Στην καθημερινότητα της Κωνσταντίνας Κλαψινού πρωταγωνιστούν τα εντατικά γυρίσματα για την τηλεοπτική σειρά Δικαίωση, όμως με την πρώτη ευκαιρία φροντίζει να επισκέπτεται την οικογένειά της, που ζει μόνιμα στο Ρέθυμνο. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο νησί, είναι η μικρότερη κόρη της οικογένειας –έχει δύο αδελφές– και νοσταλγεί τα κυριακάτικα γεύματα. «Από τότε που ήμουν μικρό κοριτσάκι θυμάμαι να τρώμε όλοι μαζί και πλέον μου λείπει το κυριακάτικο τραπέζι της μαμάς –ονειρεύομαι πάντα πως έχει κρητικό πιλάφι–, αλλά και η οικογένειά μου, γιατί είμαστε πολύ δεμένοι. Κάθε φορά που τους παίρνω τηλέφωνο και είναι μαζεμένοι, με πιάνει μια μελαγχολία» ομολογεί.

Αν και στο σχολείο έπαιρνε μέρος στις θεατρικές παραστάσεις, όταν κλήθηκε να αποφασίσει για το μέλλον της, η υποκριτική δεν ήταν αυτό που επέλεξε ως επαγγελματική σταδιοδρομία. Η βαθμολογία που σημείωσε στις πανελλήνιες εξετάσεις τής έδωσε μια θέση στο τμήμα Κοινωνικής Εργασίας στην Πάτρα. Ωστόσο, εξακολούθησε να φλερτάρει με την υποκριτική. «Με ενδιέφερε η δουλειά του ηθοποιού, ήταν ένα όνειρο για μένα. Ήθελα να τη μάθω, αλλά δεν είχα αποφασίσει αν θα ασχολούμουν επαγγελματικά». Μετά την αποφοίτησή της, άνοιξε ένα νέο κύκλο σπουδών, αυτή τη φορά στην Αθήνα, φοιτώντας σε δραματική σχολή. «Στο πρώτο έτος της σχολής έπαιξα στη σειρά Για την Άννα, που σκηνοθετούσε ο Μανούσος Μανουσάκης. Ο Μανουσάκης με στήριξε. Με πήρε από το χέρι και μου έδειξε πώς πρέπει να σταθώ και τι να κάνω. Δεν ήξερα πού πατάω, έτρεμε η φωνή μου».

Τα επόμενα χρόνια έπαιξε στο θέατρο και η τηλεόραση μπήκε ξανά στη ζωή της μέσα από τη σειρά Βασιλιάδες. Ακολούθησε ένας βασικός ρόλος στα Κλεμμένα Όνειρα και η φετινή χρονιά τη βρήκε πρωταγωνίστρια. «Έχει μια βαρύτητα ο πρωταγωνιστικός ρόλος, υπάρχει μεγάλη ευθύνη και δεν επαναπαύομαι, γιατί είμαι μέλος μιας ομάδας που πρέπει να συνεργαστεί άψογα. Στην αρχή παρακολουθούσα με αγωνία τα νούμερα τηλεθέασης, αλλά τώρα, που διαπίστωσα πως η σειρά έχει απήχηση στον κόσμο, έχω ηρεμήσει λίγο και έχω δώσει βάρος στα γυρίσματα».

Η καριέρα στην υποκριτική είναι ένα όνειρο, αλλά δεν είναι το παν για την Κωνσταντίνα. «Αν δεν πάει καλά η δουλειά μου, δεν σημαίνει πως θα τελειώσει η ζωή μου. Θα βρω τη θετική πλευρά. Άλλωστε, όταν χρειαστεί, κάνεις οτιδήποτε για να επιβιώσεις. Ξέρεις, είμαι επιρρεπής στη μελαγχολία και στο παρελθόν υπέφερα, γιατί πέρασα μια περίοδο κατάθλιψης. Όταν αποφάσισα να συνέλθω, λοιπόν, έμαθα να λειτουργώ με τη λογική μου. Πλέον, ακόμα κι αν δεν νιώθω καλά, φεύγοντας από το σπίτι μου, φοράω ένα χαμόγελο και προσπαθώ να το ξορκίσω, δεν το αφήνω να με επηρεάσει». Τι ήταν, όμως, αυτό που της προκάλεσε κατάθλιψη; «Ήταν κάποιοι φόβοι που είχα, δυσκολευόμουν να αντιμετωπίζω πρόσωπα και καταστάσεις» λέει, χωρίς να θέλει να επεκταθεί περισσότερο. «Πέρασα πολύ δύσκολα, αλλά μου έγινε μάθημα. Τότε που πήρα την κατηφόρα, έχασα πολλά κιλά, ήμουν θλιμμένη, κοιμόμουν πολλές ώρες και οι γονείς μου με βοήθησαν να το ξεπεράσω, καθώς για ένα διάστημα με είχαν υπό την προστασία τους. Μόλις πήρα την απόφαση να πάρω την κατάσταση στα χέρια μου, όλα άρχισαν να πηγαίνουν καλά. Αυτό που εκπέμπεις στο σύμπαν επιστρέφει σε εσένα».

