Ο Νίκος Καρβέλας παραχώρησε συνέντευξη στη διαδικτυακή εκπομπή «Rainbow Mermaids». Ο γνωστός συνθέτης μίλησε μεταξύ άλλων για την Άννα Βίσση. Συγκεκριμένα αναφέρθηκε στη γνωριμία, τον έρωτα και τον επεισοδιακό χωρισμό τους.

«Όταν πρωτοείδα την Άννα, φορούσα κάτι μπότες μέχρι το γόνατο. Μου έλειπε μόνο το σπαθί. Εννοείται είχα μακρύ μαλλί. Μπαίνει τότε ο πατέρας της και μετά εμφανίζεται πίσω η Αννούλα και έφαγα αμέσως καψούρα. Την ερωτεύτηκα αμέσως. Ήταν ντροπαλή η Άννα, εγώ δεν ήμουν. Δε με γούσταρε καθόλου, δεν της άρεσα. Της είχα πει ποτέ δε θα γίνουμε φίλοι, και ότι ο Καρβέλας δε γίνεται φίλος με μία γυναίκα», είπε αρχικά ο Νίκος Καρβέλας.

Και πρόσθεσε: «Πάνω στο ξεκίνημα των “Δαιμόνων” είναι που χωρίζουμε και είναι ο… δαιμονισμός ολικής αλέσεως. Εντελώς τρελός εγώ. Μιλάμε για δέσιμο. Σε φάση καταθλιπτική, μανιακή, υστερική, ό,τι θες! Εκτός τόπου και χρόνου. Ξεκινάω εγώ να κάνω τη σκηνή του δαιμονισμού στις πρόβες. Μπήκα τόσο πολύ μέσα στον ρόλο… Και αφού γίνεται η σκηνή και τελειώνει, πέφτω σε μία τέτοια κατάθλιψη που ήμουν του νοσοκομείου. Ήταν καταθλιπτική κρίση.

Το λέμε τώρα και το διασκεδάζουμε αλλά τότε ήμουν για λύπηση. Ήμουν για αυτοκτονία και μου είπε η Άννα να μην το ξανακάνω αυτό. Και έτσι σκεφτόμασταν ποιος είναι διαθέσιμος για τον ρόλο μου. Έτσι σκεφτήκαμε τον Γιάννη Σαμσιάρη. Μείναμε άφραγκοι, χωρίσαμε, μαλώσαμε και δεν ήθελα να τη βλέπω. “Σκοτωθήκαμε”. Και αφού χωρίζουμε και τελειώνουν οι δεύτεροι “Δαίμονες”, σε μία κρίση αυτογνωσίας, είπα ότι δε μπορώ την Ελλάδα».

Και κατέληξε ο Νίκος Καρβέλας: «Η Ελλάδα τότε αντί να μου πει “μπράβο ρε παιδί μου, μέσα σε αυτή τη χώρα που κάνει τσιφτετέλια και μπουζούκια, εσύ έκανες ένα πράγμα θεάρεστο”…. Πήρα τη φιλενάδα που είχα τότε και πάμε να φύγουμε. Μπαίνω μέσα στο αυτοκίνητο και πάω να βγάλω πράσινη κάρτα και μου λένε “κύριε Καρβέλα δεν μπορείτε να βγάλετε πράσινη κάρτα γιατί δεν είναι δικό σας το αυτοκίνητο, είναι της κυρίας Βίσση”.

Επειδή εμένα τα λεφτά δεν με ενδιαφέρουν, ό,τι είχα ο πατέρας της το έγραφε στην Άννα, καλοπροαίρετα. Κι εγώ δεν μιλούσα με την Άννα τότε, ήμασταν μαλωμένοι και την παίρνω τηλέφωνο και της λέω “Αννούλα, δεν έχω μία και δεν έχω και αυτοκίνητο. Θέλω να φύγω και το αυτοκίνητό μου είναι δικό σου” και μου λέει “μωρό μου, αγάπη μου να βρεθούμε” και βρεθήκαμε, αγκαλιαστήκαμε, ξανασυγκινηθήκαμε, πήγε έγραψε το αυτοκίνητο σε μένα… Πήρα το αυτοκίνητο και έφυγα άφραγκος. Πιο πολλά λεφτά είχε η κοπέλα μου. Εγώ είχα για τις βενζίνες, μετρημένα για να μείνουμε στο ξενοδοχείο».