Η παρουσιάστρια μίλησε στο People για το περίεργο καλοκαίρι που πέρασε, την ακύρωση της καθημερινής καλοκαιρινής που θα παρουσίαζε, τις αλλαγές στην προσωπική της ζωή, αλλά και το άλλο της πρόσωπο, που δεν έχουμε γνωρίσει μέσα από την τηλεοπτική της παρουσία και αποκαλύπτει μόνο στους πολύ δικούς της ανθρώπους. Ο λόγος για την Ελένη Τσολάκη η οποία δεν είναι μόνο ένα χαρούμενο, έξω καρδιά κορίτσι, αλλά έχει κι αυτή άγχη, φοβίες και ψυχαναγκασμούς όπως όλοι μας, όπως αναφέρει το Peoplegreece.com.
Στη Θεσσαλονίκη ανεβοκατεβαίνεις με το αυτοκίνητο;
Ναι. Φοβάμαι πολύ τα αεροπλάνα. Έχω αυτή την ανασφάλεια, ξέρεις, όταν δεν έχω τον έλεγχο. Φοβάμαι ακόμη και το Αθήνα – Θεσσαλονίκη, που είναι μόλις 45 λεπτά. Δεν μπαίνω, για παράδειγμα, σε αυτοκίνητο, αν δεν εμπιστεύομαι αυτόν που οδηγεί.
Είναι κάτι σαν ψυχοθεραπεία το να οδηγείς μόνη σου;
Ναι. Και έχω τους δικούς μου και τους φίλους μου που μου λένε να έχω παρέα, αλλά εγώ το λατρεύω. Βάζω μουσική, απολαμβάνω τη διαδρομή. Καθαρίζει το μυαλό μου. Κάνω μικρούς απολογισμούς, βλέπω τα πράγματα μακριά από πίεση, πιο καθαρά. Το κακό είναι πως το μυαλό μου δεν σταματά να δουλεύει. Κάνω διάφορες σκέψεις ταυτόχρονα, τύπου «τι λάθος έκανα σε εκείνο το θέμα;», «τι θα κάνω αύριο;», «ποιον άνθρωπο μπορεί να αδίκησα;». Και όλη αυτή η διαδικασία μού κάνει καλό, γιατί φτάνοντας στον προορισμό μου αισθάνομαι να μου έχει φύγει ένα μεγάλο βάρος.
Είσαι τύπος που αγχώνεται; Γιατί στην εκπομπή δεν φαίνεται κάτι τέτοιο.
Φαίνομαι πιο ανέμελη, ε; Στην ουσία μου, όμως, δεν είμαι έτσι. Αυτό το πρόσωπό μου το βλέπουν οι δικοί μου άνθρωποι. Δεν θα πιω καφέ με έναν άνθρωπο που γνωριζόμαστε λίγο ούτε θα του πω τους προβληματισμούς μου. Αλλά είμαι πολύ αγχωτική. Ψυχαναγκαστικός άνθρωπος. Μπορεί να αγχωθώ γιατί δεν σου μίλησα καλά στο τηλέφωνο, επειδή είχα νεύρα όταν μου τηλεφώνησες, και το κουβαλάω μέσα μου μέχρι να αποκαταστήσω την παρεξήγηση. Είμαι έτσι από μικρή και δεν μπορώ να το αποβάλλω. Το δουλεύω μεν, προσπαθώ δηλαδή να δίνω στα πράγματα την πραγματική τους διάσταση, αλλά δεν το καταφέρνω πάντα. Και στενοχωριέμαι πολύ.
Ποιο είναι το πιο χαζό πράγμα που θεωρείς πως κάνεις λόγω ψυχαναγκασμού;
Κάνω κάθε μέρα τα ίδια πράγματα, με την ίδια σειρά. Θέλω να φεύγω από το σπίτι στις 06.03 π.μ. ακριβώς και πηγαίνω πάντοτε από τον ίδιο δρόμο στη δουλειά. Δεν μπορώ να κοιμηθώ σε δωμάτιο που δεν είναι όλα τακτοποιημένα στην εντέλεια. Δεν με πιάνει ύπνος. Έχω πολλούς τέτοιους ψυχαναγκασμούς.
Δεν είναι κουραστικό αυτό;
Μου δίνει την αίσθηση της ασφάλειας.
