Η κάμερα της εκπομπής «Πρωινό Σαββατοκύριακο» και η Ελένη Τσολάκη συνάντησαν τον Γιώργο Τσαλίκη στην Πετρούπολη. Ο αγαπημένος τραγουδιστής πήγε την παρουσιάστρια στο πρώτο σπίτι που έμεινε με τη σύζυγό του, την Δώρα, όταν ήρθαν στην Ελλάδα από το Βουκουρέστι.
Ο Γιώργος Τσαλίκης έκανε μία μικρή αναδρομή στο παρελθόν και περιέγραψε, εμφανώς συγκινημένος, στην Ελένη Τσολάκη τις δυσκολίες που αντιμετώπισε στην αρχή της καριέρας του.
«Όταν ήρθαμε εδώ δεν είχαμε τίποτα. Όταν λέμε τίποτα, τίποτα. Μπήκαμε σε ένα σπίτι που είχε τίποτα. Και πήραμε ένα στρώμα, έτσι ξεκινήσαμε. Πήραμε δυο πιάτα, δύο ποτήρια, πιρούνια και ένα στρώμα. Και λέμε “εδώ είμαστε, το σπίτι μας”. Να μην επιβαρύνουμε κανέναν. Εντωμεταξύ εγώ έχω αλλεργία στην σκόνη και κάτι με πείραζε τις πρώτες δύο-τρεις ημέρες. Ήταν η σκόνη γιατί εγώ έφευγα από το στρώμα και ακούμπαγε η μούρη μου στο πάτωμα.
Μετά σιγά-σιγά ξεκίνησα να δουλεύω και ρωτούσα τι ρούχα έπρεπε να βάλω για να είναι μουράτα και είχα ρωτήσει τον Ηλία Ψινάκη. Μου είπε να πάρω Cavalli, πήρα κάτι πουκάμισα και του λέω “πόσο κάνουν;”. Μου λέει μια τιμή, πήγα να πάθω εγκεφαλικό. Του είπα να τα πληρώνω με δόσεις, του φάνηκε τόσο γλυκό και μου λέει “να τα πληρώνεις με δόσεις και να βγαίνεις όπως γουστάρεις”.
Στη συνέχεια ο Γιώργος Τσαλίκης αναφέρθηκε στη στιγμή που άκουσε πρώτη φορά το τραγούδι του στο ραδιόφωνο. «Μείναμε δύο χρόνια και σε αυτό το μπαλκονάκι γινόντουσαν τα γλέντια όταν πετυχαίναμε κάτι. Είχαμε πάρει ένα μικρό ραδιόφωνο που είχαμε πάνω στο ψυγείο. Ακούω τη Ναταλία Γερμανού να λέει “μόλις βγήκε από τον φούρνο, δεν τον ξέρω. Μου είπε ο Πέτρος Κωστόπουλος ότι είναι ένας πιτσιρικάς που τον πιστεύει πολύ”. Σε αυτήν την κουζινούλα άκουσα πρώτη φορά το “Με χαλάει”.»
Τέλος ο τραγουδιστής μίλησε για τον Μάρκο Σεφερλή και τα όνειρα που έκαναν μαζί στην αρχή της καριέρας τους. «Σε αυτό το μπαλκόνι έχουν γίνει πολλές συζητήσεις και ειδικά με έναν άνθρωπο που έχουμε κάνει πολλά όνειρα, τον Μάρκο Σεφερλή. Λέγαμε “θα τα καταφέρουμε να μπορούμε να προσφέρουμε στους δικούς μας ανθρώπους και να τους βλέπουμε και να χαιρόμαστε;”. Τα καταφέραμε. Πέρασα πολλές δύσκολες στιγμές, όμως ποτέ δεν τα παράτησα και ούτε έχω σκοπό να τα παρατήσω. Όταν αδικούμαι στεναχωριέμαι και λίγο κλαίω. Δεν μου αρέσει το κλάμα πολύ. Δεν μου πάει.».
