Με μαλλιά πιασμένα αλογοουρά, ελαφρύ μακιγιάζ, τζιν και κολεγιακό, η Ευγενία Μανωλίδου θύμιζε περισσότερο φοιτήτρια παρά μια μουσικό, συνθέτρια, μαμά με τέσσερα παιδιά – εκ των οποίων τα δύο μεγάλα πια, ο Αλέξανδρος, 20, και η Θεοδώρα, 19, έχουν φύγει στην Αμερική για σπουδές. Από τότε που την ξέρω μέχρι σήμερα έχει μια κοριτσίστικη διάθεση, παρόλο που η στάση ζωής της υποδηλώνει μια γυναίκα που οι κινήσεις της είναι καλά μελετημένες, σχεδόν σκακιστικές. Μετά από τέσσερα χρόνια αποχής επέστρεψε στην τηλεόραση – ή, μάλλον, σχεδόν επέστρεψε σε κάτι που, όπως εξηγεί, έχει άμεση σύνδεση με τη μουσική της υπόσταση. «Στην πραγματικότητα έκανα τηλεόραση μόνο τρία χρόνια, από το 2009 μέχρι το 2012, και όλοι νομίζουν ότι έκανα περισσότερο ή θα έκανα για πολλά χρόνια μετά» εξηγεί η Ευγενία. «Αυτό συνέβη γιατί η προβολή που είχα ήταν τεράστια, παρόλο που εγώ είχα διευκρινίσει ότι η τηλεόραση για μένα ήταν κάτι προσωρινό. Το σίγουρο είναι πως, αν μπορούσα να ζω από τη μουσική, δεν θα έκανα τηλεόραση». Κατά μία έννοια η τηλεοπτική εποχή για την Ευγενία μοιάζει παρελθόν, αφού η μουσική είναι πλέον η κυρίαρχη ενασχόλησή της. Το πρώτο της ψηφιακό CD κυκλοφόρησε και λέγεται FOS. Πήρε βραβείο σύνθεσης για την όπερα που έχει γράψει με τίτλο Pisanella: Το Κορίτσι από την Πίζα, στην Ουγγαρία, σε διαγωνισμό σύνθεσης διακρίθηκε και η Ευγενία ξεχώρισε ανάμεσα στους δέκα πρώτους συνθέτες, ενώ του χρόνου θα είναι στην Αμερική για μια σειρά συναυλιών. Τελικά, γιατί έκανες τηλεόραση δεδομένου ότι εσύ πάντα ήθελες να ασχοληθείς με τη μουσική και τη σύνθεση; Για οικονομικούς λόγους καθαρά. Πέρασα μια πολύ δύσκολη περίοδο από τη στιγμή που χώρισα. Χώρισα το 2002, ήταν η χρονιά που έφυγα από το σπίτι. Ο πρώην σύζυγός μου έκανε αγωγή για να μην πάρω το διαζύγιο αυτόματα όπως γινόταν, οπότε ξεκίνησε ένας τεράστιος δικαστικός αγώνας με φοβερές εκκρεμότητες προς τους δικηγόρους και δικαστικά χρέη, ενώ παράλληλα, επειδή ήθελε να ασκήσει πίεση προς εμένα, σταμάτησε να πληρώνει τα πάντα για τα παιδιά. Οπότε στα 27 μου, με δύο παιδιά και χωρίς δουλειά, έπρεπε να πληρώσω το φαγητό τους, τα σχολεία τους, τη ζωή τους όλη. Αναγκαστικά είχα αρχίσει να παίρνω μικρά καταναλωτικά δάνεια και είχα φτάσει στο σημείο να χρωστάω πολλά χρήματα. Όταν εμφανίστηκε η τηλεόραση στη ζωή μου, για μένα ήταν δώρο από τον ουρανό. Μπόρεσα να εξοφλήσω σε πάρα πολύ μικρό χρονικό διάστημα χρέη πολλών ετών, χωρίς να χρειαστεί ούτε να δανειστώ από κανέναν ούτε να παρακαλέσω.