισμού.
