Ο Πάρης Σκαρτσολιάς παραχώρησε μία αποκλειστική συνέντευξη στην εφημερίδα OnTime Σαββατοκύριακο και στη δημοσιογράφο, Σίσσυ Μενεγάτου. Ο γνωστός ηθοποιός, μεταξύ άλλων, μίλησε για την πιο δύσκολη στιγμή της ζωής του, που ήταν ο θάνατος του πατέρα του και παράλληλα αναφέρθηκε και στις πιο σημαντικές στιγμές που έζησε μαζί του.
Αρχικά ο Πάρης Σκαρτσολιάς εξομολογήθηκε: «Προς το παρόν, το πιο μεγάλο «χαστούκι» της ζωής ήταν ο θάνατος του πατέρα μου, είναι πληγή που δεν κλείνει. Όμως, όσο περνάει ο καιρός, το διαχειρίζεσαι, μαθαίνεις να ζεις με αυτό, προσαρμόζεσαι. Όταν «έφυγε» ο πατέρας μου, έπαιζα στο θέατρο. Έπαιξα κανονικά, το θέατρο λειτουργεί λυτρωτικά. Έτσι νιώθω.
Από την άλλη, αν θέλεις να μιλήσουμε με την ψυχρή λογική, κανένας από τους θεατές που έχει πληρώσει εισιτήριο δεν ενδιαφέρεται για το αν σου έχει συμβεί κάτι. Κι εσύ πρέπει να κάνεις τη δουλειά σου. Οπότε κάνεις την καρδιά σου πέτρα κι ανεβαίνεις στη σκηνή».
Τι είναι αυτό που σου έρχεται πρώτο στο μυαλό από τον πατέρα σου και το θυμάσαι πολύ έντονα;
Πολλά, θα εστιάσω όμως στα εξής. Το 2015 που δούλευα στο θέατρο και στην τηλεόραση δεν είχα πάει σε δραματική σχολή. Το ’14 ήμουν στη «Βεάκη» και την παράτησα. Στη δραματική σχολή του Θεάτρου Τέχνης μπήκα το ’16. Όμως, από το ’15 δούλευα πολύ στο θέατρο και στην τηλεόραση και είχα κλείσει και για την επόμενη σεζόν.
Τότε μου είχε πει ο πατέρας μου: θέλεις να είσαι ηθοποιός για τα επόμενα 5 ή για τα επόμενα 50 χρόνια; «Για τα επόμενα 50», του απάντησα. «Ωραία, για να γίνει αυτό, στρώσου, διάβασε και πήγαινε σε δραματική σχολή», μου είπε. Έτσι κι έκανα. Και τελικά μπορώ να σου πω τώρα, έπειτα από σχεδόν δέκα χρόνια, ότι ήταν η καλύτερη επιλογή που έχω κάνει στη ζωή μου για πολλούς λόγους.
Το δεύτερο είναι ότι με έμαθε να παλεύω πάντα για τους άλλους και να μην περιορίζομαι στον εαυτό μου. Ο πατέρας μου ήταν αλτρουιστής, ένας υπέροχος πατέρας και άνθρωπος με υψηλές αξίες και ιδανικά. Είχαμε πολύ δεμένη σχέση πατέρα-γιου.
Μετά τον θάνατο του πατέρα σου χρειάστηκε να πας σε ψυχολόγο;
Δεν πήγα εκείνη την εποχή, είχα πάει νωρίτερα. Με βοήθησε πολύ. Μετά σταμάτησα αλλά σκέφτομαι να αρχίσω ξανά τις συνεδρίες.
