Ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος ήταν καλεσμένος στην εκπομπή “Buongiorno” την Τετάρτη. Ο γνωστός ηθοποιός μίλησε μεταξύ άλλων για τα παιδικά του χρόνια, την καριέρα του, τη γυμναστική και την τραγική κατάσταση στη Γάζα.

«Έχω ξεκινήσει pilates 2,5 μήνες τώρα. Ντρέπομαι, μερικά πράγματα τα κρατάω για εμένα. Στα social μου ξεφεύγουν τα σκυλάκια μου που κάνουν μερικά ανθρώπινα πράγματα και για τη δουλειά… τα προσωπικά λίγο τα μαζεύω. Όταν ξυπνάς και νιώθεις κουρασμένος, το σώμα σου δεν σε ακολουθεί. Κάποια στιγμή λες: κάτι δεν πάει καλά. Δεν κάνω προθέρμανση αλλά θα τα χώσω όλα, θα τρέξω στη σκηνή», είπε αρχικά ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος.

Για τα παιδικά του χρόνια στο Βύρωνα, ο ηθοποιός ανέφερε: «Έχω δει τα νούμερα των παπουτσιών μου να μεγαλώνουν. Ξέρω κάθε δρόμο και δρομάκι, το έχω περπατήσει, έχω κάθε ανάμνηση από αυτή τη συνοικία.

«Στο Θέατρο Βράχων έχω δει παραστάσεις πηδώντας πάνω από τα σύρματα γιατί δεν είχα λεφτά να πληρώσω το εισιτήριο. Πριν δω το θέατρο, ονειρευόμουν να μπορώ να βρεθώ πάνω στη σκηνή. Όταν είδα κιόλας τον Μίμη Φωτόπουλο… Θυμάμαι, είχα ανέβει πάνω σε ένα δέντρο. Όταν τελείωσε η παράσταση, με είχε μαγέψει τόσο πολύ που ήθελα να πάω να δω τι υπήρχε από πίσω. Έβαλα τότε στο μυαλό μου ότι αυτοί οι ήρωες ήταν φυσιολογικοί από πίσω. Ίσως αυτός να ήταν ο λόγος που λάτρεψα το μπουλούκι».

Ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος, τέλος, μίλησε και για την τραγική κατάσταση στη Γάζα: «Δεν υπάρχουν πολιτικές από τη στιγμή που σκοτώνονται παιδιά. Δεν υπάρχει τίποτα που να με πείσει ότι συμβαίνει για το καλό του ενός ή του άλλου όταν υπάρχουν παράπλευρες απώλειες. Από τη στιγμή που είναι στόχος να απαλειφθεί ένα γένος, δεν μπορώ να είμαι με το μέρος αυτού που κρατάει το όπλο και το κουμπί για να σκοτωθούν αυτοί οι άνθρωποι.

Ζούμε την εποχή του παραλόγου. Δεν ξέρω τι δύναμη έχουμε εκτός από το να φωνάζουμε και να λέμε ότι δεν είμαστε ηλίθιοι. Μπορεί να βρισκόμαστε εδώ, αλλά αν μπορούσαμε, θα ήμασταν κι εμείς με αυτούς που πηγαίνουν προσπαθώντας να μπουν στη Γάζα με ανθρωπιστική βοήθεια.

Η γνώμη μου είναι ότι είμαστε καταδικασμένοι ως άνθρωποι να ζούμε σε έναν φαύλο κύκλο, γιατί οι άνθρωποι που έζησαν τους παγκοσμίους πολέμους και βίωσαν την καταστροφή και τον θάνατο, δεν ζει κανείς τους για να πει: “Τι κάνετε;”».