Η Μαρίνα Βερνίνου μίλησε στο Peoplegreece.com για το νέο της project.Μετά το φωτογραφικό λεύκωμα MyAcropolis, του οποίου τα έσοδα διατέθηκαν στους άστεγους της Αθήνας, η φωτογράφος δημιουργεί τη μη κερδοσκοπική οργάνωση CREAID και «προκαλεί» 200 γνωστούς Έλληνες από κάθε χώρο (καλλιτέχνες, επιχειρηματίες, δημοσιογράφους) να φιλοτεχνήσουν από μία tote bag.
Η τσάντα-καμβάς έβαλε τη φαντασία να οργιάσει και τόσο η θερμή ανταπόκριση των 200 συμμετεχόντων όσο και οι εμπνευσμένες τσάντες που καταφτάνουν μέχρι και σήμερα στα γραφεία της, εντυπωσίασαν τη Μαρίνα Βερνίκου. Η δημοπρασία των tote bags θα γίνει την 1η Απριλίου στο One Athens και τα χρήματα που θα συγκεντρωθούν θα διατεθούν για την αγορά μιας κινητής μονάδας για τους Γιατρούς του Κόσμου.
Η πολυτάλαντη δημιουργός εξηγεί στο People πώς ξεκίνησε η όλη ιδέα.
Πώς αποφάσισες να ιδρύσεις το CreaidGreece;
Η αρχική ιδέα του project γεννήθηκε από μια φίλη μου που ζει στην Κύπρο, τη Μύρνα Παττίχη. Είχε κάνει μια αντίστοιχη φιλανθρωπική κίνηση, προσκαλώντας 200 γνωστούς ανθρώπους να φιλοτεχνήσουν μια πασμίνα. Είχα πάρει κι εγώ μέρος και μου άρεσε πολύ η ιδέα. Έτσι, μπήκε στο μυαλό μου κάποια στιγμή να κάνω κάτι αντίστοιχο. Όμως, ουσιαστικά όλα ξεκίνησαν πριν από τρεις μήνες, όταν συναντήθηκα με τον παλιό μου συμμαθητή Γιώργο Τομαρά, ο οποίος εργάζεται για στους Γιατρούς του Κόσμου. Τον είχα παρακαλέσει να τους φωτογραφίσω εν ώρα εργασίας, να φροντίζουν παιδιά σε ανάγκη. Πηγαίνοντας εκεί, στα κεντρικά τους στην Αθήνα, και βλέποντας το τόσο σημαντικό έργο που κάνουν, αποφάσισα να κάνω την πρώτη μου φιλανθρωπική πρόσκληση για δημιουργία για την ενίσχυση των Γιατρών του Κόσμου. Έτσι γεννήθηκε η CREAID. Στη συνέχεια μου είπαν πως στους Γιατρούς του Κόσμου υπάρχει μεγάλη ανάγκη για μια κινητή μονάδα, έτσι αποφάσισα να διατεθούν για την αγορά της τα χρήματα που θα συγκεντρωθούν από τη δημοπρασία.
Γιατί μια τσάντα και όχι κάτι άλλο ο καμβάς προς έμπνευση και δημιουργία;
Νομίζω πως ήταν μια ασφαλής επιλογή. Σε όλους μας αρέσουν οι τσάντες, ακόμα και σε μένα, που δεν είμαι από τις γυναίκες που έχουν φετίχ με τις τσάντες. Είναι χρήσιμες, μπορεί να είναι και πολύ όμορφες και έχουν μια ιδιαίτερα πρακτική χρήση, ειδικά μια κλασική tote bag μπορεί να την κρατήσει ο καθένας.
Είχες ανταπόκριση από τους ανθρώπους στους οποίους πρότεινες να συμμετέχουν στο project;
Tεράστια! Το κατάλαβα από τους πρώτους είκοσι που πήρα τηλέφωνο και μου είπαν όλοι «ναι». Το ένιωσα αμέσως πως θα πάει πολύ καλά. Αυτό που δεν περίμενα ήταν το τόσο υψηλό επίπεδο στις δημιουργίες. Αυτό μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση. Όπως και ότι υπάρχουν άνθρωποι στους οποίους δεν είχα προτείνει να συμμετέχουν, γιατί είχαν δεχτεί ήδη 200, οι οποίοι ετοίμασαν από μόνοι τους τσάντες. Αυτό είναι καταπληκτικό και συγκινητικό επίσης!
