Ο Χάρης Χριστόπουλος ήταν καλεσμένος στην εκπομπή “Weekenders” το Σάββατο. Ο γνωστός φωτογράφος μίλησε μεταξύ άλλων για την προσωπική και την επαγγελματική του ζωή. Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης αναφέρθηκε σε ένα ταξίδι που έκανε πριν από πολλά χρόνια στην Αφρική και ξέσπασε σε κλάματα.

«Πήρα αγάπη από τη μάνα μου, αλλιώς θα είχα καταλήξει στη Βερανζέρου σε κανένα πεζοδρόμιο. Ο πατέρας για τα αγόρια είναι τεράστιο κεφάλαιο. Η μάνα είναι η φωλιά αλλά ο πατέρας είναι το σύμβολο. Ο πατέρας μου είχε μια περίεργη ζωή, ήταν καλλιτέχνης και έλειπε χρόνια στο εξωτερικό. Δεν μπορούσε να δώσει αγάπη, γιατί δεν πήρε.

Το συνειδητοποίησα κάπου εκεί στα 25 μου, ήταν μια λύτρωση για μένα, γιατί τα συζητήσαμε όλα και μου ζήτησε συγγνώμη. Ο πατέρας μου ήταν πια το παιδί μου και η μάνα μου το κοριτσάκι μου. Εγώ τους αγκάλιαζα, τους πήγαινα δώρα, τους πήγαινα στους γιατρούς και αυτό είναι το φυσικό. Εσύ γίνεσαι ο προστάτης τους», είπε αρχικά ο Χάρης Χριστόπουλος.

Και πρόσθεσε: «Θυμάμαι το ’87 ήμουν στη Γκάνα. Είχα πάει για φωτογράφηση με κάτι Αμερικανίδες μοντέλα και περνάγαμε από κάτι χωριά, μια εικόνα τρομερή. Όταν είδα κάτω από ένα δέντρο μια γυναίκα σκελετό και να ‘χει πέντε παιδιά και να τα τρώνε οι μύγες… λέω τι είναι αυτό το πράγμα; Δώστε μου κάτι να τους λυτρώσω, αυτό δεν είναι ζωή. Παιδιά σκελετωμένα να τα τρώνε οι μύγες, σαν τα ψοφίμια.

Πατέρας δεν υπάρχει φυσικά, όλη μέρα πίνουν μπαταρίες ή οινόπνευμα ή βενζίνη. Τι παιδιά είναι αυτά; Δεν μπορούν να σωθούν αυτοί οι άνθρωποι, δεν υπάρχει λύτρωση. Καλύτερα να μην υπάρχουν, είναι σκληρό αυτό που λέω. Είναι η μισή Αφρική έτσι».