Η Jamie Lee Curtis μοιράστηκε στο Instagram κάποιες σκέψεις της αλλά και την περηφάνια της αφού κατάφερε να είναι εδώ και 25 χρόνια νηφάλια.
«25 χρόνια καθαρή και νηφάλια. Μια μέρα τη φορά. 9.125 από αυτές», έγραψε στη λεζάντα με μια ασπρόμαυρη εικόνα της που κρατούσε ένα δαχτυλίδι, στο οποίο έγραφε: «JLC ΕΙΚΟΣΙ ΠΕΝΤΕ»έγραψε η βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιός.
‘Ολα όσα έγραψε η Jamie Lee Curtis
«Αυτό που υπάρχει μέσα μου, όπως τραγούδησε ο παλιός μου φίλος Adam, είναι μια αίσθηση ηρεμίας, γαλήνης, σκοπιμότητας και το μεγαλύτερο συναίσθημα ότι δεν είμαι μόνη. Ότι πολλοί άλλοι μοιράζονται την ίδια ασθένεια και λύση», έγραψε η ηθοποιός.
Η πρωταγωνίστρια του “Halloween” μοιράστηκε επίσης ένα συγκλονιστικό μήνυμα για «όλους όσους παλεύουν με τον εθισμό και την ντροπή», καθώς τους υπενθύμισε ότι «υπάρχουν άλλοι εδώ έξω που νοιάζονται».
Η Curtis στο παρελθόν είχε μιλήσει ανοιχτά για τους αγώνες της με τον εθισμό. Σε μια συνέντευξη στο “Recovery Issue” του Variety το 2019, η σταρ της Freaky Friday είπε ότι η πρώτη της εμπειρία με τον εθισμό στα ναρκωτικά συνέβη όταν της συνταγογραφήθηκε Vicodin – ένα φάρμακο που περιέχει ένα οπιοειδές και χρησιμοποιείται για τη θεραπεία του έντονου πόνου – το 1989 μετά από μικρή πλαστική χειρουργική για τα «φουσκωμένα μάτια» της.
«Πήγα και έκανα πλαστική χειρουργική ρουτίνας για να αφαιρέσω το πρήξιμο», είπε η ηθοποιός. «Μου έδωσαν το Vicodin ως παυσίπονο για κάτι που δεν ήταν πραγματικά επώδυνο». Περιέγραψε ότι βρήκε τον εαυτό της να παίρνει έως και πέντε Vicodin ταυτόχρονα και να το πλένει με αλκοόλ. Ωστόσο, η Curtis σημείωσε ότι ο εθισμός της ήταν “άγρια ελεγχόμενος” επειδή δεν έπαιρνε ποτέ χάπια ενώ ήταν στη δουλειά. «Ποτέ δεν έπαιρνα ναρκωτικά πριν από τις 5 το απόγευμα. Ποτέ μα ποτέ δεν έπαιρνα παυσίπονα στις 10 το πρωί. Ήταν αργά το απόγευμα και νωρίς το βράδυ – μου αρέσει να το αναφέρω ως την αίσθηση του ζεστού μπάνιου ενός χαπιού. Είναι σαν τον τρόπο που νιώθεις φυσικά όταν το σώμα σου είναι δροσερό και μπαίνεις σε ένα ζεστό μπάνιο και βυθίζεσαι σε αυτό. Αυτό είναι το συναίσθημα για μένα, αυτό που μου έδωσε ένα χάπι και κυνήγησα αυτό το συναίσθημα για πολύ καιρό».
