Η Μάρθα Φριντζήλα ήταν καλεσμένη στην εκπομπή «Πρωίαν σε είδον» την Τετάρτη. Η γνωστή τραγουδίστρια μίλησε μεταξύ άλλων για την απόφασή της να μην κάνει παιδιά, αλλά και για την κακοποίηση που δέχτηκε από τη μητριά της σε μικρή ηλικία.
«Δεν ήθελα να κάνω παιδιά αλλά πιστεύω στη δύναμη της οικογένειας και της επιλεκτικής συγγένειας. Τους ανθρώπους που επιλέγεις να έχεις δίπλα σου και αυτούς τους ανθρώπους λες ότι θα προχωρήσουμε. Ας πούμε αν γνωρίσω έναν μουσικό που είναι πάρα πολύ καλό παιδί και δουλεύουμε μαζί συνέχεια, το μυαλό μου είναι στο πώς θα τον κρατήσω στην οικογένεια. Δηλαδή πώς θα γίνει να προξενευτεί με κάποιον δικό μας. Λέω ψέματα, το έχω κάνει και έχει πετύχει πολλές φορές. Σε πιάνω για παράδειγμα εσένα και σου λέω “νομίζω ότι σε γουστάρει” και μετά πιάνω και τον άλλον και μετά φεύγω. Λειτουργεί αυτό πάρα πολύ», είπε αρχικά η Μάρθα Φριντζήλα.
Στη συνέχεια της κουβέντας η τραγουδίστρια αναφέρθηκε στην κακοποίηση που δέχτηκε από τη μητριά της σε μικρή ηλικία και τόνισε ότι μεγάλο μερίδιο ευθύνης είχε ο πατέρας της γιατί δεν την προστάτεψε.
«Εγώ είχα την τύχη να έχω έναν κουκουρούκου μπαμπά, ο οποίος μας έπαιρνε και μας έβαζε στην καρότσα του φορτηγού και πηγαίναμε και μέναμε σε κάτι χωράφια. Ήταν ένας άνθρωπος πολύ ελεύθερος, που πίστευε πολύ σε μας και μας λάτρευε και όλες οι δυσκολίες… μητριές, θάνατοι, όλα αυτά κάπως σαν να ισορροπούσανε, δηλαδή αυτή τη διελκυστίνδα – είχα έναν πατέρα κουκουρούκου, δύο αδελφές τέλειες και βέβαια στη ζωή μου συνάντησα εκπληκτικούς ανθρώπους», τόνισε η Μάρθα Φριντζήλα.
Και κατέληξε: «Σε έναν μεγάλο βαθμό του είχα ρίξει το βάρος που πιστεύω ότι του αναλογούσε. Του το έλεγα, αλλά ήταν ένας άνθρωπος που μπορεί κι ο ίδιος, κάποια στιγμή κατάλαβα, ότι όπως εγώ φοβόμουν, έτσι κι εκείνος φοβόταν. Δηλαδή, δεν είναι να θεωρούμε ότι οι μεγάλοι θα μας προστατεύσουν. Ναι, αλλά και οι μεγάλοι είναι φοβισμένοι. Φοβόταν τη ζωή. Δεν έχω τη δύναμη να συγχωρέσω, γιατί δεν ξέρω πώς γίνεται. Να σε συγχωρέσω που μου πήρες αυτό, εντάξει, αλλά τώρα που μου διέλυσες τη ζωή; Πώς να σε συγχωρέσω; Τι να συγχωρέσω; Το καταλαβαίνω ότι υπάρχουν κι αυτοί οι άνθρωποι».
