Η Βίκυ Βολιώτη ήταν καλεσμένη στην εκπομπή “Super Κατερίνα” την Παρασκευή. Η γνωστή ηθοποιός μίλησε μεταξύ άλλων για την υιοθεσία της κόρης της, αλλά και την απώλεια του πατέρα της όταν εκείνη ήταν 16 ετών.
«Ήταν πολύ δύσκολο. Το να χάνει ένα παιδί έναν από τους δυο γονιούς σε αυτή την ηλικία… Για κάποια χρόνια δεν τον είχα καθημερινά στο σπίτι, όταν ξαναγύρισε αρρώστησε. Οπότε τα τελευταία χρόνια από τα 13μιση στα 16 ήταν δύσκολη περίοδος. Ζούσαμε με την αρρώστια. Σίγουρα με στιγμάτισε και με έναν τρόπο πάντα το είχα στο πίσω μέρος του μυαλού μου “μπαμπά στο είχα πει αυτό, δεν το έκανα, με συνεπήρε η δουλειά”. Μου είχε γράψει σε ένα σημειωματάκι πριν φύγει: “Βίκυ να κάνεις ότι θέλεις τη ζωή σου, ότι αγαπάς αλλά πάρε ένα πτυχίο για να έχεις την ασφάλεια αυτή σε μια περίπτωση δυσκολίας στη δουλειά που θα επιλέξεις, να στραφείς εκεί”, πάνω κάτω στα λέω τώρα», είπε αρχικά η Βίκυ Βολιώτη για την απώλεια του πατέρα της.
Στη συνέχεια η ηθοποιός μίλησε για την κόρη της, την οποία έχει υιοθετήσει από την Αιθιοπία: «Η κόρη μου είναι 11. Βλέπει παραστάσεις μου. Της αρέσει γενικά εκφράζει τη γνώμη της, δεν μασάει τα λόγια της. Γενικά πάντως μέχρι στιγμής δεν έχει εκφραστεί αρνητικά για καμία παράσταση».
Για την απόφασή της να υιοθετήσει, η Βίκυ Βουλιώτη ανέφερε: «Είναι κάτι το οποίο δεν το σκέφτηκα ποτέ, ήταν κάτι το οποίο ήταν πολύ αυτονόητο για εμένα, δεν ήταν κατόπιν σκέψεων. Ίσως να φοβόμουν και την εγκυμοσύνη. Με τον άντρα μου συμφωνούσαμε. Την Άννα την γνώρισα ενός μήνα. Αδιαμφισβήτητα κατάλαβα ότι ήταν το παιδί μου. Ήταν δύσκολο αλλά ήμασταν αποφασισμένοι. Με τα χρόνια όλα τα πράγματα εξωραΐζονται και όταν το τέλος είναι καλό οποιαδήποτε δυσκολία χάνει την βαρύτητά της. Ήταν μια δύσκολη κατάσταση όχι πολύ χρονοβόρα σε σχέση με το τι συμβαίνει στην Ελλάδα με τις υιοθεσίες. Εδώ κρατάει περισσότερο χρόνο η αναμονή γιατί δεν έχουμε πολλά παιδιά προς υιοθεσία είναι λίγα, οπότε τα ζευγάρια είναι πολλά και υπάρχει μεγαλύτερη χρονική διάρκεια
Νομίζω πως με άλλαξε η μητρότητα. Απόλυτη προτεραιότητα έχει η Άννα χωρίς να σημαίνει ότι δεν θέλω να δουλεύω. Τα πράγματα πρέπει να ζυμώνονται μαζί. Ένα παιδί δεν έρχεται να αναστατώσει τη ζωή, έρχεται να είναι ένα κομμάτι πολύτιμο».
