Η Πηνελόπη Αναστασοπούλου, στην πιο ευτυχισμένη και γλυκιά φάση της ζωής της, μιλά για τη μικρή Λυδία, τη μητρότητα, αλλά και τη συγκίνηση όταν βλέπει τον αγαπημένο της με το μωρό τους. Ο Φώτης πώς είναι με το μωρό; Θεωρώ ότι οι άντρες έχουν μια ελαφρά αποστασιοποίηση σε σχέση με αυτό που συμβαίνει σε εμάς τις γυναίκες, που φέρνουμε στον κόσμο ένα παιδί. Εμείς προετοιμαζόμαστε εννιά μήνες για αυτό, ενώ στους άντρες λένε «ορίστε, αυτό είναι το μωρό, τώρα είσαι πατέρας». Και εκεί παθαίνουν ένα σοκ. Ένας συνάδελφός μου, που έγινε πρόσφατα μπαμπάς, έχει αναλάβει το παιδί εξολοκλήρου. Ήθελε να γίνει «μαμά». Εγώ δεν ζητάω αυτό από τον Φώτη. Δεν θέλω καν να τον ξυπνάω το βράδυ όταν ταΐζω το παιδί. Δεν θέλω να τον ενοχλώ, αν αυτό βέβαια μπορείς να το πεις ενόχληση. Αλλά αυτή είναι η δική μου δουλειά. Η δική του είναι να μας κρατήσει χαρούμενες. Αν του πω να κρατήσει το μωρό για να κάνω μια δουλειά, αυτόματα έχω μπροστά στα μάτια μου μια απίστευτη εικόνα: Γίνεται κι αυτός παιδί. Είναι πολύ ωραίο να βλέπεις τον άντρα της ζωής σου να κάνει χαρές με την κόρη σου το πρωί στο κρεβάτι. Τι άλλο να ζητήσω πια; Είναι χαρούμενος, νιώθει μια ολοκλήρωση. Στην εγκυμοσύνη είχε πάθει μια μανία να ελέγχει την κατάσταση, είχε την τάση να μου λέει τι να κάνω. Τώρα που είναι πατέρας, είναι και πιο χαλαρός. Και αυτό μου αρέσει, γιατί νιώθω ότι μου έχει εμπιστοσύνη περισσότερο από όταν ήμουν έγκυος. Είμαι όμως κι εγώ φανταστική μάνα, να ξέρεις! Μπορεί να έχεις μια πιο ροκ εικόνα, αλλά ξέρω ότι στην ουσία είσαι μια «κλασική, παραδοσιακή γυναίκα» με παλιομοδίτικη νοοτροπία. Ξέρω, ας πούμε, ότι δεν βγαίνεις έξω χωρίς τον Φώτη. Είσαι από τους λίγους που το λέει και χαίρομαι για αυτό. Με ρωτάνε, για παράδειγμα, «πώς εσύ αποφάσισες να κάνεις παιδί; Δεν το περιμέναμε αυτό από εσένα». Πάντα ήθελα οικογένεια. Ναι, δεν θέλω να βγω μόνη μου έξω, δεν με αφορά. Και αν βγω, θα τον ρωτήσω, όχι για να πάρω την άδειά του, αλλά από σεβασμό προς αυτόν. Και δεν έχω την ανάγκη να βγαίνω. Είμαι κοντά 40 χρόνων και έχω ζήσει τη ζωή μου. Αλλά αυτό μου το βγάζει και ο Φώτης, γιατί είναι κι εκείνος έτσι. Είμαστε από την ίδια φυλή, αναγνωρίσαμε ο ένας τον άλλον. Μπορεί να έχουμε διαφορετική εμφάνιση στα μάτια κάποιων ‒ξυρισμένα μαλλιά, τατουάζ, σκουλαρίκια‒, αλλά αυτό δεν σημαίνει κάτι. Δεν έχουμε απωθημένα. Έχουμε κάνει τις τρέλες μας, έχουμε ζήσει τη ζωή μας και θέλαμε να κάνουμε οικογένεια. Όταν θέλεις να κάνεις οικογένεια, δεν πρέπει να έχεις εκκρεμότητες στη ζωή σου. Εμένα τώρα ποιος άντρας να περάσει από μπροστά μου και να γυρίσω το κεφάλι; Κανείς. Μόνο ο Φώτης. Είναι ζηλευτός. Τον ερωτεύτηκα βαθιά και ακραία. Είμαι και θα είμαι ερωτευμένη μαζί του για πάντα. Με τον Φώτη είστε τρία χρόνια μαζί. Φανταζόσουν πριν από τρία χρόνια πώς θα ήταν σήμερα η ζωή σου; Πρέπει να σου πω ότι ευχόμουν για αυτό. Είχα αυτόν το στόχο, όπως και ο Φώτης. Ήθελα έναν άντρα ακριβώς όπως εκείνος. Δεν πιστεύω στην τύχη. Εγώ τον έφερα στη ζωή μου. Δεν ήρθε ξαφνικά. Είχα γράψει σε ένα χαρτί να είναι καλλιτεχνική φύση, ακομπλεξάριστος, όμορφος, να έχει ωραία μάτια. Ο Φώτης έχει γυρίσει όλο τον κόσμο, έχει κάνει τη ζωή του, είναι χορτασμένος άνθρωπος. Κι εγώ ήθελα ένα χορτασμένο άνθρωπο. Γιατί όσοι δεν είναι σου πρήζουν τον εγκέφαλο. Επίσης, δεν μπορείς να τους έχεις καμία εμπιστοσύνη. Αν οι γυναίκες θέλουν οικογένεια, πρέπει να βρίσκουν ανθρώπους γεμάτους, χωρίς απωθημένα και συμπλέγματα, που δεν ψάχνονται να βρουν την αποδοχή από άλλες γυναίκες. Έναν τέτοιο άντρα έψαχνα και τον βρήκα. Διαβάστε όλη τη συνέντευξη στο People, που κυκλοφορεί αυτό το Σάββατο, μαζί με το Πρώτο Θέμα. Πηγή: Peoplegreece.com]]>