Η Dolly Parton ένιωθε μοναξιά όταν, σε ηλικία 18 ετών, μετακόμισε στο Νάσβιλ ως επίδοξη τραγουδίστρια. Της έλειπαν οι γονείς της και τα 11 αδέλφια της. Ήταν επίσης απελπιστικά φτωχή – σε τέτοιο βαθμό που μερικές φορές κατέφευγε στους διαδρόμους των ξενοδοχείων τη νύχτα, αναζητώντας δίσκους με μισοφαγωμένα φαγητά πελατών από το room service που περίμεναν να μαζευτούν.
«Ακόμα και ένας βασικά έντιμος άνθρωπος», έχει πει, «μπορεί να κάνει απελπισμένα πράγματα όταν η πείνα αρχίζει να τον τρώει». Αλλά υπήρχε ένα φωτεινό σημείο κατά τη διάρκεια των πρώτων της ημερών στην πρωτεύουσα της κάντρι μουσικής: Η Parton είχε γνωρίσει έναν ντόπιο νεαρό.
Η ομορφιά του Carl Dean εντυπωσίασε την Parton, όπως σημειώνει η συγγραφέας Martha Ackmann στην επερχόμενη βιογραφία της τραγουδίστριας, “Ain’t Nobody’s Fool”. Στην Parton άρεσε το γεγονός ότι «φαίνονταν να ενδιαφέρεται περισσότερο για το ποια ήταν παρά για την εμφάνισή της».
Ωστόσο, η σχέση εξελίχθηκε γρήγορα «από την πλευρά του και αργά από την πλευρά της». Η Parton ήταν «ερωτευμένη», αλλά όταν ο Dean ανακοίνωσε ότι σκόπευε να την παντρευτεί, εκείνη «έμεινε έκπληκτη».
«Της άρεσε ο Carl περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον είχε γνωρίσει, αλλά ήταν αποφασισμένη να ξεκινήσει την καριέρα της», γράφει η Ackmann. «Επιπλέον, η Dolly είχε δει το τίμημα που πλήρωναν οι γυναίκες που παντρεύονταν νωρίς και έκαναν πολλά παιδιά».
Έχοντας βοηθήσει στην ανατροφή των αδελφών της, δεν είχε την τάση να κάνει δικά της παιδιά. Επίσης, δεν θεωρούσε τον εαυτό της τυπική νοικοκυρά.
Ευτυχώς, ο ήσυχος και ευγενικός Dean ήξερε να μαγειρεύει και να ράβει και ήταν πρόθυμος να κάνει τις δουλειές του σπιτιού. «Απλά τρελάθηκαν ο ένας για τον άλλον», λέει στο βιβλίο η μακροχρόνια φίλη της Parton, Judy Ogle, με την οποία μεγάλωσε στο Σέβιερ Κάουντι του Τενεσί. «Αν ο Clint Eastwood και ο Marlboro Man είχαν ένα παιδί, αυτό θα ήταν ο Carl».
The true story of Dolly Parton’s ultra-secret marriage — and why her husband stayed in the shadows https://t.co/pBRVA62kCV pic.twitter.com/18CugRoLHJ
— Page Six (@PageSix) December 27, 2025
Υπήρχε ένα σημαντικό πράγμα που ο Dean και η Parton δεν είχαν κοινό. Αυτός δεν είχε απολύτως κανένα ενδιαφέρον για τον κόσμο του θεάματος. Μια φορά, επισκέφθηκε την αγαπημένη του στο στούντιο, ενώ ηχογραφούσε το “Dumb Blonde” του 1966, αλλά έφυγε γρήγορα.
«Ποιος θέλει να ακούει το ίδιο τραγούδι ξανά και ξανά;» φέρεται να ρώτησε. Ένα από τα πιο εμβληματικά τραγούδια της Parton, το “Jolene”, δημιουργήθηκε όταν παρατήρησε ότι μια κοκκινομάλλα ταμίας στην τράπεζα φαινόταν να έχει ερωτευτεί τον Dean και άρχισε να τον πειράζει γι’ αυτό. (Το όνομα, ωστόσο, προήλθε από ένα κοριτσάκι που ζήτησε από την Parton ένα αυτόγραφο).
Τόσο ο Dean, που είχε μια εταιρεία κατασκευής οδοστρωμάτων, όσο και η Parton, είχαν όρους ο ένας για τον άλλον: δεν θα πήγαινε ποτέ μαζί της σε πρεμιέρα ταινίας ή σε τελετή απονομής βραβείων. Και η τραγουδίστρια, αφοσιωμένη στην καριέρα της, δεν θα ήταν εκεί για να μαγειρεύει και να καθαρίζει.
