Ο Ορφέας Αυγουστίδης ήταν καλεσμένος στην εκπομπή «Breakfast@star» την Πέμπτη. Ο γνωστός ηθοποιός μίλησε μεταξύ άλλων για τη σειρά του Star “Τα Φαντάσματα”, στην οποία πρωταγωνιστεί, αλλά και τη σχέση του με τον γιο του.
«Δεν συμβαίνει να εισπράττω σχόλια από τον κόσμο, ειδικά στην Αθήνα που είναι μια πόλη που κυκλοφορούν όλοι με όλους και ζούμε και σε μια εποχή όπου ο κόσμος κοιτάζει αλλιώς τους ανθρώπους που έχει μια Χ αναγνωρισιμότητα και καλά κάνει γιατί και ο ίδιος ο κόσμος έχει μια αναγνωρισιμότητα στην εμβέλεια των social media του κάθε ενός. Δηλαδή υπάρχει κόσμος που έχει ανάγκη να τον ακολουθούν, να του μιλάνε, και ας είναι μικρότερο το φάσμα απεύθυνσης, και νομίζω δεν έχει την ανάγκη να σταματήσει στον δρόμο κάποιον να του πει “σε παρακολουθώ”, υπάρχει, αλλά όχι όπως παλαιότερα», είπε αρχικά ο Ορφέας Αυγουστίδης.
Και συνέχισε: «Μου είπαν ότι “Τα Φαντάσματα” είχαν μεγάλη απήχηση στο Χ/Twitter, δεν έχω εγώ λογαριασμό, και καλύτερα γιατί είναι πολύ ωραίο να παίρνεις το feedback από τους άλλους. Δεν μπαίνω να δω τον διάλογο που γίνεται. Είχατε καιρό να με δείτε σε κωμωδία στην τηλεόραση ναι, η πρόταση έγινε με ένα τηλέφωνο που σε παίρνουν και το σηκώνεις και το “ναι” γίνεται όταν λες “ναι”. Το διάβασα, είδα και το βρετανικό, κάναμε μια κουβέντα, για το cast κλπ. Η ομάδα φτιάχτηκε σιγά σιγά, κάποιοι ήταν ήδη, κάποιοι ήρθαν στην πορεία.
Ο στόχος μου άρεσε, φαινόταν κάτι αρκετά ριψοκίνδυνο αλλά με πιθανότητες να γίνει κάτι που έχει πραγματικά ενδιαφέρον και έχει ανάγκη η ελληνική τηλεόραση για κάτι που έχει ρίσκο. Ρίσκο γιατί βλέποντας αυτή τη σειρά την βρετανική, ειδικά η βρετανική, όταν βλέπεις τους Βρετανούς να κάνουν το χιούμορ τους ιδανικά, αναρωτιέσαι αν μια προσαρμογή θα μπορούσε να είναι αποτελεσματική και να απευθύνεται στο ελληνικό κοινό. Εν τέλει ήταν, αλλά μέχρι να το διαπιστώσουμε υπήρχε ένα ερωτηματικό. Τελικά πέτυχε, αλλά η διαδικασία έχει σημασία.
Το ρίσκο αυτό θα μπορούσε να με ιντριγκάρει ή να με κάνει να σκεφτώ αλλιώς, εξαρτάται σε ποια φάση της ζωής του βρίσκεται κάποιος, της καριέρας του, αν μπορούμε να χρησιμοποιούμε αυτή τη λέξη έτσι. Εμένα με βρήκε σε μια φάση που το βρήκα ιδαινικό σαν πρόταση. Σε περίπτωση που δεν πήγαινε καλά θα το βλέπατε θέλατε δεν θέλατε, γιατί το έχουμε γυρίσει, τέλος».
Για τη σχέση του με τον γιο του, ο Ορφέας Αυγουστίδης ανέφερε: «Περνάς πολλές ώρες τις περισσότερες φορές στα γυρίσματα, περισσότερες από αυτές από ό,τι είσαι με τους δικούς σου ανθρώπους. Τον γιο μου τον βλέπω, τον χαίρομαι γιατί στην δουλειά μας έχουμε την δυνατότητα όταν είμαστε τυχεροί να επιλέξουμε, να οργανώσουμε λίγο το χρόνο μπροστά, να φτιάξουμε τις δουλειές. Μπορεί να μην έχω χρόνο σε ένα τρίμηνο πάρα πολύ, να τον βλέπω καθημερινά μεν, αλλά λιγότερες ώρες από αυτό που θα ήθελα.
Ξέρω ότι το κάνω για να έρθει μετά ένα διάστημα που θα έχω αρκετά περισσότερο χρόνο για εκείνον, πολύ περισσότερο από όσο μπορεί να συνηθίζει ένας άλλος άνθρωπος που έχει μια δουλειά που δεν αλλάζει ποτέ 11 μήνες τον χρόνο. Είναι σαν αρκοντεόν, άλλοτε έχω πολύ και άλλοτε σχεδόν καθόλου και αυτή είναι η διαχείριση που έχουμε πει ποτέ. Φυσικά έχω πει όχι για τον χρόνο, δεν έχει νόημα να κάνεις μια δουλειά και να μην είσαι παρόν εκεί και κάτι να σου φταίει και κάτι να είναι λάθος. Πάντα έχω προτεραιότητα την οικογένειά μου, το να περνάς χρόνο με το παιδί σου και την οικογένειά σου δεν σημαίνει ότι θα κάτσεις εκεί και θα τους κοιτάς, σημαίνει ότι θα έχεις ποιοτικό χρόνο μαζί τους, σημαίνει ότι πρέπει να φροντίζεις τον εαυτό σου και να δίνεις τον χώρο να καταλαβαίνει σε ποια φάση της ζωής του βρίσκεται.
Να ξεκουραστεί ενδεχομένως ή να πάρει μια ανάσα, να αποφορτιστεί από το στρες. Ποιο το νόημα να κάνεις κάτι επειδή κάποιος άλλος θα έλεγε ότι είναι μια πολύ καλή ευκαιρία για την δουλειά σου και να μην το ευχαριστιέσαι, να γυρίζεις σπίτι με εκνευρισμό και νεύρα και να μην είσαι ποτέ παρόν στην δουλειά, να μην δίνεις αυτό που χρειάζεται από εμάς. Στην δική μας την δουλειά μας βλέπεις, δεν μπορούμε να κρυφτούμε και να πούμε σφίξε τώρα τα δόντια και κάνε το. Μας βλέπεις, βλέπεις την μούρη μας, το βλέμμα μας, τον τόνο της φωνής μας. Ο γιος μου θέλω να ασχοληθεί με ό, τι τον κάνει ευτυχισμένο, είναι πολύ μακριά το τι θα ασχοληθεί στη ζωή του, οι γονείς έχουμε την τάση να βλέπουμε όταν το παιδί μας είναι σε κάτι καλό, να κάνουμε υπερβολές».