«Δεν πιστεύω στο μεγάλο έρωτα»

Μεγαλωμένη σε μια παραδοσιακή, δεμένη οικογένεια, αναρωτιέμαι αν η Κωνσταντίνα θέλει να δημιουργήσει σύντομα μια παρόμοια κατάσταση στην προσωπική της ζωή. «Δεν θέλω να λέω μεγάλα λόγια, αλλά ακόμη δεν μου έχει γεννηθεί αυτή η ανάγκη. Διάλεξα ένα διαφορετικό τρόπο ζωής και μου αρέσει η μοναξιά μου. Το γεγονός πως είμαι μόνη μου και το πρόγραμμά μου δεν επηρεάζεται από κανέναν με ευχαριστεί και δεν θέλω μέχρι στιγμής να το αλλάξω. Ίσως φταίει το γεγονός πως έχω επικεντρωθεί στη δουλειά και δεν την έχω ακόμη χορτάσει. Νιώθω πως δεν είμαι έτοιμη να δώσω χρόνο σε άλλους ανθρώπους».

Κι αν ερχόταν ένας μεγάλος έρωτας και έπρεπε να επιλέξει; «Αν έβαζα τη λογική μου, θα επέλεγα αυτό που κάνω τώρα, γιατί πάλεψα πολύ, είναι ο λόγος που στερήθηκα την οικογένειά μου και δεν έμεινα μακριά τους για να τα γκρεμίσω όλα για το μεγάλο έρωτα. Άσε που δεν πιστεύω στο μεγάλο έρωτα. Δεν είμαι καθόλου ρομαντική. Αντίθετα, βλέπω τα πράγματα εντελώς ρεαλιστικά». Δεν ήταν πάντοτε αυτή η κοσμοθεωρία της.

Όμως, κάποιοι άνθρωποι που πέρασαν από τη ζωή της την έκαναν να κατέβει από το ροζ συννεφάκι που ζούσε. «Όταν έφυγα από την Κρήτη, ήθελα να ζήσω το μεγάλο έρωτα. Δυστυχώς, κάποιοι με έκαναν να πιστέψω πως δεν υπάρχει. Μακάρι να έρθει κάποιος που θα μου αποδείξει το αντίθετο. Η αλήθεια είναι πως κι εγώ έχω πληγώσει ανθρώπους, απλά θεωρώ πως τις φορές που πληγώθηκα δεν το άξιζα» κάνει τον απολογισμό της. «Βέβαια, όταν περάσει ο καιρός, ακόμα και από μια δυσάρεστη εμπειρία, διαπιστώνεις πως όλα γίνονται για κάποιο λόγο. Συγχωρώ, αλλά δεν ξεχνάω. Μπορεί να συγχωρέσω, αλλά αν έχει δηλητηριαστεί το μυαλό μου, είναι δύσκολο να παραμείνω ο ίδιος άνθρωπος απέναντι σε εκείνον που με πλήγωσε».

Θα είναι, λοιπόν, πιο υποψιασμένη με τον επόμενο άνθρωπο που θα μπει στη ζωή της; «Παλαιότερα ενθουσιαζόμουν και δεν είχα καν άμυνες, ενώ τώρα πιάνω τον εαυτό μου να κάνει δεύτερες σκέψεις. Προς το παρόν, πάντως, ο έρωτας δεν έχει θέση στη ζωή μου. Επαγγελματικά ζω κάτι που με γεμίζει και αυτό μου αρκεί». Το φλερτ, παρ’ όλα αυτά, είναι κάτι που απολαμβάνει και από τότε που είναι αναγνωρίσιμη έχει γίνει πιο έντονο. «Δεν έχω παράπονο με το φλερτ, όμως είναι έτσι ο χαρακτήρας μου, που κανείς δεν θα έρθει να μου μιλήσει με πολύ θάρρος. Δεν αφήνω περιθώρια, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είμαι αντικοινωνική. Ο πιο θαρραλέος θα κάνει κίνηση. Πάντως, χαίρομαι με τους άντρες που φλερτάρουν και δεν είμαι της άποψης πως μόνο ο άντρας είναι κυνηγός. Μου αρέσει όταν η γυναίκα διεκδικεί και το έχω κάνει κι εγώ».

Πηγή: Peoplegreece

Διαβάστε ακόμα:

Κωνσταντίνα Κλαψινού: Η Νάντια των Κλεμμένων Ονείρων αποκαλύπτει ποιο θα είναι το τέλος της σχέσης της με τον Σταύρο

Δείτε ποια θα είναι η πρωταγωνίστρια στη Δικαίωση

Λάμπης Λιβιεράτος: «Έφτασα στο χείλος του γκρεμού, αλλά δεν έπεσα»