Δύσκολες ώρες για τον Γιώργο Τσαλίκη καθώς ένας δικός του άνθρωπος έφυγε από τη ζωή. Όπως έκανε γνωστό ο τραγουδιστής, έχασε τον πολυαγαπημένο του θείο στον οποίο είχε πολύ μεγάλη αδυναμία.
Ο Γιώργος Τσαλίκης θέλησε να τον αποχαιρετήσει και μέσα από τον λογαριασμό του στο Instagram, με τα λόγια του να φέρνουν δάκρυα. Ο ίδιος θυμάται όμορφες και δυνατές οικογενειακές στιγμές μαζί του από τα παιδικά του χρόνια και κάθε του λέξη δείχνει πόσο αγαπούσε και θαύμαζε τον θείο του.
«Παιδιά το ΣΚ θα έρθει ο θείος ο Γιωργος…
Το κορνάρισμα από τη στροφή στην ανηφόρα, το μπλε Toyota με τον ύμνο του Ολυμπιακού τέρμα και τα ξαδέρφια μου πίσω χαρούμενα…
Η χαρακτηριστική του φωνή «λεβέντη μου» και η πάντα σφιχτή του αγκαλιά…
Όχι ο συνηθισμένος θείος με το συνηθισμένο στυλ… Τζιναδικο στην Ερμού, παιδί της αγοράς, του κέντρου της Αθήνας με το μοντέρνο ντύσιμο και τα χέρια του γεμάτα δώρα!
Το Levi’s 501 που φλεξάραμε στη γειτονιά, τα t-shirt, οι μπουφανάρες…
Αγκαλιές στην αδερφή του, στη μάνα του, ένα Rothmans international 100αρι στη βεράντα και μετά «Βασίλη πάμε για ψάρια στη ψαραγορά;»
Δεινός εραστής της θάλασσας και του ψαρέματος πάντα με τα μπατζανάκια του στον Ωρωπό να ψαρεύουν να γελάνε, να χορεύουν, να ζούνε όμορφα…
«Έλα αγάπη μου πάμε να περπατήσουμε να μου πεις τα σχέδια σου… – θείε θα πάω Ρουμανία να σπουδάσω αλλά μου αρέσει και το τραγούδι».
Πάντα άκουγε χωρίς να κρίνει..
Στο μαγαζί στην Ερμού φωτογραφίες μου στην είσοδο όταν πρωτοέκανα επιτυχία και καμάρωνε σα γύφτικο σκεπάρνι… «ο ανιψιός μου είναι» και Κύπριοι κυρίως να έρχονται στο μαγαζί και να μου λένε μας έστειλε να σε βρούμε ο θείος σου, αυτός που έχει το μαγαζί!
40 χρόνια ορθοστασία, γεννημένος έμπορος και πάντα αγχωμένος για τη δουλειά.
Σε όλο αυτό χέρι χέρι με την Άντα που γνωρίστηκαν όταν ήταν ακόμα παιδάκια και πάνω από τον Πανούλη και τη Ρούλα με την οποία δε χωριστήκανε ποτέ από το πατρικό μέχρι τώρα που μας άφησε. Να πας στη γιαγιά να τη βοηθήσεις να φτιάξετε γαρδουμπάκια και να της κάνεις μια αγκαλιά την ώρα που πλέκει…
Μπορεί να πήρες μαζί σου τα παιδικά μου χρόνια αλλά μου άφησες ένα τόσο δυνατό αποτύπωμα που το καταλαβαίνω τώρα πιο πολύ που μπορώ και μυρίζω το άρωμα στα ρούχα σου από το μαγαζί, ακούω τη χροιά σου, νιώθω το ταρακούνημα από το κλάμα σου στην αγκαλιά σου γιατί έκλαιγες εύκολα και γέλαγες δυνατά!
Θα τα πούμε θείε… Πολύ μας στεναχώρησες» έγραψε ο Γιώργος Τσαλίκης για τον αγαπημένο του θείο.
