Ο Στράτος Τζώρτζογλου ήταν καλεσμένος στο podcast της Δάφνης Καραβοκύρη. O γνωστός ηθοποιός μίλησε μεταξύ άλλων για τη μητέρα του, τη μάχη με την κατάθλιψη, αλλά και τις ανήθικες προτάσεις που έχει δεχτεί στην καριέρα του.

«Ανήθικες προτάσεις μου γίνονται από όταν ξεκίνησα στο χώρο και μέχρι τώρα. Μου έλεγαν, “θα μου κάτσεις, αλλιώς δεν έχει δουλειά”. Δε μου αρέσει να λέω ονόματα γιατί θα πρέπει να αλλάξω χώρα. Πολλά διάσημα ονόματα. Ειδικά γύρω από το κρεβάτι. Ειδικά αν δεν κάτσεις, με μερικά τηλέφωνα μπορεί να μην ξαναβρείς δουλειά. Είχα ακούσει για ένα μεγάλο κρεβάτι…» , είπε αρχικά ο Στράτος Τζώρτζογλου.

Και πρόσθεσε: «Όταν ήμουν τεσσάρων ετών η μητέρα μου, για λόγους που δε θέλω να επεκταθώ, ήπιε ένα ποτήρι χλωρίνη. Μπήκα και την είδα κάτω στο πάτωμα. Την πήγαμε στο νοσοκομείο και πήγα στην εικονίτσα και προσευχόμουν και έλεγα “θεούλη μου, πάρε με εμένα, μην παίρνεις την μάνα μου. Η μητέρα μου έφυγε πριν μερικά χρόνια. Δεν δεχόμουν ότι η μάνα μου έχει πεθάνει. Δεν το διαχειρίστηκα καλά το πένθος. 

Δεν ήθελα ούτε να δουλέψω, ούτε να φάω, ούτε να κάνω μπάνιο. Σκεφτόμουν ότι τελείωσε η καριέρα μου. Δεν έπαιρνα τηλέφωνο τον γιο μου για να μην τον στενοχωρώ. Δε το κατάλαβα τότε ότι έπαθα κατάθλιψη. Σκεφτόμουν ότι η μάνα μου δε θα με βλέπει στο θέατρο, ο γιος μου είναι στην Αμερική, η Σοφία είναι πολύ νέα για να καθίσει με έναν σαν εμένα που δε θέλω να ζήσω και να πάω πουθενά. Σκεφτόμουν ότι θέλω να μείνω μόνος μου και να πεθάνω».

Και κατέληξε ο Στράτος Τζώρτζογλου: «Δεν είχα το κουράγιο. Μένουμε στον τρίτο. Κοίταζα από πάνω κ σκεφτόμουν “αν δεν πεθάνω, και ζήσω και μείνω ανάπηρος, θα είναι χειρότερα και θα τους βάλω όλους σε προβλήματα”. Είναι μεγάλη αμαρτία να σκέφτεσαι την αυτοκτονία. Ευτυχώς ήταν η Σοφία και η μαμά της στο σπίτι, πιθανόν να δείλιαζα, δε θα ήμουν σαν τον πατέρα μου, τον ήρωα της ζωής μου. Σκεφτόμουν τον Αλκιβιάδη παρόλο που προσπάθησαν να τον προειδοποιήσω ότι σκεφτόμουν την αυτοκτονία…

Κάποια στιγμή δεν άντεξε και η Σοφία και πήρε τη βαλίτσα της να φύγει. Όταν την είδα να φεύγει ενστικτωδώς έτρεξε και την έπιασα αγκαλιά και της ζήταγα να μην φύγει, να μη με αφήσει. Το μυαλό μου έλεγε ότι πρέπει να την αφήσω να φύγει από δίπλα μου, να την απελευθερώσω, να πάει να βρει έναν άνθρωπο για να κάνει παιδιά, γιατί με μένα παιδί αποκλείεται».