Κάποτε θυμάμαι είχα δει ένα quote που έλεγε “i shave my legs for you” (δηλ. ξυρίζω τα πόδια μου για χάρη σου) απευθυνόμενο σε ένα ερωτικό έτερο ήμισυ. Το είχα βρει μια πραγματική απόδειξη αγάπης. Σύγχρονη, μεστή και πραγματική. Σκέφτηκα πως ναι, κι εγώ θεωρώ σημαντικό τον άντρα για τον οποίο ξυρίζω τα πόδια μου. Γιατί ένα τέτοιο βάσανο για ποιόν άλλον το περνάς αν όχι για τον σημαντικό άλλο; Επιπλέον, μια και είναι κοινή παραδοχή ότι το ωραίο και σέξι είναι το άτριχο γυναικείο σώμα (για τους άντρες λέγεται πως είναι ακριβώς το αντίθετο -όσο περισσότερη τρίχα, τόσο το καλύτερο και το πιο αρρενωπό), μια γυναίκα αποτριχώνεται για κάποιον που πραγματικά την ενδιαφέρει. Διαφορετικά δε βρίσκει το λόγο να μπει στον κόπο να πιάσει το ξυραφάκι.
Δεν μας είπε ποτέ κανείς άλλωστε αυτό που πολύ σωστά έθεσε η μητέρα της Rachel McAdams, όταν η τελευταία ήταν στην προεφηβεία. Όπως λέει χαρακτηριστικά σε αυτό εδώ το βίντεο του Bustle η McAdams, η μητέρα της την προειδοποίησε πως αν ξεκινήσει να ξυρίζει τα πόδια της, δεν θα σταματήσει ποτέ. Φυσικά και δεν την άκουσε. Όπως η ίδια είπε «Θυμάμαι να γουρλώνω τα μάτια μου και να σκέφτομαι ότι δεν είναι διασκεδαστικό αυτό. Αλλά είναι τόσο αλήθεια… Η ζωή είναι μεγάλη και το ξύρισμα είναι έντονο». Ναι είναι μια έντονη διαδικασία που κάθε γυναίκα τη βιώνει διαφορετικά, ανάλογα με το σώμα της και με το πόσο την πιέζει ο κοινωνικός περίγυρος.
Στην κινηματογραφική εκδοχή του μυθιστορήματος της Judy Blume (η ίδια έκανε και την παραγωγή στην ταινία), Are You There God? It’s Me, Margaret. (είδα το τρέιλερ μόνο και περιμένω πώς και πώς για τις 28 Απριλίου που θα βγει), η McAdams υποδύεται τη μαμά της 11χρονης Margaret, Barbara, μια ελευθεριακή δασκάλα τέχνης που δεν φορά σουτιέν. «Παίζω ένα είδος άγριου παιδιού, μαμά χίπι καλλιτέχνη [που] δεν φοράει σουτιέν σε όλη την ταινία», δήλωσε η ηθοποιός. Και σε αυτό το σημείο θυμήθηκα τη δική μου μαμά που προσπαθούσε αρχικά να με τρενάρει από το να φορέσω σουτιέν (βιαζόμουν να μεγαλώσω) και αφετέρου να με κάνει να νιώσω καλά με το στήθος μου συμβουλεύοντάς με να μην φοράω σουτιέν ή έστω σουτιέν με μπανέλες, μαξιλαράκια και περίεργες τεχνολογίες. «Δεν χρειάζεται τίποτα περισσότερο από γυμναστική και ένα βολικό σουτιέν που σέβεται το στήθος σου», μου έλεγε. Δεν είχε άδικο… Απλά έπρεπε να μεγαλώσω κι εγώ με τη σειρά μου για να πάρω το μάθημα.
