Ο Δημήτρης Καπετανάκος παραχώρησε μία σπάνια συνέντευξη στην εκπομπή «Καλημέρα είπαμε;» και μίλησε για τα παιδικά του χρόνια, για τις δουλειές που έκανε πριν γίνει ηθοποιός, ενώ παράλληλα παραδέχτηκε ότι είναι αρκετά ντροπαλός και πολλές φορές αμφιβάλλει για την επιλογή του να ασχοληθεί τελικά με την υποκριτική.
Πιο αναλυτικά, ο Δημήτρης Καπετανάκος αναφέρθηκε αρχικά στη σχέση που έχει με τις συνεντεύξεις και για ποιο λόγο αποφεύγει να μιλάει με τους δημοσιογράφους. «Είμαι αρκετά χρόνια στη δουλειά και νομίζω πως είναι μόλις η τρίτη φορά που μιλάω με δημοσιογράφο. Είναι ένα κομμάτι που δεν το έχω δουλέψει, δεν το έχω “λύσει” και νιώθω λίγο αμήχανα, όταν πρέπει να λειτουργήσω εκτός πλαισίου και σύμβασης. Όταν εκτίθεσαι στη δουλειά, εκτίθεσαι μέσα σε ένα πλαίσιο. Είμαι ντροπαλός, και όταν παίζω. Είμαι γενικά ντροπαλός, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχω θάρρος να δοκιμάσω πράγματα. Τώρα που έχω μεγαλώσει και λίγο, δεν θέλω να μου φύγει. Δεν θέλω να νιώσω άνετος, γιατί πιστεύω ότι αυτό με “κρατάει”».
Σε άλλο σημείο της συνέντευξης ο αγαπημένος ηθοποιός μίλησε για τα παιδικά του χρόνια και περιέγραψε πως μεγάλωσε μέσα σε ένα πιάνο-μπαρ εστιατόριο που διατηρούσαν οι γονείς του. «Οι δικοί μου δεν είχαν πού να με αφήσουν, οπότε με έπαιρναν μαζί τους από τότε που ήμουν μωρό. Όταν άρχισα να περπατάω, κυκλοφορούσα μέσα στο πιάνο – μπαρ. Αργότερα, δούλευα κιόλας εκεί μέχρι τα 18 μου. Ήμουν κανονικός σερβιτόρος. Ήταν ένα περιβάλλον δύσκολο, αλλά αποτέλεσε μια ωραία δεξαμενή για τη δουλειά που κάνω σήμερα, χωρίς να ξέρω τότε ότι θα την ακολουθήσω. Ένα τέτοιο μαγαζί εστίασης ήταν μεγάλη σκλαβιά. Δεν κάτσαμε ποτέ σαν οικογένεια όλοι μαζί. Πάντα κάποιος έλειπε. Η τελευταία δουλειά που θα επέλεγα να κάνω πλέον είναι να δουλέψω ξανά βράδυ».
Στη συνέχεια ο Δημήτρης Καπετανάκος εξήγησε πώς προέκυψε η υποκριτική και πώς τελικά αποφάσισε να γίνει ηθοποιός. «Μόλις είχα απολυθεί από φαντάρος και είχα ξεκινήσει μαθήματα ζωγραφικής για να δώσω στην Καλών Τεχνών. Μια μέρα, συνάντησα μια φίλη που μου είπε ότι πήγαινε σε μια δραματική σχολή. Σταμάτησα την προετοιμασία μου γιατί μου φάνηκε ενδιαφέρον και πήγα. Μετά βρήκα και δουλειά σε ένα θέατρο. Ντρεπόμουν να πάω, γιατί δεν είχα τελειώσει καν τη σχολή. Τελικά το έκανα και έπαιζα ακόμα και ως μαθητής».
Τέλος, αναφέρθηκε στις άλλες δουλειές που έχει κάνει, προκειμένου να στηρίξει τα όνειρά του. «Ξεφόρτωνα φορτηγά τα πρωινά, παράλληλα με το θέατρο και τη σχολή. Το “ηθοποιός” το λέμε πολύ εύκολα. Είναι μια σπουδαία δουλειά που απαιτεί διάβασμα και δεν πρέπει να το ξεχνάμε αυτό. Πολλές φορές έχω αναρωτηθεί αν κάνω για αυτή τη δουλειά. Απλά κατάλαβα με τα χρόνια ότι είμαι “χρήσιμος”. Πολλοί συνάδελφοι έχουν σκεφτεί να τα παρατήσουν – έτσι κι εγώ. Αλλά πάντα ερχόταν μια δουλειά που μου έλεγε: “Συνέχισε”».