«Της άρεσε η ανεξαρτησία του και είπε ότι χρειαζόταν ελευθερία τόσο στον γάμο της όσο και ως καύσιμο για τη δημιουργικότητά της», γράφει η Ackmann. Παντρεύτηκαν το 1966, όταν εκείνη ήταν 20 και εκείνος 23 ετών.
Αν και μερικές φορές την συνόδευε στις εμφανίσεις της στο Grand Ole Opry, η Ackmann γράφει: «Ο Carl είπε στη Dolly ότι δεν του άρεσαν οι φανφάρες και τα σμόκιν. Η προβολή ήταν για τον Dean ενοχλητική και παρεμβατική, ενώ το μόνο που ήθελε ήταν μια ιδιωτική ζωή. Οι θαυμαστές τον περίμεναν σε ενέδρα στο κατάστημα ανταλλακτικών αυτοκινήτων, τον ενοχλούσαν στους αγώνες μπάσκετ, προσπαθούσαν να του πάρουν αυτόγραφο όταν έτρωγε στο Ponderosa Steakhouse.»
«Μια φορά, όταν αυτός και η Dolly κάθισαν [σε ένα εστιατόριο], οι θαυμαστές τους πλησίασαν και ο Carl γκρίνιαξε. “Ω, σκάσε, Carl”, του είπε η Dolly. “Με κυνηγούν εμένα”».
Ο φίλος της Dolly, Fred Foster, ζούσε κοντά τους και είπε στην Ackmann ότι το ζευγάρι πήγαινε για κατασκήνωση στη Δύση και έκανε διακοπές στη Φλόριντα. Αλλά ο Dean μισούσε τα αεροπλάνα και ένα από τα αγαπημένα χόμπι του ζευγαριού ήταν να οδηγούν σε μικρές πόλεις του Νότου.
Ο Foster λέει ότι «ο γάμος τους μπορεί να φαίνεται παράξενος σε πολλούς ανθρώπους, αλλά φαίνεται ότι τα πήγαιναν καλά με τον τρόπο ζωής τους».
Ο Dean επισκεπτόταν επίσης κρυφά το Dollywood, το θεματικό πάρκο της Parton στο Πίτζον Φόρτζ του Τενεσί, κοντά στο μέρος όπου μεγάλωσε.
«Αγόρασε το εισιτήριό του μόνος του – στάθηκε στην ουρά και πήρε το εισιτήριό του. Δεν ήθελε να του δώσει κάποιος εισιτήριο επειδή ήταν ο σύζυγος της Dolly», είπε η Parton στην εφημερίδα Knoxville News-Sentinel.
Η Parton, εν τω μεταξύ, απέδειξε ότι ήταν μια έξυπνη επιχειρηματίας που γνώριζε την αξία της. Όταν ο μάνατζερ του Elvis Presley, ο διαβόητος Colonel Tom Parker, τηλεφώνησε για να πει ότι ο Presley ήθελε να ηχογραφήσει το “I Will Always Love You”, η Parton – μια μακροχρόνια θαυμάστρια – ήταν πανευτυχής. Τότε ανακάλυψε ότι ο Presley ηχογραφούσε μόνο τραγούδια για τα οποία κατείχε όλα ή τα μισά δικαιώματα έκδοσης.
«Όσο δελεαστική και αν ήταν η προσφορά», γράφει η Ackmann, «η Dolly κατάλαβε ότι η διατήρηση του οικονομικού ελέγχου της περιουσίας της ήταν κρίσιμη, τόσο ως καλλιτέχνιδα όσο και ως μέλος μιας μεγάλης οικογένειας» στην οποία σκόπευε να αφήσει την περιουσία της.
Ήταν μια τολμηρή κίνηση από μια 28χρονη γυναίκα που εναντιωνόταν στον πιο διάσημο τραγουδιστή στον κόσμο. Στα μέσα της δεκαετίας του ’70, η Parton έκανε ασταμάτητες περιοδείες, αλλά δεν κέρδιζε πολλά χρήματα μετά την αφαίρεση των εξόδων. Απογοητευμένη από την ανισότητα, πέταξε στη Νέα Υόρκη για να συναντήσει στελέχη δισκογραφικών εταιρειών.
Καθώς η φήμη και ο πλούτος της Parton εκτοξεύονταν στα ύψη, ο Dean, ο οποίος πέθανε τον Μάρτιο σε ηλικία 82 ετών, παρέμενε αδιάφορος για τον λαμπερό κόσμο της. Όποτε τον κυνηγούσαν για συνεντεύξεις ή σχόλια σχετικά με τη σύζυγό του, παρέμενε αμετάπειστος.
«Θα πάω κάπου, θα πιω λίγη μπύρα και θα κουβεντιάσω μαζί σας», έλεγε στους δημοσιογράφους. «Αλλά δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να μιλήσω για τη Dolly».
