Η Εριέττα Κούρκουλου Λάτση προχώρησε σε μία συγκλονιστική ανάρτηση το βράδυ του Σαββάτου 7 Ιουνίου. Συγκεκριμένα η ιδρύτρια του “Save a Greek Stray” δημοσίευσε ένα μακροσκελές κείμενο στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram, στο οποίο αναφέρεται στην ενδοοικογενειακή βία και στις γυναίκες που φτάνουν σε ένα νοσοκομείο μετά από ξυλοδαρμό.
Αναλυτικά, η Εριέττα Κούρκουλου Λάτση, απευθυνόμενη στους γιατρούς, γράφει: «Μια θερμή παράκληση προς τους γιατρούς της χώρας μας. Όταν φτάνει η κοπελίτσα στο ιατρείο σας από “πτώση από σκαλιά, γλίστρησα στο μπάνιο, σκουντούφλησα στο τραπεζάκι” κ.λπ., παρακαλώ, βγάλτε έξω τους συνοδούς και κάντε την γαμ…ερώτηση: “Σε χτυπάει; Θέλεις βοήθεια;”. Σας παρακαλώ! Τόσες φορές με πήγε σε ορθοπεδικό, όχι νοσοκομείο, απλό ΙΚΑ επειγόντως και καλά χωρίς ραντεβού, και όλες τις φορές έμεινε μέσα μαζί μου για να ενημερώσει τον γιατρό ότι “έπεσα από τις σκάλες”.
Καμία φορά δεν τον έβγαλαν έξω. Καμία! Μπορεί να είχα γλιτώσει τόσα, αν ένας με ρωτούσε μόνος του πώς “έπεσα”! Βγάλτε έξω τον συνοδό. Κάντε την ερώτηση. Βοηθήστε την».
Η Εριέττα Κούρκουλου είναι ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένη με ορισμένα κοινωνικά ζητήματα και συχνά μοιράζεται τις σκέψεις και τους προβληματισμούς της με τους διαδικτυακούς της φίλους. Πρόσφατα, μάλιστα, είχε δημοσιεύσει ένα επίσης μακροσκελές κείμενο, στο οποίο αναφερόταν στα χιλιάδες παιδιά στη Γάζα που πεθαίνουν από ασιτία λόγω του πολέμου με το Ισραήλ.
Στην ανάρτησή της είχε γράψει: «”Μαμά πεινάω”, παραπονέθηκε χθες βράδυ ο Νίκος όταν ξαπλώσαμε για ύπνο. “Βιαζόσουν να παίξεις την ώρα του φαγητού και δεν έφαγες αρκετά γι’ αυτό πεινάς μωρό μου, θα φας αύριο ένα δυνατό πρωινό”, του απάντησα. Δεν ήμουν σίγουρη εάν έκανα σωστά που δεν τον κατέβασα στην κουζίνα και μου δημιουργήθηκαν τύψεις. Και μετά σκέφτηκα τα παιδιά στην Γάζα. Βασικά τους γονείς στην Γάζα.
Αναρωτήθηκα, πόσες φορές άραγε ακούν εκείνοι καθημερινά αυτή την φράση; Πώς αισθάνονται που δεν μπορούν να ικανοποιήσουν την βασικότερη ανάγκη των παιδιών τους; Πόσο πονάνε που τα βλέπουν μέρα με την ημέρα να λιώνουν από την ασιτία; Φαντάζομαι ότι ο πόνος τους είναι ανυπόφορος. Ότι αισθάνονται ανήμποροι, ανεπαρκής, άχρηστοι – κακοί γονείς. Ο καλός γονέας άλλωστε είναι ο δυνατός γονέας – εκείνος που καταφέρνει να προστατέψει το παιδί του από το κακό!
Εκείνοι όμως δεν μπορούν! Δεν μπόρεσαν να το κάνουν… Όχι γιατί είναι κακοί γονείς, αλλά επειδή έτυχε να βρεθούν στο λάθος μέρος την λάθος ιστορική περίοδο.
Και θύμωσα. Θύμωσα τόσο που ήθελα να μπω να απαντήσω σε κάθε απαράδεκτο που μου στέλνει μήνυμα ότι “Οι Παλαιστίνιοι το ξεκίνησαν όλο αυτό”. Τόσο, που ήθελα να μπω μέσα στο τηλέφωνο και να τους ρίξω ένα χαστούκι να συνέλθουν. Και αμέσως μετά σκέφτηκα την @marchtogaza_greece και αισθάνθηκα περήφανη! Περήφανη που υπάρχουν άνθρωποι – συμπολίτες μου, που είναι διατεθειμένοι να ρισκάρουν τις ζωές τους για αυτούς τους γονείς – για αυτά τα παιδιά. Τα παιδιά που φωνάζουν «πεινάω μαμά» και τις μαμάδες που δεν μπορούν παρά να καταπιούν τα δάκρυά τους και να μείνουν σιωπηλές».
