Τα κοιτάμε από κάτω και μοιάζουν τόσο βαριά, τόσο πυκνά, που σχεδόν απορείς: πώς γίνεται να επιπλέουν εκεί πάνω; Τα σύννεφα μοιάζουν με βουνά από βαμβάκι ή αφρό, άλλοτε φωτεινά και ανάλαφρα, άλλοτε γκριζωπά και απειλητικά. Κι όμως, όσο κι αν δείχνουν ότι θα πέσουν, μένουν εκεί ψηλά – πολλές φορές για ώρες ή και μέρες. Πώς εξηγείται αυτό;

Η απάντηση είναι απλή αλλά εντυπωσιακή. Τα σύννεφα αποτελούνται από αμέτρητα μικροσκοπικά σταγονίδια νερού ή παγοκρυστάλλους. Κάθε σταγονίδιο είναι τόσο μικρό και ελαφρύ, που μπορεί να αιωρείται μέσα στον αέρα, σχεδόν σαν σκόνη. Αυτό οφείλεται στην άνοση δύναμη του αέρα – δηλαδή στα ρεύματα που ανεβαίνουν προς τα πάνω και στηρίζουν το σύννεφο στην ατμόσφαιρα.

Παρόλο που το συνολικό βάρος ενός σύννεφου μπορεί να φτάνει ακόμη και τους εκατομμύρια τόνους, είναι κατανεμημένο σε τεράστιο όγκο και σε σταγονίδια τόσο μικρά που ο αέρας μπορεί να τα συγκρατήσει. Μόνο όταν αυτά τα σταγονίδια συγκεντρωθούν και μεγαλώσουν αρκετά – συνήθως εξαιτίας της υγρασίας και της συνεχούς συμπύκνωσης, το βάρος τους γίνεται τόσο μεγάλο που ο αέρας δεν μπορεί πια να τα συγκρατήσει. Τότε βαραίνουν και… πέφτουν στη γη ως βροχή.

Με άλλα λόγια, τα σύννεφα δεν είναι «συμπαγή σώματα», αλλά συλλογές από σταγονίδια που χορεύουν στο ρεύμα του αέρα. Και όσο ο αέρας τα σηκώνει, αυτά θα συνεχίσουν να αιωρούνται πάνω από τα κεφάλια μας, ελαφριά, σιωπηλά, και λίγο… μαγικά.