Ο Anthony Hopkins θυμήθηκε τη στιγμή που του άλλαξε τη ζωή. Κατά τη διάρκεια μιας συζήτησης για το επερχόμενο αυτοβιογραφικό του βιβλίο, “We Did OK, Kid”, στην εκπομπή του podcast “The Interview” της εφημερίδας The New York Times στις 25 Οκτωβρίου, ο 87χρονος βραβευμένος με Όσκαρ ηθοποιός αναπολεί τη στιγμή που συνειδητοποίησε ότι ήταν αλκοολικός.

«Ήμουν μεθυσμένος και οδηγούσα το αυτοκίνητό μου εδώ στην Καλιφόρνια σε κατάσταση μπλακ άουτ, χωρίς να έχω ιδέα πού πήγαινα, όταν συνειδητοποίησα ότι θα μπορούσα να είχα σκοτώσει κάποιον – ή τον εαυτό μου, κάτι που δεν με ένοιαζε», είπε στο μέσο ενημέρωσης. «Συνήλθα και είπα σε έναν πρώην ατζέντη μου σε ένα πάρτι στο Μπέβερλι Χιλς: «Χρειάζομαι βοήθεια»».

Ο ηθοποιός πρόσθεσε: «Ήταν ακριβώς 11 η ώρα – κοίταξα το ρολόι μου – και αυτό είναι το τρομακτικό μέρος: Μια βαθιά, ισχυρή σκέψη ή φωνή μου μίλησε από μέσα μου και είπε: “Όλα τελείωσαν. Τώρα μπορείς να αρχίσεις να ζεις. Και όλα έγιναν για έναν σκοπό, οπότε μην ξεχάσεις ούτε μια στιγμή από αυτά”».

Anthony Hopkins Recalls the Exact Moment He Realized He Was an Alcoholic: 'I Could Have Killed Somebody' https://t.co/wF0D8pIJR8

— People (@people) October 25, 2025

Ο πρωταγωνιστής της ταινίας «Η σιωπή των αμνών» συνέχισε αναφέροντας ότι η φωνή – την οποία περιέγραψε ως «φωνητική, ανδρική, λογική, σαν φωνή ραδιοφώνου» – του αφαίρεσε εντελώς την επιθυμία να πιει.

«Η επιθυμία να πιω μου αφαιρέθηκε ή έφυγε. Τώρα δεν έχω καμία θεωρία εκτός από τη θεότητα ή εκείνη τη δύναμη που όλοι έχουμε μέσα μας, που μας δημιουργεί από τη γέννησή μας, τη δύναμη της ζωής, ό,τι κι αν είναι», είπε ο Hopkins. «Πιστεύω ότι είναι μια συνείδηση. Αυτό είναι το μόνο που ξέρω».

Σκεπτόμενος τις δυσκολίες που αντιμετώπισε με το αλκοόλ, ο ηθοποιός είπε ότι ύστερα από μια «μοναχική» παιδική ηλικία και αφού επέζησε από «αυτούς τους νταήδες», έπινε για να «εξουδετερώσει αυτή την ταλαιπωρία ή ό,τι άλλο ήταν μέσα μου, γιατί με έκανε να νιώθω μεγάλος».

«Ξέρεις, το αλκοόλ είναι υπέροχο γιατί σε κάνει να νιώθεις αμέσως ότι βρίσκεσαι σε ένα διαφορετικό μέρος», εξήγησε. «Οι ηθοποιοί εκείνης της εποχής – ο Peter O’Toole, ο Richard Burton, όλοι τους – θυμάμαι εκείνες τις συγκεντρώσεις για ποτό και σκεφτόμουν: “Αυτή είναι η ζωή. Είμαστε επαναστάτες, είμαστε αουτσάιντερ, μπορούμε να γιορτάζουμε”. Και στο πίσω μέρος του μυαλού σου σκέφτεσαι: «Θα σε σκοτώσει όμως». Όλοι αυτοί με τους οποίους δούλεψα έχουν φύγει». Όσο για τον ίδιο, ο Hopkins είπε ότι αισθάνεται ευγνώμων που «είναι ακόμα εδώ».