H Ματθίλδη Μαγγίρα παραχώρησε συνέντευξη στην εκπομπή “Πάμε Δανάη” με αφορμή τις εμφανίσεις της στη μουσική σκηνή «Θεατράλε» στον Νέο Κόσμο από αύριο, Σάββατο 3 Μαΐου, και για όλα τα Σάββατα του Μαΐου η Ματθίλδη Μαγγίρα μαζί με τον Παντελή Αμπαζή.
«Θα εμφανίζομαι στο μαζί με τον Παντελή στο Θεατράλε, όπου θα ακουστούν τραγούδια που έχουν να ακουστούν πολλά χρόνια», είπε αρχικά η ηθοποιός.
Σχετικά με την Eurovision η Ματθίλδη Μαγγίρα σημείωσε ότι πιστεύει πολύ στην φετινή συμμετοχή της Ελλάδας με την Klavdia και την «Αστερομάτα», ενώ για την παρουσίαση που είχε κάνει με την αδελφή της Μπέττυ Μαγγίρα στη Μόσχα σχολίασε «φάγαμε πολύ πόλεμο».
«Πιστεύω πολύ στην Κlavdia. Έχει φωνάρα και πιστεύω ότι το τραγούδι της θα κερδίσει όλη τη Eurovision».
Για την απώλεια της μητέρας της τόνισε: «Έχω δει τη μαμά μου στον ύπνο μου σε μια δύσκολη στιγμή. Με κοίταξε στα μάτια και μου έκανε νόημα σαν να μου έλεγε προχώρα».
Η Ματθίλδη Μαγγίρα ανέφερε επίσης πως θέλει κότσια για να την φλερτάρουν και περιέγραψε: «Με φλέρταραν στα μπουζούκια και μου έλεγαν ότι η Δράμα είναι πιο ωραία από την Ξάνθη, δεν ξέρουν να φλερτάρουν».
Όσον αφορά τα επόμενα επαγγελματικά της βήμα αποκάλυψε: «Ξεκινάω πρόβες για τη νέα επιθεώρηση των Ρέππα – Παπαθανασίου, που λέγεται ”Ούτε μπρος ούτε πίσω”».
Συγκλονίζει η Ματθίλδη Μαγγίρα: «Την πένθησα, πριν φύγει το σώμα της»
H Mατθίλδη Μαγγίρα σε πρόσφατη συνέντευξή της στην εφημερίδα On Time και τη δημοσιογράφο Σίσσυ Μενεγάτου μίλησε για τον θάνατο της μητέρας της. Η ίδια εξήγησε, ότι είχε προετοιμαστεί για τον θάνατο και την είχε πενθήσει, πριν ακόμα φύγει από τη ζωή, καθώς η κατάσταση της υγείας της είχε επιδεινωθεί πολύ, λόγω της άνοιας.
Συγκεκριμένα η Ματθίλδη Μαγγίρα εξομολογήθηκε, ότι ο θάνατος της μητέρας της είναι η μεγαλύτερη πληγή της και το προσωπικό της αγκάθι. «Ο θάνατος της μητέρας μου πριν από τρία χρόνια. Ήταν ένα «ταξίδι» που στην ουσία μας προετοίμασε όλους γιατί, καθώς η μαμά μου έμπαινε σιγά σιγά στην άνοια, το βιώσαμε όλο αυτό. Δηλαδή, την πένθησα τη μαμά μου πριν φύγει το σώμα της!
Οπότε όταν ήρθε η ώρα κι έφυγε -η οποία δεν επικοινωνούσε πια, είχε μείνει ένας σκελετός με πέτσα, σαν φάντασμα, θεώρησα ότι λυτρώθηκε, ελευθερώθηκε. Δεν έπαψε να πονάει αυτό γιατί η απουσία, η έλλειψη είναι ο πόνος, αλλά δεν ήταν ξαφνικό για εμάς.»
Στη συνέχεια της συνέντευξης η Ματθίλδη Μαγγίρα περιέγραψε πόσο δύσκολη είναι η φροντίδα ενός ανθρώπου, που πάσχει από άνοια. «Είναι ένα πάρα πολύ δύσκολο «ταξίδι» γιατί βλέπεις έναν άνθρωπο που τον ξέρεις καλά και τον αγαπάς πολύ να μη σε αναγνωρίζει καν κάποιες στιγμές. Όμως, τη μαμά μου την έβλεπα πλέον σαν να ήταν ένα δίχρονο παιδάκι. Έτσι την αντιμετώπιζα. Έπλενα πιάτα και μου έλεγε: Εσείς είστε καινούρια εδώ; Πότε πιάσατε δουλειά; Πώς σας φαίνεται; Της έλεγα: Σήμερα… μου φαίνεται πάρα πολύ ωραία. Έπαιζα… το έργο της. Δεν το αναιρούσα για να θυμώνει ή να νιώθει ότι δεν την καταλαβαίνω. Δηλαδή, ακόμα κι αυτό που έκανα είναι μία μορφή επικοινωνίας. Της το έδινα.»
