Βλέποντας την Ελεονώρα Μελέτη με στενό σορτάκι, φθαρμμένο Τ-shirt, μαγιό και σαγιονάρες, αναρωτιέμαι πόσο σχέση έχει αυτή η εικόνα με το «κοστούμι» που έπρεπε να φορέσει την εποχή του Πρωινού Καφέ. «Ότι μπορούσα να το κάνω διεκπεραιωτικά, ναι, μπορούσα. Νομίζω ότι στην τηλεόραση μπορώ να κάνω τα πάντα. Στον Καφέ βέβαια, έτσι όπως έγινε και με τις συνθήκες που έγινε, ίσως να μην το ξαναεπέλεγα, γιατί έγινε πολύ βίαια, πολύ βιαστικά. Όλο αυτό στήθηκε μέσα σε μία εβδομάδα. Ήταν ένα ωστικό κύμα που ήρθε πάνω μου και σε μια πρόταση που την είχα αρχικά απορρίψει, αλλά με έπεισαν με το επιχείρημα ότι “δεν λες ποτέ όχι σε μια τέτοια πρόταση”. Αν με ρωτάς, σίγουρα δεν ήταν το αγαπημένο μου. Ήταν “κοστουμάκι” και εμένα δεν μου αρέσουν τα κοστουμάκια – κι αυτά που ίσως μου αρέσουν είναι τα sur-mesure. Φάνηκε αμέσως η διαφορά όταν φόρεσα ξανά αυτό το “κοστουμάκι” στην Πρωινή Μελέτη στο Star, αλλά το έφερα στα μέτρα μου». Ποια ήταν η δική σου αγαπημένη τηλεοπτική περίοδος; Σίγουρα στο Star από άποψη απόδοσης, γιατί το να κάνεις για οκτώ χρόνια 40% είναι σημαντικό για έναν επαγγελματία. Ήμουν καλά μέσα μου, είχα καταφέρει να ορίσω την ταυτότητά μου, είχα αποβάλει το καλούπι του «μίμου», του «κακέκτυπου» της Ελένης Μενεγάκη, ήμουν η Ελεονώρα Μελέτη. Σε ενοχλούσε αυτή η σύγκριση; Ήταν άδικη αυτή η σύγκριση. Και για εμένα και για εκείνη. Το σύννεφο της Ελένης υπήρχε παντού, δεν υπήρχε μέρα που να μην αναφερθεί και ήταν πολύ κακοποιητικό για μένα, μέχρι που είχα και ενοχές, ένιωθα ότι μου κάνουν χάρη ή ότι ενοχλώ αυτούς που είχαν μείνει πίσω. Βέβαια με βοήθησε, γιατί αυτή η σύγκριση με έβαλε να παίξω Α’ Εθνική. Εμένα, άλλωστε, ποιος με ήξερε τότε; Στην τελική ευνοήθηκα, αλλά ο οποιοσδήποτε θίγεται όταν έχει προσωπικότητα και τον συγκρίνουν με έναν άλλο, γιατί δεν βλέπουν ποιος πραγματικά είναι. Και αυτό με πόνεσε. Ήταν το κομμάτι που μου άφησε τα πιο πολλά απωθημένα, αν θες, για πολύ καιρό. Για αυτό μετά στο Star πανηγύρισα που είχα ταυτότητα. Όταν έχεις κάνει πολύ πίσω σε άλλα πράγματα και έχεις περιμένει για να βγεις μπροστά, μετά «παραβγαίνεις». Το ότι έκοψα τα μαλλιά μου ήταν μια κίνηση στο πλαίσιο της προσπάθειας να αποδείξω ότι είμαι διαφορετική από πολλούς άλλους, ήταν μια ανάγκη. Και για αυτό όταν το πέτυχα μάκρυνα και τα μαλλιά μου. Τότε ένιωσα ότι δεν χρειάζεται να αποδείξω τίποτα.  Όταν ένιωσα ότι αντιμετωπίζομαι σαν μονάδα, ήμουν πια ο εαυτός μου. Διαβάστε όλη τη συνέντευξη στο People, που κυκλοφορεί αυτή την Κυριακή, μαζί με το Πρώτο Θέμα. Πηγή: Peoplegreece.com]]>