Πολλοί ενήλικες δυσλειτουργικών οικογενειών δεν θέλουν τα παιδιά τους να έχουν επαφή με τους γονείς τους, επειδή φοβούνται ότι αυτό που έκαναν στους ίδιους, όταν ήταν παιδιά, θα το κάνουν τώρα στα εγγόνια τους.
Ευτυχώς, αυτός ο φόβος είναι γενικά αβάσιμος. Σίγουρα δεν χρειάζεται να συναναστρέφεστε με ανθρώπους που σας κάνουν να νιώθετε άχρηστοι, αλλά αν ο λόγος για τον οποίο δεν βλέπετε τους γονείς σας βασίζεται στην πιθανή αρνητική επίδραση στα παιδιά σας, αυτό μπορεί να μην είναι τόσο μεγάλο πρόβλημα όσο νομίζετε. Και ο λόγος;
Επειδή τις περισσότερες φορές ακόμα και οι κακοί γονείς γίνονται καλοί παππούδες και γιαγιάδες. Οι περισσότεροι ψυχοθεραπευτές υποστηρίζουν, ότι σχεδόν κανείς δεν έχει μιλήσει ποτέ για το πόσο τραυματισμένος ή πληγωμένος ήταν από έναν παππού ή μια γιαγιά, εκτός βέβαια αν ο παππούς ή η γιαγιά ήταν ο κύριος φροντιστής του ή ζούσε μαζί στο σπίτι. Διαφορετικά, ακόμη και σε περιπτώσεις, όπου ένας πελάτης νιώθει ότι ο παππούς ή η γιαγιά του ήταν πραγματικά απαίσιοι, αυτό δεν απασχολούσε σχεδόν καθόλου τη θεραπεία. Οποιαδήποτε συζήτηση επικεντρώνεται γενικά στην επίδραση των παππούδων και γιαγιάδων στον γονέα του πελάτη, προκειμένου να κατανοήσει καλύτερα τον γονέα του.
Οι παππούδες και οι γιαγιάδες, είτε είναι πηγή αγάπης και παρηγοριάς, είτε είναι άτομα για τα οποία δεν ενδιαφερθήκατε ποτέ πραγματικά. Τα συναισθήματα του παιδιού σας θα είναι κάπως παρόμοια: Είτε θα αγαπάει τους γονείς σας και θα θέλει να περνάει χρόνο μαζί τους, είτε θα τους θεωρεί κάπως περίεργους και ασήμαντους, οπότε θα τους βλέπει σπάνια.
Οι περισσότεροι άνθρωποι σε αυτή την κατάσταση έχουν έναν γονέα που τους φέρθηκε άσχημα όταν ήταν παιδιά, και τώρα φοβούνται ότι ο γονέας θα επαναλάβει το ίδιο στο εγγόνι τους. Συνήθως όμως οι άνθρωποι που έχουν κακοποιήσει σωματικά ή συναισθηματικά τα παιδιά τους δεν κάνουν το ίδιο με τα εγγόνια τους.
Τα ίδια παθητικά-επιθετικά σχόλια ή ο θλιμμένος τόνος που χρησιμοποιούσαν οι γονείς σας μαζί σας πιθανότατα δεν θα γίνουν κατανοητά από το παιδί σας ή απλώς θα το ενοχλήσουν. Το παιδί σας δεν είναι παγιδευμένο με τους γονείς σας για πάντα, όπως ήσασταν εσείς, οπότε πιθανότατα δεν θα θεωρήσει τις περίεργες ή ενοχλητικές συμπεριφορές των παππούδων του ως απειλητικές, αλλά απλώς ως περίεργες και ενοχλητικές.
Είναι επίσης πολύ απίθανο οι γονείς σας να χρησιμοποιήσουν αυτόν τον τόνο ή να κάνουν τέτοιες παρατηρήσεις στο παιδί σας. Φυσικά, αν ο δυσλειτουργικός γονιός σας πάσχει από εθισμό, κατάθλιψη, άγχος, PTSD ή διαταραχή προσωπικότητας, μην τον αφήνετε μόνο με το παιδί σας για μεγάλα χρονικά διαστήματα, ή ίσως ποτέ, ανάλογα με την κατάσταση.
Αλλά αν οι γονείς σας δεν φωνάζουν και δεν συμπεριφέρονται παράλογα, όταν περνάτε χρόνο όλοι μαζί, αλλά απλώς είναι ενοχλητικοί, εκνευριστικοί και περίεργοι, τότε είναι πιθανό να μην έχουν καμία επίδραση στο παιδί σας.
Οι γονείς με διαταραχές προσωπικότητας, όπως ο ναρκισσισμός και η οριακή διαταραχή προσωπικότητας, είναι λιγότερο πιθανό να παραδεχτούν ότι έκαναν λάθος απέναντί σας (αν και ορισμένοι γονείς με οριακή διαταραχή προσωπικότητας θα κάνουν μεγάλη επίδειξη ότι μετανιώνουν για όλα τα λάθη που έκαναν και θα λένε ότι είναι απαίσιοι άνθρωποι… μέχρι να συμφωνήσετε μαζί τους, οπότε θα αλλάξουν στάση και θα σας κατηγορήσουν).
Ωστόσο πρέπει να γνωρίζετε, ότι αν οι γονείς σας σας έκαναν τη ζωή πολύ δύσκολη όταν ήσασταν παιδιά και από τότε δεν έχουν αλλάξει, ούτε έχουν καταλάβει το λάθος τους και παράλληλα συνεχίζουν να σας κάνουν τη ζωή δύσκολη και ως ενήλικες… τότε έχετε κάθε δικαίωμα να μην τους βλέπετε.
