Η Έλντα Πανοπούλου ήταν καλεσμένη στο “Στούντιο 4” το απόγευμα της Παρασκευής. Η γνωστή ηθοποιός μίλησε μεταξύ άλλων για την πιο δύσκολη στιγμή στην προσωπική της ζωή μέχρι σήμερα, που ήταν ο θάνατος του πατέρα της.

“Αναπολώ πράγματα που ανεπιστρεπτί έχουν περάσει, κι όταν λέω πράγματα εννοώ ανθρώπους. Όταν οι άνθρωποι φεύγουν, αυτό σημαίνει για τις ζωές μας οριστικό τέλος. Τίποτα άλλο δεν είναι οριστικό τέλος. Περνάμε την πρώτη μας νιότη και στεναχωριόμαστε γιατί μας άφησε ο γκόμενος ή έσπασε το νύχι μας ή δεν πήραμε τα λεφτά που θέλαμε, αλλά ξαφνικά έρχεται αυτή η χαστουκάρα της ζωής και υφίστασαι την πρώτη απώλεια. Την απώλεια του γονιού, του φίλου, του αδελφού και λες «πόσο γελοίος υπήρξα στη ζωή μου να κάθομαι και να στεναχωριέμαι γιατί έσπασε το νύχι μου». Είναι μια απόλυτα καθοριστική στιγμή αυτή”, είπε αρχικά η Έλντα Πανοπούλου.

Και συνέχισε: «Για μένα αυτό συνέβη με την απώλεια του πατέρα μου που ήταν ξαφνική. Δηλαδή σήμερα μιλήσαμε στο τηλέφωνο και ξαφνικά μου είπε «άκουσε, αυτό πρέπει να το κάνεις γιατί εγώ δεν θα είμαι πάντα εδώ». Ένας άνθρωπος που δεν είχε ούτε φοβίες ούτε έπαιρνε χάπια ή έτρεχε στους γιατρούς, τίποτα από όλα αυτά. «Τι είπες μπαμπά;» τον ρώτησα και μου απάντησε «αγάπη μου, δεν είμαστε αιώνιοι». Αυτό μου το είπε σήμερα και την άλλη μέρα το πρωί με ειδοποίησαν πως από οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου ο πατέρας μου δεν υπήρχε».

Τέλος, η Έλντα Πανοπούλου σημείωσε: “Ήμουν τότε 36 – 37 χρόνων και ήταν η πιο δύσκολη στιγμή της ζωής μου. Όχι αυτή, η αμέσως επόμενη. Την ημέρα της κηδείας του. Το βράδυ ήταν στο Δελφινάριο 2.500 κόσμος, εγώ έπρεπε να παίξω την Μαντόνα και ο κόσμος έπρεπε να γελάσει. Δεν ήθελα την ζωή μου, ήθελα να φύγω και γω και να πάω να βρω τον μπαμπά μου. Γιατί είχα μεγάλη αδυναμία στον πατέρα μου και αυτή ήταν η πρώτη απώλεια, η οποία ήταν ξαφνική».