Εσείς έχετε ακούσει τον «μαγικό» ήχο των κοχυλιών; Φέρνοντας ένα κοχύλι κοντά στο αυτί μας, ακούμε έναν μοναδικό ήχο που μοιάζει με την αύρα του βυθού. Έτσι οι περισσότεροι θεωρούν πως τα κοχύλια κρατούν μέσα τους με κάποιο μαγικό τρόπο τους ήχους της θάλασσας.
Παιδιά και μεγάλοι δείχνουν να συναρπάζονται στην ιδέα ότι το κοχύλι θυμάται τη θάλασσα και την αναπαράγει, σαν να έχει «παγιδεύσει» τον ήχο της για πάντα.
Μυστήριο ή επιστήμη;
Κάτι τέτοιο ωστόσο δεν ισχύει. Ο ήχος των κοχυλιών δεν προέρχεται από τη θάλασσα ή από το ίδιο το κοχύλι, αλλά από το περιβάλλον γύρω μας. Το εσωτερικό των κοχυλιών έχει πολλές σκληρές, καμπύλες επιφάνειες, ιδανικές για την ανάκλαση του ήχου.
Το φαινόμενο με τον μαγικό ήχο των κοχυλιών λοιπόν, βασίζεται στην ηχητική αντήχηση (resonance). Το κοχύλι λειτουργεί σαν μικρός “ηχητικός θόλος”, φιλτράροντας και ενισχύοντας συγκεκριμένες συχνότητες. Όσο πιο κυρτό ή βαθύ είναι το κοχύλι, τόσο πιο έντονη και χαρακτηριστική γίνεται η αντήχηση.
Με πιο απλά λόγια, αυτό που στην πραγματικότητα ακούει κανείς βάζοντας ένα κοχύλι κοντά στο αυτί, είναι ο θόρυβος του περιβάλλοντος που παράγεται γύρω του. Το κοχύλι δηλαδή λειτουργεί όπως ένα φυσικό αντηχείο: ο εσωτερικός του χώρος και η καμπυλωτή του δομή ενισχύουν και “φιλτράρουν” τις ηχητικές συχνότητες που υπάρχουν γύρω.
Αυτό δημιουργεί ένα συγκεκριμένο “βουητό” ή “κύμα” ήχου που θυμίζει θαλάσσια αύρα. Το κοχύλι λοιπόν ενισχύει και “μορφοποιεί” ήχους που ήδη υπάρχουν στο περιβάλλον, και δεν παράγει τον ήχο της θάλασσας από μόνο του.
Παρόμοια φαινόμενα με τον ήχο των κοχυλιών
Κάτι παρόμοιο συμβαίνει εάν δοκιμάσετε να βάλετε κοντά στο αυτί σας μια άδεια κούπα, ένα ποτήρι ή ακόμα και κουλουριάζοντας το χέρι σας γύρω από το αυτί σας. Αν και δεν θα είναι τόσο έντονο όσο με το κοχύλι, θα ακούσετε κάτι παρόμοιο…
