Τη σοβαρή περιπέτεια υγείας που άλλαξε ριζικά τη ζωή του αποκάλυψε ο Χρήστος Κάλοου, μιλώντας στην κάμερα της εκπομπής «Super Κατερίνα» το πρωί της Τρίτης. Ο γνωστός καλλιτέχνης μίλησε ανοιχτά για το δύσκολο διάστημα που ακολούθησε ένα βαρύ εγκεφαλικό επεισόδιο, το οποίο -όπως ανέφερε- προκλήθηκε από ιατρικό λάθος και τον καθήλωσε στο κρεβάτι για περίπου έναν ολόκληρο χρόνο.
Όπως εξομολογήθηκε, η δοκιμασία αυτή υπήρξε καθοριστική τόσο σε σωματικό, όσο και σε ψυχολογικό επίπεδο. «Το 2005, από ένα ιατρικό λάθος, υπέστη ένα αρκετά βαρύ εγκεφαλικό. Χρειάστηκε σχεδόν ένας χρόνος για να σηκωθώ από το κρεβάτι. Στην αρχή ήμουν σε καροτσάκι και μετά άρχισα σιγά-σιγά να μετακινούμαι. Μπορείς να το πεις θαύμα, μπορείς όμως να το πεις και θέληση. Νομίζω ότι είναι ένας συνδυασμός», ανέφερε χαρακτηριστικά, υπογραμμίζοντας τη δύναμη που χρειάστηκε για να ξανασταθεί στα πόδια του.
Η περιπέτεια της υγείας του, ωστόσο, έφερε στην επιφάνεια και μια σκληρή αλήθεια για τις ανθρώπινες σχέσεις. Ο Χρήστος Κάλοου δεν έκρυψε την απογοήτευσή του για τη στάση ανθρώπων που θεωρούσε κοντινούς του. «Όταν συνέβη αυτό, με αγνόησαν οι πάντες. Φίλοι, συνάδελφοι, άνθρωποι του χώρου, ακόμη και συνδικαλιστές με τους οποίους είχα τρέξει για τα προβλήματά τους. Ξαφνικά, εξαφανίστηκαν όλοι», δήλωσε με πικρία, περιγράφοντας τη μοναξιά που βίωσε σε μια από τις πιο δύσκολες φάσεις της ζωής του.
Στη συνέχεια της συνέντευξης, γύρισε πίσω στον χρόνο και μίλησε για τα δύσκολα παιδικά του χρόνια. Οι γονείς του χώρισαν όταν ήταν μόλις πέντε ετών και ο ίδιος βρέθηκε στο Ζάννειο Ορφανοτροφείο στην Εκάλη, μια εμπειρία που τον σημάδεψε βαθιά. Αναφέρθηκε και στη σχέση με τον πατέρα του, τον οποίο συνάντησε ελάχιστες φορές στη ζωή του. «Όταν έμαθα ότι πεθαίνει, ταξίδεψα από το Δουβλίνο στο Λονδίνο και μετά στην Ουαλία για να τον δω. Τον είχα δει συνολικά τρεις φορές σε όλη μου τη ζωή, αλλά ένιωθα υποχρέωση να πάω», εξομολογήθηκε.
Ιδιαίτερη συγκίνηση προκάλεσε και η αναφορά του σε μια χριστουγεννιάτικη ανάμνηση από το ορφανοτροφείο, όταν σπουδαίοι καλλιτέχνες στάθηκαν δίπλα στα παιδιά. «Θυμάμαι τον Κώστα Βουτσά και τη Σπεράντζα Βρανά να μας επισκέπτονται. Χρόνια μετά, όταν ο Κώστας Βουτσάς μού πρότεινε να παίξω τον γιο του σε κωμωδία, του θύμισα ότι ήμουν ένα από τα παιδάκια στα οποία μοίραζε σοκολάτες στην Εκάλη», είπε, περιγράφοντας έναν συγκινητικό κύκλο ζωής.
Ο Χρήστος Κάλοου αναφέρθηκε και σε μία από τις σημαντικότερες στιγμές της καλλιτεχνικής του πορείας, τη συμμετοχή του στη Eurovision το 1990, όταν εκπροσώπησε την Ελλάδα στο Ζάγκρεμπ. «Ήταν μεγάλη τιμή για μένα. Πιστεύω ότι η Τέχνη πρέπει να ενώνει και να φωτίζει κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα, όχι να γίνεται αφορμή για αποχωρήσεις», τόνισε.
Η συνέντευξή του αποτέλεσε μια βαθιά και ειλικρινή εξομολόγηση ζωής, γεμάτη δυσκολίες, απώλειες και σκληρές αλήθειες, αλλά και δύναμη. Ο Χρήστος Κάλοου αποδεικνύει πως, παρά τις αντιξοότητες, δεν έπαψε ποτέ να παλεύει και να πιστεύει στη θέληση του ανθρώπου να ξανασηκώνεται, ακόμη και όταν όλα μοιάζουν χαμένα.
