Ο Αλέκος Συσσοβίτης ήταν καλεσμένος στην εκπομπή “Στούντιο 4” το απόγευμα της Τρίτης. Ο γνωστός ηθοποιός αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στα παιδικά του χρόνια, αλλά και στη στιγμή που ένιωσε δικαίωση που επέλεξε να ασχοληθεί με την υποκριτική.

“Υποστήριζα την ομάδα του Άρη απλώς πουλούσα φελιζόλ έξω από το γήπεδο του ΠΑΟΚ. Ήμουν 11 χρόνων και πούλαγα φενιζόλ έξω από το γήπεδο. Τα παίρναμε από την οικοδομή του θείου μου, βγάζαμε μια δραχμή σε όλη την εβδομάδα και αυτά ήταν τα κουλούρια μας, με αυτά ζούσαμε. Εγώ με τον ξάδερφό μου ψάχναμε τρόπους να βγάλουμε λεφτά, δεν θέλαμε να πάρουμε από τους γονείς μας”, τόνισε ο Αλέκος Συσσοβίτης, ο οποίος στη συνέχεια αναφέρθηκε στη στιγμή που ένιωσε δικαίωση ως ηθοποιός:

“Όταν βγαίνεις στην Επίδαυρο τελειώνουν όλα. Πέρυσι στην Επίδαυρο που ήμουν μετά το τέλος της παράστασης, ο Στάνκογλου, ο Παπαζήσης, εγώ και ο Άρης Μπινιάρης αγκαλιαστήκαμε και είπαμε είμαστε τρία παιδιά οικοδόμων και ενός φούρναρη. Το λέω και τρέμω είναι τρομερά συγκινητική σκηνή που κάποιοι άνθρωποι κατάφεραν να φθάσουν εκεί, να συγκινήσουν, να κάνουν καλά τη δουλειά τους και μετά όλα αυτό να τους δικαιώσει. Υπάρχουν πολλοί ηθοποιοί οι οποίοι έχουν οικογένειες από πίσω, που τους στήριξαν. Όταν τελειώσαμε την περιοδεία φέτος τον Αύγουστο κλαίγαμε όλοι σαν μωρά παιδιά, μεγάλοι άνδρες”.