Η Πέγκυ Τρικαλιώτη είναι αναμφισβήτητα μια από τις κορυφαίες ηθοποιούς της γενιάς της. Τη φετινή τηλεοπτική σεζόν την απολαμβάνουμε στη σειρά “Το σπίτι δίπλα στο ποτάμι”, όπου υποδύεται τη “Θεοδώρα”.
Το απόγευμα της Παρασκευής δημοσίευσε στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram μια φωτογραφία, στην οποία ποζάρει χωρίς ίχνος μακιγιάζ. Ακομπλεξάριστη η 54χρονη ηθοποιός δείχνει στους διαδικτυακούς της φίλους πώς είναι στην πραγματικότητα το πρόσωπό της και παράλληλα στέλνει ένα ηχηρό μήνυμα. Να αγαπάμε τον εαυτό μας.
“Μια μέρα…λίγο πριν το γύρισμα…πριν την μεταμόρφωση…πριν το μακιγιάζ…πριν τα μαλλιά…πριν γίνω η Θεοδώρα…εγώ με εμένα στον καθρέφτη….πάντα έτσι ξεκινάμε και έτσι τελειώνουμε…εμείς με εμάς…ας μας αγαπάμε τουλάχιστον”, έγραψε η Πέγκυ Τρικαλιώτη στη λεζάντα της ανάρτησής της.
Πέγκυ Τρικαλιώτη: «Ο άντρας μου είναι ένα σπάνιο πλάσμα»
Σε πρόσφατη συνέντευξή της η Πέγκυ Τρικαλιώτη μίλησε μεταξύ άλλων με τα πιο τρυφερά λόγια για τον σύζυγό της και πατέρα του παιδιού της.
«Ο άντρας μου είναι ο τέλειος σύντροφος και πατέρας. Είμαστε 15 χρόνια μαζί. Κάναμε παιδί πολύ γρήγορα. Είναι ένα σπάνιο πλάσμα ο Θανάσης μου. Όταν τον πάτερα του παιδιού σου τον νιώθεις ως καλό πατέρα, τον βλέπεις να βιώνει την πατρότητα με έναν ιδανικό τρόπο, τον αγαπάς κάθε μέρα και πιο πολύ.
Ο Θανάσης είναι συγκινητικός πατέρας. Άσχετα με το πώς είναι σύντροφος και το πώς είμαστε μεταξύ μας, αυτό είναι ένα άλλο κομμάτι της σχέσης. Ως πατέρας, είναι από τους πιο συγκινητικούς πατεράδες που έχω δει» ανέφερε η Πέγκυ Τρικαλιώτη.
Η ηθοποιός μίλησε και την κόρη τους, Φραντζέσκα, η οποία είναι 13 χρόνων. Σε ερώτηση της Κατερίνας Καινούργιου αν θυμάται το συναίσθημα από τη στιγμή που την έφερε στον κόσμο και την πρώτη φορά που την πήρε αγκαλιά, η Πέγκυ Τριακλιώτη σημείωσε: «Το να πρωτοπιάνεις το παιδί σου στην αγκαλιά σου, είναι ένα συναίσθημα που δεν υπήρχε πριν. Δεν υπάρχει αυτό το συναίσθημα, δεν υπάρχει στον άνθρωπο πριν κάνει παιδί. Στους άντρες δεν ξέρω αν υπάρχει, δηλαδή δεν μπορώ να καταλάβω πως είναι η πατρότητα. Αυτό το συναίσθημα που νιώθεις όταν πιάνεις το παιδί σου στην αγκαλιά σου… είναι σαν να ζεις σε ένα σπίτι που επί πολλά χρόνια σου λένε υπάρχει ένας όροφος από πάνω, τον οποίο μπορεί κάποια στιγμή να δεις και στον έχουν περιγράψει επακριβώς. Και έχεις πάει και σε άλλα σπίτια που έχουν τέτοιους ορόφους και τους έχει δει. Όταν μπαίνεις στον δικό σου όροφο, λες πώς ζούσα στη ζωή μου χωρίς αυτόν τον όροφο. Εγώ το βίωσα έτσι. Σε εμένα ήταν η απόλυτη ευτυχία. Είχα την τύχη να μην πάθω επιλόχειο κατάθλιψη».
