Η Μαρία Ιωαννίδου παραχώρησε συνέντευξη στην κάμερα της εκπομπής “Πρωινό”. Η γνωστή ηθοποιός και χορεύτρια αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στο σοβαρό πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζει ο σύντροφός της.
«Πέρασα το χειρότερο καλοκαίρι της ζωής μου. Δεν έκανα ούτε ένα μπάνιο. Μεγαλώνω και δεν μου αρέσει αφενός και όταν έχεις προβλήματα, για έναν μεγαλύτερο άνθρωπο γίνονται σκληρότερα. Είναι οικογενειακά τα προβλήματα. Ο Δημήτρης είχε κάποια προβλήματα υγείας, τα οποία δεν ξεπεράστηκαν, αλλά ξεπερνιούνται. Πρέπει να είμαστε πιασμένοι χέρι – χέρι, αγκαλιασμένοι, γιατί το πρόβλημα είναι “χοντρό”. Θα το λύσουμε», είπε αρχικά η Μαρία Ιωαννίδου.
Και συνέχισε: «Αυτόν τον καιρό είμαι μέσα στο πρόβλημα και θέλω να βγω έξω. Στον σύντροφό μου αγαπώ την αφοσίωσή του. Μου δίνεται πάρα πολύ, με προσέχει, με φροντίζει, με θαυμάζει. Το μόνο που “κολλήσαμε” είναι ότι ήθελε να με παντρευτεί κι εγώ άλλους γάμους δεν θέλω. Σειληνός, Γερμανός και τέρμα. Στις δύσκολες στιγμές εγώ είμαι το στήριγμα. Είμαι αρκετά μεγάλη, αλλά δεν είμαι για να τα παρατήσω. Θα συνεχίσω μέχρι τα 100».
Μαρία Ιωαννίδου: «Μετά τον θάνατο της μητέρας μου, έμεινα παράλυτη από στεναχώρια»
Σε πρόσφατη συνέντευξή της στο περιοδικό “Λοιπόν” η Μαρία Ιωαννίδου μίλησε για τον αείμνηστο σύζυγό της Φρέντυ Γερμανό, αλλά και το πώς την επηρέασε η απώλεια της μητέρας της.
-Πώς επηρέασε τη ζωή σας ο Φρέντυ Γερμανός και πώς βιώσατε την απώλειά του;
Ο Φρέντυ ήταν για μένα όλη μου η οικογένεια, ο πατέρας, ο σύντροφος, ο συγγενής μου, τα πάντα. Ήταν πολύ άδικο που πέθανε τόσο νέος, ούτε 65 χρονών δεν ήταν. Για μένα ήταν μια τεράστια απώλεια, αλλά και για όλη την Ελλάδα. Η ζωή μου δεν ήταν εύκολη, αλλά πάλευα πολύ δυνατά με την τύχη και την κακοτυχία μου, προσπαθούσα να προχωρήσω παρά τα εμπόδια.
-Υπήρξαν σοβαρά προβλήματα υγείας που σας σημάδεψαν εκείνη την περίοδο;
Ναι, το 1975, μετά τον θάνατο της μητέρας μου, έμεινα παράλυτη από στεναχώρια. Οι γιατροί μού είπαν ότι υπήρχε ψυχοσωματική κόπωση και ότι μπορεί να μείνω παράλυτη για πάντα. Δεν μπορούσα ούτε να φάω, ούτε να χρησιμοποιήσω χέρια και πόδια. Με πήγε ο Φρέντυ στη Βιέννη σε έναν μεγάλο καθηγητή, και χάρη στη θέληση και την πίστη μου κατάφερα να αναρρώσω. Έλεγα στον εαυτό μου ότι θα γίνω καλά και θα χορέψω με τον Βαγγέλη, και τελικά τα κατάφερα, παρά την ένταση και τη στεναχώρια εκείνης της περιόδου.
