Ο Στράτος Τζώρτζογλου ήταν καλεσμένος στην εκπομπή “Buongiorno” την Πέμπτη. Ο γνωστός ηθοποιός μίλησε μεταξύ άλλων για τα παιδικά του χρόνια, αλλά και τα σεμινάρια που κάνει σχετικά με την υποκριτική και την αυτοβελτίωση.
«Εγώ όταν ήμουν μικρός ζούσαμε σε ένα πολύ φτωχό σπίτι. Ήμουν τεσσάρων ετών και ζούσαμε τέσσερα άτομα σε ένα δωμάτιο, και έλεγα στον πατέρα μου πότε θα πάμε σε έναν άλλον χώρο πιο ωραίο. Τότε, με πήγε απέναντι στο διπλανό σπίτι, και μου έδειξε ένα κρεβάτι και μου είπε “Εδώ κοιμούνται 12 άτομα”. Και του είπα ευχαριστώ μπαμπά για το μάθημα που μου έδωσες. Ο μπαμπάς μου ήταν ο Ζορμπάς, μεγάλωσα με τον Ζορμπά, έδινε από το υστέρημα του στους πιο φτωχούς από εμάς. Δεν είχαμε παιχνίδια, άναβα ένα καντηλάκι και έπαιζα με τα δάχτυλα στον τοίχο. Αυτά είναι τα ανεκτίμητα πράγματα της ζωής.
Ξεκίνησα να κάνω όνειρα και να θέλω να γίνω ηθοποιός στα 5 μου χρόνια όταν η μαμά μου παραλίγο να πεθάνει και όταν βγήκε από το νοσοκομείο με πήγε σινεμά και ήταν ευτυχισμένη. Βλέπαμε μια ταινία με τον Βουτσά και σκέφτηκα πρώτη φορά να πάρω ένα μαχαίρι τη νύχτα, θα σκίσω το πανί, θα μπω μέσα και θα παίζω για να βλέπω τη μάνα μου ευτυχισμένη. Από τότε, κάθε βράδυ πήγαινα έβλεπα θέατρο», είπε αρχικά φανερά συγκινημένος ο Στράτος Τζώρτζογλου.
Και συνέχισε: «21 χρόνων είδα στην τηλεόραση τον Κουν και άκουσα μια μαγική φράση: ‘πρέπει να πιστεύουμε στα θαύματα για να γίνονται θαύματα’. Και ονειρεύτηκα ότι εγώ αυτόν τον άνθρωπο θα τον κάνω σκηνοθέτη μου. (…) Το είχα αποφασίσει ότι θα είναι ο σκηνοθέτης μου. (…) Με πήρε με υποτροφία. Αυτή η ευλογία που μου έτυχε από τον Κουν, θέλω να τη δώσω τώρα στα μαθήματά μου και τα κάνω με καρδιά και τα έχω αφιερώσει στη μάνα μου που έχει ‘φύγει’. Κανείς δεν μπορεί να μου σταματήσει το όνειρο γιατί μου το έχει δώσει ο Θεός και μόνο ο Θεός μπορεί να μου το πάρει».
Για τα σεμινάρια υποκριτικής και αυτοβελτίωσης, ο Στράτος Τζώρτζογλου επισήμανε: «Το κέρδος είναι ψυχικό. Ξεκίνησα πέρυσι το καλοκαίρι, έκανα κάποια σεμινάρια υποκριτικής και αυτοβελτίωσης, αφιλοκερδώς. Μου άρεσε πάρα πολύ γιατί δίνω κάποιες εμπειρίες μου και παίρνω πολλή χαρά και αγάπη. Φέτος το ξεκίνησα πολύ πιο σοβαρά. Άρχισα να φωνάζω και καλεσμένους. Από διαφορετικούς χώρους, άνθρωποι πετυχημένοι αλλά και πονεμένοι ταυτόχρονα που είχαν δοκιμαστεί σε πολύ μεγάλες δυσκολίες στη ζωή τους.
Δεν είναι μια σχολή αυτά τα σεμινάρια για ηθοποιούς μόνο αλλά είναι και για ανθρώπους απλούς που δεν μπορούν να εκφραστούν στη ζωή τους και μαθαίνοντας να ελέγχουν την σκέψη τους, να παρατηρούν τα συναισθήματά τους, αρχίζουν να βιώνουν έναν εαυτό που τον έχουν ξεχάσει από παιδιά. Ξαναγίνονται παιδιά και αγγίζουν τα όνειρά τους. Αποκτούν έμπνευση και αντιμετωπίζουν όλα τους τα προβλήματα μέσα από αυτήν τη διάσταση που μαθαίνουν».
