Την τελευταία της πνοή σε ηλικία 95 ετών άφησε η διάσημη Ιταλίδα ηθοποιός.
Γνωστή και ως “”La Lollo”, η Τζίνα Λολομπρίτζιτα ήταν μία από τις σημαντικότερες Ευρωπαίες ηθοποιούς και sex symbol των δεκαετιών 1950 και 1960 διεθνώς. Ήταν από τις λίγες Ιταλίδες ηθοποιούς που πρωταγωνίστησε σε πολλές αμερικανικές ταινίες που την έκαναν διάσημη σε όλο τον κόσμο. Τη στιγμή του θανάτου της, η Lollobrigida ήταν από τους τελευταίους εν ζωή, υψηλού προφίλ διεθνείς ηθοποιούς από τη Χρυσή Εποχή του κινηματογράφου του Χόλιγουντ.
Κατά τη διάρκεια της καριέρας της συνεργάστηκε με Ιταλούς σκηνοθέτες μεγάλου καλλιτεχνικού διαμετρήματος όπως οι Βιττόριο ντε Σίκα, Μάριο Μονιτσέλι, Πιέτρο Τζέρμι και Μάριο Σολντάτι. Στη Γαλλία συνεργάστηκε με σκηνοθέτες του διαμετρήματος των Ρενέ Κλαιρ και Κριστιάν-Ζακ.
Ποια ήταν η Τζίνα Λολομπρίτζιτα
Η Τζίνα Λολομπρίτζιτα γεννήθηκε στο Σουμπιάκο, στην επαρχία της Ρώμης, στις 4 Ιουλίου 1927, κόρη του Τζιοβάνι Λολομπρίτζιτα, ενός πλούσιου κατασκευαστή επίπλων που έχασε όλη την περιουσία του εξαιτίας ενός αγγλο-αμερικανικού βομβαρδισμού, και της Τζιουζεπίνα Μερκούρη. Όντας εγγονή της Kελιδόνια Μερόζι, υπεραιωνόβιας της Ιταλίας, η Τζίνα από νεαρή ηλικία, αποκαλύπτει έναν χαρακτήρα φιλόδοξο, αποφασιστικό και εριστικό, που δεν συμβιβάζεται.
Το 1944, πριν από την άφιξη των συμμάχων, η οικογένειά της μετακόμισε στη Ρώμη, όπου η Τζίνα μπήκε στη Σχολή Καλών Τεχνών. Την άνοιξη του 1947 ένας φίλος της την έπεισε να λάβει μέρος στο διαγωνισμό της Miss Roma την τελευταία στιγμή. Αν και δεν είχε ακόμη το κατάλληλο φόρεμα, κατέκτησε τη δεύτερη θέση και είχε τόσο μεγάλη επιτυχία που προσκλήθηκε στη Στρέσα για τους τελικούς της Miss Italy όπου κατέκτησε την τρίτη θέση μετά τις Lucia Bosè και Gianna Maria Canale, μελλοντικά αστέρια του κινηματογράφου. Την ίδια χρονιά πήραν μέρος στην εκδήλωση και η Eleonora Rossi Drago, η οποία αποκλείστηκε επειδή δεν ανταποκρίθηκε στις απαιτήσεις (ήταν ήδη παντρεμένη) και η Silvana Mangano. Και οι ίδιες αργότερα έγιναν γνωστές ηθοποιοί.
Η καριέρα στο Χόλιγουντ
Από το δεύτερο μισό της δεκαετίας του πενήντα, η Lollo, όπως ονομάζεται από τον Τύπο, γίνεται πρωταγωνίστρια διεθνών παραγωγών του Χόλιγουντ, όπως «Πιο δυνατός απ’ τον Διάβολο» του Τζον Χιούστον, με τον Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ και την Τζένιφερ Τζόουνς, «Διασταυρούμενα σπαθιά» με τον Έρολ Φλιν και το «Η ωραιότερη γυναίκα του κόσμου», με τον Vittorio Γκασμαν, μια βιογραφική ταινία πάνω στη ζωή της σοπράνο Λίνα Καβαλιέρι. Σ ‘αυτό το ρόλο η Λολομπρίτζιτα έδωσε μια καλή ερμηνεία ως τραγουδίστρια όπερας, και κέρδισε το βραβείο David di Donatello Α’ Γυναικείου Ρόλου, βραβεία που ίδρυσε η Ιταλική Ακαδημία Κινηματογράφου εκείνη την χρονιά.
Την επόμενη χρονιά πρωταγωνίστησε στο «Βαριετέ του Κάρολ Ριντ», δίπλα στον Burt Lancaster και τον Τόνι Κέρτις, στην ταινία «Η Παναγία των Παρισίων» όπου παίζει την όμορφη και αισθησιακή Esmeralda, δίπλα στον Άντονι Κουίν, ο οποίος υποδύεται τον Κουασιμόδο, «Η ωραία της Καλκούτας» του John Sturges, μαζί με τον Φρανκ Σινάτρα, «Ο Σολομών και η βασίλισσα του Σαβά» του King Vidor, με τον Γιουλ Μπρίνερ (που αντικατέστησε τον Τάιρον Πάουερ, ο οποίος πέθανε κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων).
Η προσωπική ζωή
Τον Ιανουάριο του 1949 παντρεύτηκε τον Σλοβάκο γιατρό Milko Škofič, στο όρος Terminillo di Rieti, ο οποίος υπηρέτησε τους πρόσφυγες που στεγάζονταν προσωρινά στο κινηματογραφικό στούντιο «Cinecittà». Τον Ιούλιο του 1957 απέκτησαν έναν γιο, τον Andrea Milko Škofič, ο οποίος τους χάρισε έναν εγγονό, τον Δημήτρη, που γεννήθηκε το 1994. Το 1971 χώρισε τον σύζυγό της, με τον οποίο ζούσε τουλάχιστον 5 χρόνια χωριστά, καθώς εκείνος είχε ήδη αρχίσει μια σχέση με αυστριακή τραγουδίστρια της όπερας.
Από τη δεκαετία του ’50 ζούσε σε μια μεγάλη βίλα στην Αππία οδό στη Ρώμη.
Αυτό που δεν ξέρουν οι πολλοί είναι ότι καθώς η κινηματογραφική της καριέρα με τα χρόνια περιορίστηκε, η Lollobrigida δημιούργησε μια δεύτερη καριέρα ως φωτορεπόρτερ. Στη δεκαετία του 1970, μάλιστα βρέθηκε απέναντι από τον Φιντέλ Κάστρο για μια αποκλειστική συνέντευξη!
Η Lollobrigida συνέχισε ως ενεργός υποστηρικτής των Ιταλικών και Ιταλοαμερικανικών σκοπών, ιδιαίτερα του Εθνικού Ιταλοαμερικανικού Ιδρύματος (NIAF). Το 2008, έλαβε το NIAF Lifetime Achievement Award στο γκαλά της επετείου του Ιδρύματος. Το 2013, πούλησε τη συλλογή κοσμημάτων της και δώρισε τα σχεδόν 5 εκατομμύρια δολάρια από την πώληση προς όφελος της έρευνας για τη θεραπεία βλαστοκυττάρων.
