Ο νεαρός πρωταγωνιστής της σειράς Εκδρομή, που προβάλλεται από το κανάλι του Ant1, Γιάννης Ποιμενίδης, έχει το πιο χαρακτηριστικά διαπεραστικό βλέμμα, του αρέσουν με πάθος οι μηχανές, ξεχνάει να φορέσει ακόμη και αντιηλιακό το καλοκαίρι στην παραλία, ενώ η σχέση του με το ντύσιμο είναι όσο διαρκεί ένα γρήγορο πέρασμα μπροστά από τον καθρέφτη.
Η υποκριτική πώς προέκυψε; Όταν ήμουν μικρός, έβλεπα πολύ κινηματογράφο κι έτσι κάπως πήρα το ερέ- θισμα για να αρχίσω να το ψάχνω, να παίξω με αυτό. Όσο περισσότερο έπαιζα, τόσο πιο έντονα αντιλαμβανόμουν ότι αυτό ήθελα να κάνω.
Ποιο είναι το ωραιότερο πράγμα στη ζωή ενός ηθοποιού; Μέσα από τη δουλειά μου, έχω τη δυνατότητα να αποδομώ και στη συνέχεια να χτίζω χαρακτήρες, υιοθετώντας ακόμα και στην καθημερινότητά μου στοιχεία τους. Αυτό συμβαίνει, βέβαια, κυρίως όταν μελετάω ένα σενάριο, γιατί είναι κάτι που με απασχολεί καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας, κι αυτό βγαίνει μοιραία και στη συμπεριφορά μου.
Διάβασα κάπου ότι άφησες τη δραματική σχολή. Γιατί; Δεν είμαι ούτε γιατρός ούτε δικηγόρος! (γελάει) Δεν χρειάζεσαι πτυχίο για την υποκριτική. Η δραματική σχολή του Εθνικού είναι η καλύτερη, αλλά θεώρησα πως βασικά χρειαζόμουν έναν κώδικα για να μπορώ να συνεργαστώ με τους ανθρώπους της δουλειάς μου. Από εκεί και πέρα, νομίζω πως η αντίληψη και, φυσικά, η τριβή έχουν μεγαλύτερη σημασία για να γίνει κανείς καλός ηθοποιός.
Πώς ένιωσες την πρώτη φορά που έπαιξες μπροστά σε κοινό; Άγχος. Αυτό θυμάμαι και μπορώ να σου πω ότι δεν το έχω αποβάλει ακόμη. Δεν σκέφτηκα ούτε στιγμή να κάνω πίσω βέβαια, γιατί πιστεύω πως από τη στιγμή που θα βγεις στη σκηνή δεν υπάρχει γυρισμός. Αν κάνεις πίσω, μάλλον δεν είσαι φτιαγμένος για αυτό. Το άγχος δεν θα σταματήσει να υπάρχει ποτέ, γιατί στη δική μου δουλειά δεν γίνεται να είμαι διεκπεραιωτικός. Πρέπει να έχω πάθος και συναίσθη- μα, οπότε το άγχος με ακολουθεί. Σκέφτομαι πως ο ρόλος μου είναι να ψυχαγωγώ, οπότε, αν καταφέρω να συγκινήσω έστω κι έναν άνθρωπο από αυτούς που με παρακολουθούν, έχω πετύχει το σκοπό μου.
Αν είχες την ευκαιρία να παίξεις σε μία και μόνο ταινία, ποια θα ήταν αυτή; Στο Νονό του Coppola και στο Barry Lyndon του Stanley Kubrick.
Αν είχες την ευκαιρία να συνεργαστείς με ένα σημαντικό άνθρωπο του χώρου, εν ζωή ή όχι, ποιος θα ήθελες να ήταν; Θα είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον μια συνάντηση με τον Philip Seymour Hoffman. Θα μπορούσαμε όχι μόνο να παίξουμε μαζί, αλλά και να συζητήσουμε, να ανταλλάξουμε απόψεις.
Η εικόνα σου σε απασχολεί; Σε φυσιολογικά πλαίσια. Δεν είμαι ο τύπος που θα περάσει ατελείωτες ώρες μπροστά στον καθρέφτη. Θα ασχοληθώ τόσο, ώστε να βγω έξω αξιοπρεπής. (γέλια)
Επειδή έχεις περιποιημένα σγουρά μαλλιά, μου δίνεις την εντύπωση ότι έχεις περάσει αρκετή ώρα φτιάχνοντάς τα. Όχι, αυτά είναι τα μαλλιά του κράνους. (γέλια) Δεν κάνω κάτι για να δείχνω ωραίος, γενικότερα δεν περιποιούμαι τον εαυτό μου πέρα από τα αυτονόητα. Το ίδιο ισχύει και για τα ρούχα που επιλέγω. Με ενδιαφέρει να νιώθω καλά με αυτό που φοράω, χωρίς ιδιαίτερη επιτήδευση. Βαριέμαι πολύ να ασχοληθώ με τα της ομορφιάς! Σκέψου ότι το καλοκαίρι ξεχνάω ακόμα και το αντιηλιακό μου, πράγμα που είναι πολύ σημαντικό. Μεγαλώνοντας μπορεί να αλλάξω συνήθειες.
Αν για μια δουλειά χρειαζόταν μια δραστική αλλαγή στην εμφάνισή σου, τι θα έκανες;
Θα έλεγα «ναι» χωρίς δεύτερη σκέψη. Αυτή είναι η γοητεία του επαγγέλματός μου, να μπορώ να αλλάζω. Δεν είναι βαρετό να έχεις συνέχεια το ίδιο πρόσωπο; Ένας ρόλος είναι μια πολύ καλή δικαιολογία για να αλλάξω την εμφάνισή μου και να με δω διαφορετικά.
Διαβάστε όλη τη συνέντευξη στο InStyle Ιανουαρίου.
