Ο Αντίνοος Αλμπάνης ήταν καλεσμένος στην εκπομπή “Στούντιο 4” το απόγευμα της Παρασκευής. Ο γνωστός ηθοποιός μίλησε μεταξύ άλλων για το επάγγελμά του, αλλά και για το πώς διαχειρίζεται την αναγνωρισιμότητα.

«Σε αυτή τη δουλειά πρέπει να έχεις επίγνωση για την ανάγκη που σε έχει φέρει σε αυτό το μονοπάτι και κυρίως ποια είναι τα σκοτεινά της σημεία, οι απογοητεύσεις και οι ματαιώσεις της. Αν μπαίνεις σε αυτό το χώρο με την πεποίθηση ότι όλα θα είναι ρόδινα, το πιο πιθανό είναι να κλαις, να γυρνάς στο σπίτι σου να αγκαλιάζεις το μαξιλάρι και να θες τη μανούλα σου.

Εμένα δεν μου έχει συμβεί πολλές φορές, γιατί η Σχολή του Θεάτρου Τέχνης μας είχε προετοιμάσει, μας έλεγαν ότι είμαστε εκεί για να καρφώνουμε σκηνικά, να βάφουμε πατώματα και να κάνουμε ταξιθεσία. Έχουμε περάσει από δύσκολα πόστα και έχουμε σκληραγωγηθεί στο θέατρο. Οπότε δεν μας έταξε κάποιος κάτι», είπε αρχικά ο Αντίνοος Αλμπάνης.

Και συνέχισε: «Η αναγνωρισιμότητα για μένα ήρθε όταν έκανα τον πρώτο μου πρωταγωνιστικό ρόλο στα Άγρια Παιδιά στο MEGA. Τότε ήταν που οι δικοί μου άνθρωποι είπαν:“Μάλλον τα πάει καλά στη δουλειά”. Δεν με τρόμαξε, γιατί δεν ήταν η πρώτη μου δουλειά, είχα ήδη μια γεμάτη πενταετία στο θέατρο.

Τα βλέμματα δεν σταματούν ποτέ στο δρόμο. Φαντάζεσαι να ζω τη ζωή μου σκεπτόμενος ποιος με κοιτάει, τι λέει, αν λέει; Τότε δεν θα έπρεπε να βγαίνω από το σπίτι μου ποτέ! Αν θέλεις να συνεχίσεις να ζεις σαν άνθρωπος και δεν σε νοιάζει όλο αυτό το κομμάτι, βάζεις ένα τείχος και λες: “Δεν το βλέπω, δεν με αφορά αυτό”. Κάποιοι μπορεί να σε κοιτάνε και να σε σχολιάζουν, πολλές φορές ξεχνάνε ότι είσαι 3D, νομίζουν ότι σε βλέπουν στην τηλεόραση ενώ είσαι μπροστά τους και σε σχολιάζουν σε απόσταση αναπνοής».

Και κατέληξε ο Αντίνοος Αλμπάνης: «Το ενδιαφέρον είναι πώς ο κόσμος νομίζει ότι έχουμε διαφορετικό μέγεθος στην πραγματικότητα από αυτό που φαίνεται στο γυαλί. Είχα πάει σε ένα καφέ στη Θεσσαλονίκη και μου λέει η ταμίας: “Ααα, είστε τόσο μικροσκοπικός;”».