Search
Close this search box.
Πέθανε η θρυλική Claudia Cardinale στα 87 της
Η Claudia Cardinale το 1950.
H Claudia Cardinale το 1950. (Photo by REPORTERS ASSOCIES/Gamma-Rapho via Getty Images)

Άλλη μία βαριά απώλεια για τον χώρο του κινηματογράφου, αφού έφυγε από τη ζωή στα 87 άλλο ένα είδωλο του σινεμά, η θρυλική Claudia Cardinale. Τελευταία από τις μεγάλες σταρ, σύμβολο κομψότητας, ομορφιάς και δύναμης. Μούσα του Visconti και του Fellini, ενώ είχε παίξει με τους σπουδαιότερους ηθοποιούς του 20ού αιώνα: Burt Lancaster, Alain Delon, Henry Fonda, Jean-Paul Belmondo, Marcello Mastroianni, Peter Sellers… Πολύ περισσότερο από ένα σύμβολο του σεξ, η Claudia Cardinale είχε τη φλόγα της υποκριτικής στο βλέμμα της, όπως γράφει χαρακτηριστικά το Paris Match.

Είχε παίξει σε περισσότερες από 150 ταινίες και τη δεκαετία 1960-1970 ήταν από τις σημαντικότερες σταρ του ιταλικού κινηματογράφου.

Η εμβληματική ηθοποιός της δεκαετίας του ’60, ιδιαίτερα γνωστή για τους ρόλους της στον Γατόπαρδο και στο Κάποτε στη Δύση, πέθανε την Τρίτη το βράδυ, στο Nemours, κοντά στο Παρίσι, όπου κατοικούσε, ανακοίνωσε ο ατζέντης της στο AFP το βράδυ.

Γεννημένη στην Τύνιδα, η Claudia Cardinale συνεργάστηκε με τους σημαντικότερους σκηνοθέτες, όπως ο Luchino Visconti, ο Federico Fellini, ο Richard Brooks, ο Henri Verneuil ή ακόμη ο Sergio Leone. «Μας αφήνει την κληρονομιά μιας ελεύθερης και εμπνευσμένης γυναίκας, τόσο στην πορεία της ως γυναίκα όσο και ως καλλιτέχνιδα», ανέφερε ο ατζέντης της Laurent Savry σε μήνυμα που διαβίβασε στο AFP.

Γεννημένη από Σικελούς γονείς στις 15 Απριλίου 1938 στη La Goulette (Τυνησία), αναδείχθηκε το 1957 η ωραιότερη Ιταλίδα της Τύνιδας. «Το βραβείο ήταν ένα ταξίδι στη Mostra de Venise, όπου πήγα με τη μητέρα μου και όπου το μπικίνι μου, στην παραλία του Lido, τράβηξε την προσοχή των σκηνοθετών, τους οποίους αμέσως απέρριψα. Μια εφημερίδα μάλιστα δημοσίευσε το πορτρέτο μου με τίτλο “La fille qui ne veut pas faire de cinéma”», εξηγούσε στη Le Monde. Αλλά ο μύθος είχε ήδη ξεκινήσει. Το 1958 γύρισε το Ο Κλέψας του Κλέψαντος του Mario Monticelli, την πρώτη της ταινία.

Το 2002 της απονεμήθηκε η Χρυσή Άρκτος για το σύνολο της καριέρας της στο Φεστιβάλ του Βερολίνου.

Δεν είχε ποτέ τολμήσει να παίξει στο θέατρο γιατί θεωρούσε πάντα ότι η φωνή της δεν θα είχε την κατάλληλη απήχηση σε ζωντανό ακροατήριο. Τελικά το 2000 πείστηκε να παίξει στη Βενετσιάνα που ανέβηκε σε θέατρο του Παρισιού. Ακολούθησε μια τουρνέ στην Ιταλία το 2002/2003 με έργο του Πιραντέλλο σε σκηνοθεσία Σκουιτιέρι, όπως σημειώνει η Βικιπαίδεια. Το 2005 συμμετείχε στο ανέβασμα του Γλυκού πουλιού της νιότης και τον επόμενο χρόνο του Γυάλινου κόσμου του Τένεσι Ουίλιαμς.

Το 1993 της απονεμήθηκε ο Χρυσός Λέων για το σύνολο της καριέρας της στο Φεστιβάλ της Βενετίας. Το 2011 τιμήθηκε με τη Χρυσή Λεοπάρδαλη για τη συνολική της καριέρα στο Φεστιβάλ του Λοκάρνο. Τα τελευταία χρόνια της ζωής της είχε εργαστεί με αρκετούς νέους σκηνοθέτες στην πρώτη τους δουλειά, αμειβόμενη ακόμη και με ελάχιστα χρήματα γιατί της άρεσε να προσφέρει τη βοήθειά της σε νέους καλλιτέχνες.

Είχε παρασημοφορηθεί 2 φορές (1995 και 2002) από την Ιταλική Δημοκρατία για την προσφορά της στην 7η Τέχνη και είχε τιμηθεί με το παράσημο του Ιππότη και του Αξιωματικού της Λεγεώνας της Τιμής από τη Γαλλική Δημοκρατία.

Από το 2000 ήταν Πρέσβειρα Καλής Θέλησης της ΟΥΝΕΣΚΟ για την προστασία των δικαιωμάτων των γυναικών.

Tags:

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Newsletter

#StayInStyle

Λάβετε ειδοποίηση για νέα άρθρα