Η Στεφανί Καπετανίδη ήταν καλεσμένη στην εκπομπή «Super Κατερίνα» με αφορμή τη σειρά «Να μ’ αγαπάς» που κάνει πρεμιέρα απόψε στον Alpha. Η γνωστή ηθοποιός μίλησε μεταξύ άλλων για τον ρόλο της ως “Ζωή Καλλιγά”, αλλά και την απώλεια της μητέρας της, η οποία έφυγε από τη ζωή πριν από περίπου έναν χρόνο.
«Υπάρχει σημείο που δικαιολογώ τη Ζωή Καλλιγά. Θα πάρω την πάσα ότι είναι δύσκολο να κρίνουμε από μια περίληψη ή έναν τίτλο. Δεν είμαι δυστυχισμένη στην αρχή αλλά νιώθω ότι υπάρχει κάτι βαρύ σε αυτή τη γυναίκα. Ξεκινάει η σειρά σε αυτόν τον μικρόκοσμο, σε αυτή την οικογένεια που μένουμε όλοι μαζί. Θα έχουν κάποια θέματα μεταξύ τους, υπάρχει μια ένταση μεταξύ τους. Είναι μια οικογένεια που έχει θέματα!
Η εκδίκηση έρχεται λίγο αργότερα. Στην αρχή υπάρχει ένας θυμός γιατί εξαφανίστηκε και δεν εμφανίστηκε ποτέ αυτά τα χρόνια. Στην αρχή αντιδράει. Όταν έχεις χτίσει έναν ασφαλές κόσμο και σου έρχεται μια απειλή, προσπαθήσεις να το κρατήσεις μακριά. Όλοι έχουμε περάσει τραύματα στη ζωή μας. Η Ζωή ήταν φοιτήτρια, έμεινε έγκυος, αποφάσισε να τα γεννήσει και να τα αφήσει σε κάποια που θεωρεί ότι είναι καλή μαμά. Είναι λογικό ότι ήθελε να φύγει, να τα αφήσει όλα πίσω της και να αρχίσει να ξεκινήσει κάτι καινούργιο. Ήθελε να γνωρίσει τον εαυτό της, δεν μπορεί να το διαχειριστεί και να φεύγει. Σαν να κόπηκε η ζωή της στα δύο!», είπε η Στεφανί Καπετανίδη για τον ρόλο της.
Όταν η Κατερίνα Καινούργιου τη ρώτησε εάν μητέρα είναι αυτή που γεννάει ή μεγαλώνει ένα παιδί, η ηθοποιός απάντησε: «Δύσκολη ερώτηση μου κάνεις. Η μαμά μου όταν με γέννησε και με είδε, έπαθε σοκ. Της θύμιζα το σόι του μπαμπά, με έβρισκε πολύ άσχημη. Κάθε μαμά το ζει διαφορετικά! Για αυτήν ήμουν ένα UFO από την αρχή. Είχε πάθει ένα σοκ. Μετά το αγαπάς το παιδί, απλά υπάρχουν δυνάμεις που γίνονται εκείνη την ώρα».
Και κατέληξε η Στεφανί Καπετανίδη: «Πριν από έναν χρόνο έχασα τη μαμά μου. Είναι πολύπλοκο… Αρρωστήσαμε μαζί με τη μαμά μου, ταυτόχρονα σχεδόν. Εγώ το ξεπέρασα εκείνη όχι, ήταν δύσκολο που το ζήσαμε μαζί. Έπρεπε να την φροντίζω όταν ήμουν στην ανάρρωση μου. Δεθήκαμε ακόμη περισσότερο… Τώρα μου βγαίνει ακόμη πολύς θρήνος… Συνεχίστηκαν να υπάρχουν καρκίνοι στην οικογένεια, κάθε δυο μήνες δηλαδή μάθαινα για κάποιον κοντινό μας. Εγώ το ξεπέρασα».
