Ο Στράτος Τζώρτζογλου παραχώρησε συνέντευξη στην εκπομπή «Πρωινό ΣουΣού». Ο γνωστός ηθοποιός μίλησε μεταξύ άλλων για τα μικρά θαύματα που βιώνει καθημερινά, για τις έντονες στιγμές της ζωής του και τις οικονομικές δυσκολίες την περίοδο κατά την οποία έζησε στην Αμερική με τον γιο του.
«Έχω κάνει παραγωγές που έχασα χρήματα. Η ζωή μου είναι ένα roller coaster, πότε ανεβαίνει πολύ ψηλά σε ύψη που προκαλούν ίλιγγο και πότε πέφτει πολύ χαμηλά και μπορεί κανείς να πάθει νευρικό κλονισμό από την κατηφόρα», είπε αρχικά ο Στράτος Τζώρτζογλου.
Και συνέχισε: «Ήμουν στην Αμερική με χωρίς καθόλου λεφτά. Πήγα με τον γιο μου εκεί να δώσει εξετάσεις για να μπει εκεί στο σχολείο. Δεν είχαμε λεφτά ούτε για ξενοδοχείο. Μπαίνουμε στην εκκλησία του Αγίου Δημητρίου κάνω μια δυνατή προσευχή, ανάβω ένα κεράκι και λέω “βοήθησέ με, σε παρακαλώ”.
Πηγαίνω να πιώ σε μια καφετέρια ελληνική φραπέ και με γνωρίζει αυτός που το είχε, ο Γιώργος και μου λέει “θα ήταν μεγάλη μας τιμή να έρθεις να μείνεις σπίτι μου”. Και παθαίνω σοκ. Κάθε μέρα βιώνω θαύματα».
Και κατέληξε ο Στράτος Τζώρτζογλου: «Αυτές οι δυσκολίες με ενώνουν με τον γιο μου. Δεν είδε τον πατέρα του σταρ στην Ελλάδα, αλλά έναν άνθρωπο να κολλάει αφίσες στο δρόμο και να καθαρίζει το χιόνι από το θέατρο».
Στράτος Τζώρτζογλου: «Ήθελα να αφήσω διαθήκη όταν περνούσα κατάθλιψη»
Σε παλιότερη συνέντευξή του ο Στράτος Τζώρτζογλου μίλησε για τη δύσκολη περίοδο που βίωσε, όταν ήρθε αντιμέτωπος με την κατάθλιψη. Όπως ανέφερε ο γνωστός ηθοποιός έκανε σκοτεινές σκέψεις για το πώς θα εξελιχθεί η κατάστασή του και αποκάλυψε ότι σκόπευε μέχρι και να αφήσει διαθήκη.
«Ήθελα να αφήσω διαθήκη, υποκρινόμουν στον γιο μου ότι όλα είναι καλά. Βέβαια, το κατάλαβε ο Αλκιβιάδης και με στήριξε και με το παραπάνω» είπε ο Στράτος Τζώρτζογλου σε συνέντευξή του στο περιοδικό «Λοιπόν», της οποίας σχετικό απόσπασμα προβλήθηκε στην εκπομπή «Happy Day».
Ο ηθοποιός στάθηκε επίσης στη σύζυγό του, Σοφία Μαριόλα, η οποία τον στήριξε πολύ σε αυτή τη δύσκολη περίοδο της ζωής του: «Το μεγαλύτερο λούκι το πέρασε η Σοφία. Δεν ήθελα να φάω να σηκωθώ από το κρεβάτι, δεν μιλιόμουν και ήμουν γενικότερα χαμένος στη σκέψη μου. Αν και θα μπορούσε να είχε φύγει από τη ζωή μου, έμεινε δίπλα μου και με στήριξε όσο μπορούσε».
