Ο Γιώργος Τσαλίκης ήταν καλεσμένος στην εκπομπή “Weekenders” το Σάββατο. Στο τέλος της συνέντευξης ο γνωστός τραγουδιστής θέλησε να ζητήσει μια δημόσια συγγνώμη από “όσους κατά καιρούς με τις τοποθετήσεις μου μπορεί να έχω ξεβολέψει, στενοχωρήσει ή ανησυχήσει».
«Θέλω τελειώνοντας να πω το εξής, επειδή είμαι ένας πάρα πολύ αυθόρμητος άνθρωπος και δεν μπαίνω σε καλούπια για το τι θα πω και τι θα κάνω. Θέλω να ζητήσω μια δημόσια συγγνώμη σε όσους κατά καιρούς με τις τοποθετήσεις μου μπορεί να έχω ξεβολέψει, στενοχωρήσει ή ανησυχήσει».
Απλά, είμαι έτσι, όπως και άλλοι λένε… “είμαι έτσι”, είμαι όμως στο φως και πάντοτε θέλω υποσυνείδητα να εκπροσωπώ τους ανθρώπους που μπορεί να νιώθουν ότι αδικούνται ή αδικούνται και δεν έχουν την ευλογία να έχουν την ευχέρεια να βγαίνουν σε έναν τηλεοπτικό φακό», τόνισε ο Γιώργος Τσαλίκης.
Και πρόσθεσε: «Δεν κάνω καθόλου δημόσιες σχέσεις και θα ήθελα κάποια στιγμή να κάνω ένα πάρτι δημοσιοσχετίστικο και ανοιχτό, τον Οκτώβρη που θα κλείσω τα 50, για να έρθουν όλοι. Να καλέσω και φωτογράφους και μοντέλα και Survivors και όλους αλλά… δεν το κάνω».
Γιώργος Τσαλίκης: Η συγκινητική αφιέρωση στη σύζυγό του – «Είσαι κερί αναμμένο που ποτέ δεν λιώνει»
Πριν από λίγες ώρες με αφορμή την γιορτή της Μητέρας, ο Γιώργος Τσαλίκης θέλησε να τιμήσει τη σύζυγό του, Δώρα Δημητροπούλου και να της εκφράσει δημόσια την ευγνωμοσύνη του.
Στον προσωπικό του λογαριασμό στο Ιnstagram, ο γνωστός τραγουδιστής έγραψε ένα κείμενο, αφιερωμένο στη γυναίκα της ζωής του και μητέρα των παιδιών του. Επίσης ο Γιώργος Τσαλίκης μοιράστηκε με τους διαδικτυακούς του φίλους ορισμένες φωτογραφίες της συζύγου του από διάφορες οικογενειακές στιγμές.
«Δεν ξέρω αν υπάρχουν λόγια που χωράνε όσα είσαι. Όμως σήμερα, στη γιορτή της μητέρας, θα προσπαθήσω. Γιατί εσύ δεν ήσουν απλώς παρούσα. Ήσουν βράχος όταν εγώ έλειπα. Ήσουν λιμάνι όταν τα παιδιά φοβόντουσαν. Ήσουν εκεί – χωρίς να στο ζητήσει κανείς, χωρίς να σε χειροκροτήσει κανείς. Μεγάλωσες τον Βασίλη, τον Χάρη, τον Άγγελο με αγάπη, ήθος και δύναμη. Με αρχές που θα κουβαλάνε μια ζωή. Και θα λένε “η μάνα μας μας τα έδωσε αυτά”.
Και την οικογένεια μας… την κράτησες ενωμένη, αληθινή. Με το παράδειγμα. Με το φως σου. Είσαι κερί αναμμένο που ποτέ δεν λιώνει. Μόνο φωτίζει. Μόνο ζεσταίνει. Για εμάς. Για τα παιδιά. Για όλους. Δεν λέω «ευχαριστώ». Δεν φτάνει. Λέω… σε καμαρώνω. Σε σέβομαι. Και σ’ αγαπάω – όχι μόνο σήμερα. Αλλά για όσα έκανες όταν κανείς δεν έβλεπε. Για όσα είσαι. Χρόνια πολλά, Μάνα των παιδιών μου».