Είναι πολλά τα μέρη της καθημερινής σχέσης με το σώμα μας που από μικρές οι γυναίκες θα αντιμετωπίσουμε με ντροπή. Οι μαμάδες μας λίγο-πολύ ξέρουν και προσπαθούν να μας προστατεύσουν, αλλά η πίεση που δεχόμαστε από τον περίγυρο και από τα κοινωνικά στάνταρς έχει τον τρόπο της να μας φορτώσει με ταμπού, κόμπλεξ και ενοχές για το σώμα μας. Στην ταινία Are You There God? It’s Me, Margaret. σε κάποιο σημείο η μικρή Margaret που μπαίνει στην εφηβεία προσεύχεται στον Θεό και τον παρακαλάει να την κάνει «κανονική, όπως όλα τα υπόλοιπα κορίτσια στην ηλικία της». Αυτό δεν θέλουμε όλες μέχρι να βρούμε τον εαυτό μας; Μέχρι να μάθουμε που και πώς στεκόμαστε απέναντι στον ίδιο μας τον εαυτό, αυτό που θέλουμε είναι να μην ξεφοντάρουμε, να μη διαφέρουμε από το κοινωνικό σύνολο. Να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει και είθισται να γίνονται. Και είναι εξοντωτικό, να προσπαθείς συνέχεια για ένα ιδανικό σώμα που δεν παίζει να φτάσεις ποτέ…γιατί δεν υπάρχει.
Τα media, ο κινηματογράφος και η τηλεόραση μοιράζονται το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης στην προβολή μη ρεαλιστικών προτύπων. Και οι celebrities παίζουν το ρόλο τους, μπροστά ή εκτός κάμερας. Οριακά πιστεύουμε πως για να γίνει κάποιος διάσημος πρέπει να έχει τέλειες αναλογίες, τέλεια μαλλιά, να μυρίζει εσπεριδοειδή και να μιλάει άψογα. Εχμ, καθόλου δεν είναι έτσι και ευτυχώς υπάρχουν γυναίκες στη showbiz που το υπογραμμίζουν αυτό. Όπως η McAdams που στη συνέντευξη που έδωσε στο Bustle είπε «Σε αυτή τη λήψη, φοράω εσώρουχα από λατέξ. Αλλά έχω δύο παιδιά. Αυτό είναι το σώμα μου και νομίζω ότι είναι σημαντικό να το δείξω στον κόσμο».
Στις λήψεις της φωτογράφισης ζήτησε συντηρητικό φώτοσοπ και χωρίς ντροπή έδειξε τις τριχωτές τις αμασχάλες. Πολλά γράφτηκαν για τις τρίχες της και εννοείται ότι έγινε θέμα σε κάθε μέσο, γιατί ακόμα κι αυτοί που δεν το σχολίασαν αρνητικά, το βρήκαν αρκετά παράξενο προς σχολιασμό. Λες και κάτι τόσο φυσιολογικό, όπως το σώμα ενός ανθρώπου, σηκώνει συζήτηση. Ε λοιπόν δε σηκώνει συζήτηση.
Είτε ξυριζόμαστε, είτε κάνουμε laser, είτε τριμάρουμε, είτε ξανθαίνουμε… όλοι έχουμε τρίχες. Αυτή είναι η μοναδική κοινή παραδοχή που θα έπρεπε να υπάρχει επί του θέματος.
Ξεπεράστε το και αφήστε τον καθένα να κάνει τις επιλογές που αφορούν το σώμα του, χωρίς επικρίσεις και σχολιασμούς. Σε τελική ανάλυση, δεν αφορά κανέναν αν συμφωνούμε ή όχι με τις τρίχες στις αμασχάλες της McAdams, γιατί δεν είναι δικές μας.
Πριν κλείσουμε, ας κρατήσουμε αυτό που είπε η ηθοποιός. «Και μετά, αν θέλεις να σταματήσεις να ξυρίζεσαι ξανά μια μέρα, δεν πειράζει», είπε κάνοντας ένα νεύμα σε όλες εκείνες που νιώθουν πως βρίσκονται σε αδιέξοδο.