Δύο καλοκαίρια πριν, κατέβαινες από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα. Ήταν το μεγάλο σου στοίχημα, τότε με τους ΠΑΙΔΕΣ. Και το κέρδισες. Είσαι άνθρωπος που σχεδιάζει τις επόμενες κινήσεις του ή από εκείνους που μπορεί να εκπλήξουν και τον ίδιο τους τον εαυτό;
Δεν νομίζω πως οι ΠΑΙΔΕΣ ήταν το μεγάλο μου στοίχημα. Δεν το είχα δει έτσι τότε. Μου είχε γίνει μια πρόταση, για την οποία χάρηκα πολύ και είπα «θα πάω τρεις μήνες και αν μπορέσω και πείσω κάποιους ανθρώπους να με κρατήσουν, ok». Αλλά δεν το είδα σαν μεγάλο στοίχημα. Δεν θα θεωρούσα, ακόμη κι αν επέστρεφα στη Θεσσαλονίκη, πως έχασα ένα μεγάλο στοίχημα. Νομίζω πως το μεγάλο στοίχημα της ζωής μου δεν το έχω βάλει ακόμη. Από την άλλη, δεν είμαι ο άνθρωπος που είμαι φέτος στο Happy Day και σκέφτομαι πώς και πώς να μου δοθεί μια άλλη ευκαιρία του χρόνου. Πάω όπως με πηγαίνουν τα πράγματα. Δεν θέλω να έχω δεύτερες σκέψεις για τίποτε, γιατί θέλω να απολαμβάνω ό,τι μου συμβαίνει τη στιγμή που μου συμβαίνει. Έχω την αίσθηση πως, αν είμαι προσκολλημένη σε ένα πλάνο για το μέλλον, θα χάσω ό,τι μου συμβαίνει τώρα, που είναι πολύ όμορφο. Νομίζω πως αυτό είναι που δίνει διάρκεια στα πράγματα: το να μπορείς να απολαμβάνεις τη στιγμή.
Τι έχουν οι Θεσσαλονικείς και κάνουν καριέρα στην τηλεόραση;
Δεν είναι μόνο στην τηλεόραση. Είναι και στη μουσική, που έχει βγάλει τεράστιους καλλιτέχνες, όπως και στην υποκριτική. Νομίζω πως, επειδή δουλεύεις και προετοιμάζεσαι με άλλα μέσα στη Θεσσαλονίκη, πιο περιορισμένα, προετοιμάζεσαι σωστά για να κάνεις το μεγάλο βήμα, που είναι η Αθήνα. Γιατί –καλώς ή κακώς– εδώ είναι το κέντρο όλων των πραγμάτων. Στην Αθήνα είσαι μέλος μιας ομάδας και κάνεις το κομμάτι με το οποίο έχεις επιφορτιστεί. Όλοι έχουν το δικό τους κομμάτι. Δεν έχεις το άγχος να σκεφτείς και για κάποιον άλλο. Στη Θεσσαλονίκη, με τις περιορισμένες οικονομικές δυνατότητες, ο όγκος της δουλειάς ήταν μεγαλύτερος. Πρέπει να συμμετέχεις σε όλη τη διαδικασία, από το κλείσιμο του καλλιτέχνη, το γύρισμα, το μοντάζ.
Βλέπεις τις εκπομπές σου μετά;
Όχι, δεν μπορώ καθόλου να με βλέπω. Και το ξέρω πως είναι λάθος μου αυτό.
Γιατί;
Εκνευρίζομαι όταν με βλέπω, δεν μπορώ να με συνηθίσω. Ξέρω πως είναι σωστό να βλέπεις τις εκπομπές για να βελτιώνεις τις όποιες αδυναμίες. Μπορεί να δω μόνο λίγο, ίσα ίσα για να τσεκάρω ένα λάθος που έχω κάνει, κάτι που μου έχουν πει άνθρωποι που εμπιστεύομαι, αλλά μέχρι εκεί. Μόνο το συγκεκριμένο κομμάτι θα δω και τίποτα παραπάνω. Δεν έχω δει ποτέ μου ολόκληρη εκπομπή.
Σε αντίθεση με τη συντριπτική πλειονότητα των παρουσιαστριών, δεν σε βλέπουμε να φιγουράρεις στα εξώφυλλα των περιοδικών. Γιατί;
Δεν αισθάνομαι άνετα.
Δεν θεωρείς πως είναι μέρος της δουλειάς σου;
Δεν κατακρίνω τους ανθρώπους που το κάνουν. Κι εγώ παίρνω αυτά τα περιοδικά και τα χαζεύω, μου αρέσουν και σχολιάζω αυτά που βλέπω. Απλά δεν μου αρέσει να βλέπω εμένα. Δεν θα μου άρεσε να δω μια φωτογραφία μου με μαγιό, δεν έχω εξοικειωθεί καθόλου με όλο αυτό. Και γενικότερα, δεν θεωρώ πως έχει να μου δώσει κάτι. Επαναλαμβάνω πως δεν το κατακρίνω, απλά είναι άβολο για εμένα να με βλέπω εκεί.
Οι παπαράτσι δεν σε κυνηγάνε;
Όχι. Ποιος να με κυνηγήσει; Κανένας, όχι. Κυνηγάνε την Ελένη Μενεγάκη. Εμένα θα κυνηγήσουν;
Όλα τα νέα, πλούσιο ρεπορτάζ, καθημερινές στιγμές διασήμων και ξεχωριστές στιγμές καθημερινών ανθρώπων στο People, που κυκλοφορεί αυτή την Κυριακή, μαζί με το Πρώτο Θέμα.
Διαβάστε επίσης:
Ελένη Τσολάκη: Αυτά είναι τα πέντε πράγματα που την ευχαριστούν
Ελένη Τσολάκη: «Όσα γράφτηκαν για τη σχέση μου με την Σταματίνα δεν έχουν καμία υπόσταση»
