H Diana Ross μάγεψε το κοινό της Αθήνας σε μια αξέχαστη βραδιά στη χθεσινή της συναυλία στο Καλλιμάρμαρο. Η μεγάλη ντίβα της soul και της pop μουσικής προσέφερε ένα εντυπωσιακό σόου με τις πιο γνωστές επιτυχίες της.
Πριν εμφανιστεί στη σκηνή η Diana Ross, η Έλενα Παπαρίζου ανέλαβε το opening act και ξεσήκωσε το στάδιο τραγουδώντας το “Lady Marmalade”, το “I Wanna Dance with Somebody” αλλά και το “Like a Prayer”.
Το απόγευμα της Πέμπτης, η Έλενα Παπαρίζου με ανάρτησή της στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram αποθέωσε τη Diana Ross και χαρακτήρισε τιμή της το γεγονός πως συμμετείχε στη συναυλία της.
«Τιμή μου που ανέβηκα στη σκηνή ως η oppening act της Diana Ross στο μαγευτικό Παναθηναϊκό Στάδιο. Το να βρεθώ στο φως της ήταν σκέτη μαγεία, χθες όλοι ζήσαμε έναν θρύλο», έγραψε η Έλενα Παπαρίζου στην ανάρτησή της.
Σε συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στην Ξένια Ιωάννου, Chief Editor InStyle Greece και φιλοξενήθηκε στο τεύχος 124 Ιανουάριος 2025, η Έλενα Παπαρίζου είχε κάνει μια κατάθεση ψυχής.
Έχουμε να συναντηθούμε πολλά χρόνια. Από την πιο μικρή Έλενα τι έχει αλλάξει;
Εντάξει, έχω ωριμάσει, σίγουρα δεν φοβάμαι το ίδιο, τολμάω πλέον λίγο να πατήσω πόδι και να πω πιο δυνατά την άποψή μου. Γιατί όταν ξεκινάς και είσαι 17 χρόνων – και επειδή έτσι ήμουν μαθημένη και από το σπίτι μου, ξέρεις, ως μικρό παιδί έπρεπε πάντα να σέβομαι τους μεγαλύτερους. Όταν ξεκίνησα ήμουν πάντα η πιο μικρή. Τώρα είμαι αυτή που, αρχίζω μεγαλώνω, κι έχω μόνο μικρά παιδιά δίπλα μου.
Έχει αρχίσει ο πληθυντικός;
Κάποια παιδιά μού το κάνουν και καταλαβαίνω για ποιον λόγο το κάνουν, αλλά εγώ θέλω να είμαι η Έλενα. Μου αρέσει να είμαι το κορίτσι της διπλανής πόρτας. Μου αρέσει πάρα πολύ αυτό.
Το τραγούδι έχει την ίδια θέση στην καρδιά σου ακόμα; Τι είναι τώρα για σένα και τι ήταν παλιότερα;
Παλιά το τραγούδι ήταν ένα μεγάλο όνειρο που ήθελα να ζήσω, πραγματικά όνειρο. Μετά έγινε χόμπι. Πλέον είναι όλη μου η ζωή. Δηλαδή ακόμα και άρρωστη να είμαι στο σπίτι και να είμαι βραχνιασμένη, δεν υπάρχει περίπτωση να μην κάνω ασκήσεις. Είναι κάτι που είναι εντελώς μέσα στην καθημερινότητά μου.
Άρα δεν είναι μόνο καριέρα.
Όχι. Εγώ θα έλεγα ότι πλέον είναι το «είναι» μου. Σίγουρα έχει γίνει επάγγελμα, αλλά δεν παύω να συνεχίζω να κάνω όνειρα.