Δεδομένης της μεγάλη ανταπόκρισης, σκέφτεσαι να το συνεχίσεις, προσφέροντας κάθε φορά τα έσοδα σε έναν καλό σκοπό;
Ναι, θα είναι μεγάλη μου χαρά και ικανοποίηση, αν καταφέρουμε να γίνει θεσμός. Δεν έχω ακόμη σκεφτεί το επόμενο project, έχουν πέσει διάφορες ιδέες στο τραπέζι, μάλιστα όποιος έχει μια ιδέα είναι παραπάνω από ευπρόσδεκτη.
Έχεις πει ότι έχεις επηρεαστεί πολύ από τη γιαγιά σου, Μαρίνα, που ασκούσε το επάγγελμα της δικηγόρου εθελοντικά. Την έχεις ζήσει τη γιαγιά σου;
Όχι, δυστυχώς πέθανε όταν ο μπαμπάς μου ήταν 9 χρόνων. Όμως μου έχουν διηγηθεί πολλές ιστορίες και είναι σαν να την έχω μέσα μου. Πέρα από την εθελοντική της εργασία σε όσους είχαν ανάγκη από δικηγόρο, ήταν ένας άνθρωπος πολύ μπροστά από την εποχή του. Της αγόραζε ως ΔΏΡΟ ο παππούς μου κοσμήματα κι εκείνη τα πουλούσε για να βοηθάει τους φτωχούς.
Ποια ήταν η αφορμή για να ευαισθητοποιηθείς περισσότερο απέναντι στη φιλανθρωπία; Έπαιξε ρόλος το ότι έγινες κι εσύ μητέρα;
Όχι, δεν θα έλεγα πως ευαισθητοποιήθηκα περισσότερο όταν ήρθαν τα παιδιά. Ήταν μια νοοτροπία με την οποία είχα γαλουχηθεί. Επίσης, σπούδασα στην Αμερική και στην Αμερική, αν δεν βοηθάς το συνάνθρωπό σου που έχει ανάγκη, σχεδόν περιθωριοποιείσαι.
Προέρχεσαι από μια εφοπλιστική οικογένεια. Τι σε κέρδισε στη φωτογραφία;
Φωτογραφίζω από πάντα. Ήμουν 11 χρόνων όταν ο μπαμπάς μου μου χάρισε την πρώτη μου φωτογραφική μηχανή. Είχε και ο ίδιος τρέλα με τη φωτογραφία και μου εμφύσησε αυτή του την αγάπη.
Τι είναι αυτό που σε εμπνέει περισσότερο φωτογραφικά;
Η θάλασσα! Η θάλασσα με εμπνέει, τη λατρεύω, είναι συνυφασμένη με όλες μου τις ευτυχισμένες αναμνήσεις. Η παιδική εικόνα που έχει χαραχτεί πιο έντονα στη μνήμη μου είναι η εξής: Σαν παιδί, όλα τα καλοκαίρια πήγαινα με τον παππού μου και τη γιαγιά μου από την πλευρά της μαμάς μου, μαζί με τα δύο μου ξαδέλφια, διακοπές για τρεις σχεδόν μήνες στο Κόκκινο Νερό, μια περιοχή κοντά στον Πλαταμώνα. Κάθε πρωί η μέρα μας ξεκινούσε με κολύμπι μαζί με τον παππού για τουλάχιστον δύο ώρες. Αυτές τις εικόνες τις έχω πολύ έντονα μέσα μου.
Υπάρχει μια διεθνής προσωπικότητα που θα ήθελες πολύ να φωτογραφίσεις;
Ο Barack Obama. Μου αρέσει η προσωπικότητά του, ο τρόπος που κινείται, που μιλάει. Τον θαυμάζω πάρα πολύ.
Διαβάστε περισσότερα στο People που κυκλοφορεί αυτή την Κυριακή με το Πρώτο Θέμα.
Πηγή: Peoplegreece.com
Διαβάστε περισσότερα:
