Ξεχωριστή ήταν η χθεσινή μέρα για την Τάνια Μπρεάζου, καθώς είχε γενέθλια η μητέρα της. Η ταλαντούχα τραγουδίστρια θέλησε να της ευχηθεί και δημόσια μέσα από τα social media.
Συγκεκριμένα η Τάνια Μπρεάζου δημοσίευσε σε InstaStory μια φωτογραφία της μητέρας της, η οποία είναι μια κούκλα και τη συνόδευσε με τρυφερά λόγια.
“Χρόνια πολλά στην καλύτερη μαμά. Σε αγαπώ μανούλα”, έγραψε η Τάνια Μπρεάζου στην ανάρτησή της.
Τάνια Μπρεάζου: Η μητέρα μου είναι ηρωίδα
Σε παλαιότερη συνέντευξή της η Τάνια Μπρεάζου είχε μιλήσει με τα καλύτερα λόγια τη μητέρα της.
«Και οι δύο μου γονείς είναι από τη Ρουμανία, είναι χωρισμένοι. Δυσκολευτήκαμε αρκετά στην αρχή, ειδικά όμως η μητέρα μου είναι ηρωίδα. Πάλεψε πολύ για να με μεγαλώσει. Μαζί μεγαλώσαμε στην ουσία. Όταν μεγαλώσω λίγο παραπάνω, θέλω να της μοιάσω», είχε πει η τραγουδίστρια και είχε προσθέσει:
«Της λέω μπράβο σε όλα. Έκανε τρεις δουλειές για να με μεγαλώσει. Στάθηκε και μαμά και μπαμπάς και τα πάντα».
Η Τάνια Μπρεάζου σε άλλη συνέντευξή της μίλησε μεταξύ άλλων για τα δύσκολα παιδικά χρόνια και το bullying που δέχτηκε στο σχολείο λόγω της εθνικότητάς της.
«Τα “μπράβο” τα άκουσα από τη μητέρα μου. Είμαι μοναχοπαίδι. Δεν ήθελα να έχω αδέρφια… τώρα θα ήθελα έναν μεγάλο αδερφό. Ο Γιώργος (σ.σ. Αμούτζας) είναι λίγο απ’ όλα, έχει πάρει και το ρόλο του μεγάλου αδερφού», είπε αρχικά η Τάνια Μπρεάζου.
Στη συνέχεια αναφέρθηκε στο bullying που δέχτηκε λόγω της εθνικότητάς της: «Ήταν λεκτική η βία, υπήρχαν βρισιές του τύπου “να πας από εκεί που ήρθες, δεν παίζουμε με μία Ρουμάνα”. Καταλήγω πάντα στο συμπέρασμα ότι εφόσον τα παιδιά είναι ο καθρέφτης των γονιών, οι γονείς φταίνε.
Τα τραύματα είχαν να κάνουν με το bullying. Αποθηκεύονται στο υποσυνείδητο και είναι πεποιθήσεις που κουβαλάμε μέχρι σήμερα, ότι έχω άλλη εθνικότητα και δεν αξίζω, είμαι κατώτερη απ’ τους άλλους».
Και κατέληξε η Τάνια Μπρεάζου: «Είμαι πολύ ενοχικός άνθρωπος, το βράδυ πριν κοιμηθώ μπορεί να σκεφτώ “μήπως έκανα κάτι; Μήπως μου μίλησαν έτσι, επειδή εγώ φταίω;”. Μια ενοχικότητα και ένα σύνδρομο κατωτερότητας που δεν το είχα πάνω στη σκηνή. Στο δρόμο ήμουν πολύ down, ενώ στη σκηνή μου έβγαινε τόση αυτοπεποίθηση. Έλεγα ότι θα με κοιτάξουν και θα με θαυμάσουν, γιατί θα τους δώσω την ψυχή μου».
