– Είναι το «Murder Most Foul» γραμμένο ως μια νοσταλγική νεκρολογία μιας περασμένης εποχής;

– Για εμένα δεν είναι νοσταλγικό. Δεν το θεωρώ μια μορφή εξιδανίκευσης του παρελθόντος ή κάποιου είδους αποχαιρετισμό σε μια χαμένο εποχή. Για εμένα αναφέρεται στο παρόν.

– Κάποιος έβγαλε σε δημοπρασία αδημοσίευατα έγγραφα που είχες γράψει στη δεκαετία του ’90 για τη δολοφονία του JFK. Ηταν σημειώσεις για ένα δοκίμιο ή ήθελες εδώ και καιρό να γράψεις ένα τραγούδι σαν το «Murder Most Foul»;

– Δεν θυμάμαι να θέλω να γράψω τραγούδια για τον JFK. Πολλά από τα έγγραφα που βγαίνουν σε δημοπρασία είναι πλαστά. Είναι εύκολο να τα εντοπίσει κανείς γιατί πάντα κάποιος βάζει την υπογραφή μου στο τέλος.

– Σου έκανε εντύπωση που αυτό το τραγούδι των 17 λεπτών ήταν η πρώτη σου νούμερο ένα επιτυχία στο billboard;

– Ναι, μου έκανε.

– Στο «I Contain Multitudes» υπάρχει ένας δυνατός στίχος: «I sleep with life and death in the same bed» (Κοιμάμαι με τη ζωή και τον θάνατο στο ίδιο κρεβάτι). Υποθέτω ότι όλοι αισθανόμαστε κάπως έτσι σε μια ηλικία. Σκέφτεσαι συχνά τον θάνατο;

– Σκέφτομαι τον θάνατο της ανθρωπότητας. Το παράξενο μακρύ ταξίδι του γυμνού πιθήκου. Κάθε ανθρώπινο ον, όσο ισχυρό ή δυνατό κι αν είναι, γίνεται εύθραυστο μπροστά στον θάνατο. Το σκέφτομαι αυτό γενικά, όχι σε προσωπικό επίπεδο.

– Υπάρχουν πολλά στοιχεία αποκάλυψης στο «Murder Most Foul». Ανησυχείς ότι το 2020 έχουμε περάσει το σημείο χωρίς επιστροφή; Αυτή η τεχνολογία και η υπερβιομηχάνιση θα λειτουργήσουν ενάντια στην ανθρώπινη ζωή πάνω στη Γη;

– Σίγουρα υπάρχει πολύ μεγαλύτερο άγχος και αγωνία σήμερα από ό,τι παλιότερα. Αλλά αυτό ισχύει μόνο για ανθρώπους κάποιας ηλικίας σαν κι εμένα κι εσένα, Doug. Εχουμε μια τάση να ζούμε στο παρελθόν, αλλά μόνο εμείς. Οι νέοι δεν έχουν αυτήν την τάση. Δεν έχουν παρελθόν κι έτσι ό,τι γνωρίζουν είναι αυτό που βλέπουν και ακούν. Είναι ικανοί να πιστέψουν τα πάντα. Οσον αφορά την τεχνολογία, όλοι είναι ευάλωτοι απέναντί της. Οι νέοι όμως δεν το βλέπουν έτσι. Δεν τους νοιάζει. Οι τηλεπικοινωνίες και η προηγμένη τεχνολογία είναι ο κόσμος στον οποίο γεννήθηκαν. Ο δικός μας κόσμος είναι ήδη παρωχημένος.

– Τι ρόλο παίζει ο αυτοσχεδιασμός στη μουσική σου;

– Κανένα απολύτως. Δεν μπορείς να αλλάξεις τη φύση ενός τραγουδιού αφότου την έχεις εφεύρει. Βασικά παίζεις το ίδιο πράγμα ξανά και ξανά με τον αρτιότερο τρόπο που μπορείς.

– Στο «I Contain Multitudes» κατονομάζεις πολλούς ανθρώπους. Πώς αποφάσισες να μνημονεύσεις την Αννα Φρανκ δίπλα στον Ιντιάνα Τζόουνς;

– Η ιστορία της σημαίνει πολλά. Είναι μεγάλης σημασίας. Και είναι δύσκολο να την αρθρώσεις ή να την παραφράσεις στη σημερινή κουλτούρα. Ολοι έχουν κάποιου είδους διάσπαση προσοχής. Πάντως βγάζεις το όνομα της Αννας εκτός πλαισίου, γιατί είναι μέρος μιας τριλογίας. Θα μπορούσες κάλλιστα να ρωτήσεις «Τι σε έκανε να συμπεριλάβεις τον Ιντιάνα Τζόουνς ή τους Ρόλινγκ Στόουνς;». Τα ονόματα καθεαυτά δεν είναι μεμονωμένα.

– Ναι, αλλά ο Ιντιάνα Τζόουνς είναι φανταστικός χαρακτήρας.

– Ναι, αλλά η μουσική του Τζον Ουίλιαμς τον έφερε στη ζωή. Χωρίς αυτήν τη μουσική, δεν θα ήταν καμία ιδιαίτερη ταινία. Είναι η μουσική που έδωσε σάρκα και οστά στον «Ιντι».

– Ποια τραγούδια των Στόουνς θα ήθελες να είχες γράψει;

– Α, δεν ξέρω. Ισως τα «Angie», «Ventilator Blues» και τι άλλο, κάτσε να σκεφτώ, αν ναι, το «Wild Horses».

– Μπορείς να είσαι δημιουργικός μουσικά όταν βρίσκεσαι σπίτι;

– Κυρίως σε δωμάτια ξενοδοχείων. Ενα δωμάτιο ξενοδοχείου είναι το κοντινότερο σε ένα ιδιωτικό στούντιο.