Ο Δημήτρης Πετρόπουλος παραχώρησε συνέντευξη στην κάμερα της εκπομπής “Breakfast@star”. Ο γνωστός ηθοποιός μίλησε μεταξύ άλλων για τη συμμετοχή στη θρυλική σειρά του Mega, “Παρά Πέντε”, αφήνοντας αιχμές κατά των πρωταγωνιστών, αλλά και για την απουσία του από την τηλεόραση τα τελευταία 20 χρόνια.
«Μερικές φορές μού κάνει εντύπωση που απουσιάζω 20 χρόνια από την τηλεόραση. Όταν λείπεις τόσο καιρό, είναι δύσκολη η επανένταξη. Ήταν στοίχημα να παίζω ένα ρόλο μόνο με την κίνηση και τον λόγο. Και το κέρδισα! Είναι παράξενο που μου μιλάνε μικρά παιδιά για το Παρά Πέντε. Για να κάνεις reunion, πρέπει να έχεις… union! Εγώ δεν ήμουν μέλος της ομάδας, ήμουν το αντίπαλο δέος», είπε αρχικά ο Δημήτρης Πετρόπουλος.
Και συνέχισε: «Όπου πήγαιναν, όπου έδιναν συνεντεύξεις, φωτογραφίσεις, δεν συμπεριλαμβανόμουν εγώ. Δεν με ενημέρωναν και έβλεπα το αποτέλεσμα στα έντυπα. Μπορεί να με έβλεπαν σαν τον πραγματικό κακό και στα αλήθεια. Δεν με στεναχώρησε, αλλά το έβρισκα λίγο παράξενο. Δεν είπαμε ποτέ μια κουβέντα, λέγαμε μια καλημέρα σαν να είμαστε άγνωστοι».
Κλείνοντας, ο Δημήτρης Πετρόπουλος υπογράμμισε: «Ο Γιώργος μάλλον σκέφτεται ένα επετειακό επεισόδιο. Δεν θα είχα κανένα λόγο να αρνηθώ στον Καπουτζίδη».
Δημήτρης Πετρόπουλος: «Δεν είχαμε ποτέ καμία επικοινωνία με τον Γιώργο Καπουτζίδη»
Σε πρόσφατη συνέντευξή του, ο Δημήτρης Πετρόπουλος είχε πει για τον Γιώργο Καπουτζίδη: «Δεν είχαμε ποτέ καμία επικοινωνία με τον Γιώργο Καπουτζίδη, ούτε τότε είχαμε που γυρίζαμε τη σειρά. Εγώ έκανα το γύρισμα κάθε Σάββατο και οι σκηνές που είχα ήταν όλες μοναχικές, μόνο με τον βοηθό μου, τον ηθοποιό, Γεράσιμο Μιχελή».
«Για δύο χρόνια λοιπόν γύριζα τις σκηνές μου στο γραφείο του προέδρου του νοσοκομείου «Metropolitan» στο Φάληρο. Αυτό ήταν το περιβόητο πρωθυπουργικό γραφείο της σειράς. Έκανα το γύρισμα λοιπόν και δεν έβλεπα ποτέ κανέναν. Μόνο μια σκηνή είχαμε με την Ντάλια κοινή, με κανέναν άλλον. Όλη μου η ζωή στο «Πάρα πέντε» ήταν αυτό το γραφείο».
Τέλος, σημείωσε, ότι όταν ολοκληρώθηκε η σειρά “χάθηκε” εντελώς με όλους τους συντελεστές. «Τότε ήταν που χαθήκαμε τελείως. Ένα περίεργο πράγμα…».
